Αν τον ήξερα θα του΄λεγα: Αλέξη θυσιάσου για να σώσεις τα παιδιά

Μετά από έξι μήνες «σκληρών» διαπραγματεύσεων, επιτέλους έρχεται η… ελπίδα που βλέπαμε σε συνθήματα στις αφίσες στους δρόμους ανάμεσα στα φωτισμένα χριστουγεννιάτικα δέντρα και τους πασπαλισμένους με άχνη ζάχαρη κουραμπιέδες. Η αξιοπρέπεια των Ελλήνων… σώθηκε και είμαστε υπερήφανοι όπως μας είχαν υποσχεθεί: ο ΕΝΦΙΑ καταργήθηκε, δεν θεσπίστηκαν άλλοι φόροι, το «μνημόνιο» είναι

ένας μακρινός εφιάλτης, 1.500.000 άνθρωποι βρήκαν δουλειά, οι μισθοί και οι συντάξεις αυξήθηκαν, η ανάπτυξη «καλπάζει», οι «μεγαλοκαρχαρίες» φοροφυγάδες συνελήφθησαν, τα συσσίτια καταργήθηκαν καθώς δεν υπάρχουν πια φτωχοί που ψάχνουν στους σκουπιδοτενεκέδες, τρώνε ληγμένα των σούπερ μάρκετ και υπολείμματα στις λαικές αγορές.

Αυτό ήταν! Οι «θεσμοί» υποχώρησαν (έχει και παραλλαγές η λέξη τρόικα, δανειστές, πενταμερής, brussels group κλπ) γιατί κατάλαβαν ότι η κυβέρνηση «δεν μασάει» και είναι αποφασισμένη να διαλύσει το ευρωπαικό οικοδόμημα, αν δεν της χαρίσουν κι άλλα δισεκατομμύρια ευρώ για να διατηρήσει το παρασιτικό σύστημα, τους κομματικούς σφουγγοκωλάριους και εν καιρώ ειρήνης τις στρατιωτικές δαπάνες σε επίπεδο εν εξελίξει τρίτου παγκοσμίου πολέμου!

Εντάξει, όλα αυτά είναι εικονική πραγματικότητα και δεν «τα βάζω» με όσους ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, γιατί errare humanum testus (το να πλανιέσαι είναι ανθρώπινο) όπως έχει πει αιώνες πριν ο Λατίνος Άγιος Ιερώνυμος. Η ουσία είναι τι κάνουμε από εδώ και πέρα.Όπως όλοι οι νοήμονες Έλληνες ησύχασα, έστω και προσωρινά, με τη γενναία απόφαση του πρωθυπουργού να υποχωρήσει – παρ ότι ο ίδιος έβαλε το κεφάλι του στο στόμα του λιονταριού με τα τερατώδη προεκλογικά ψέμματα – αλλά τουλάχιστον στο «παρά ένα» κατάλαβε ότι δεν μπορεί «να πάρει στο λαιμό του» μιά ολόκληρη χώρα για μιά δράκα «πυροβολημένων» δραχμολάγνων. Αλλά κυρίως «ξεγύμνωσε» πολιτικά και αποδόμησε οριστικά τον Γιάννη Βαρουφάκη, που αν δεν ήταν διάσημος και – προσωρινά – υπουργός, ίσως να έκανε καριέρα σόουμαν ως τρίο μαζί με τον… Κατέλη και τον Ταμπάκη στις (θυμάστε;) τηλεοπτικές «αυπνίες» της Αννίτας Πάνια.Και επειδή ο κ. Τσίπρας είναι νέος σε ηλικία, έχει μία τεράστια ευκαιρία. Να γίνει ο πρωθυπουργός που δεν θα τον «καταπιεί» η κρίση, όπως προβλέπουν ορισμένοι, αλλά θα είναι ο σύγχρονος Ευρωπαιστής πολιτικός που με δύσκολες και ρηξικέλευθες αποφάσεις, αλλά αστείρευτο σθένος θα ανέβει τον Γολγοθά. Μετά την προσωπική του όμως «σταύρωση» θα ακολουθήσει η «ανάσταση» των επόμενων γενεών. Αν είχα τη δυνατότητα να τον συναντήσω για τριάντα δευτερόλεπτα, θα τον κοίταζα στα μάτια και θα του έλεγα «Αλέξη θυσιάσου για να σώσεις τα παιδιά και τους νέους».Αν προτιμήσει τον εύκολο δρόμο με την αλυσιτελή φορολογία, τις θωπείες στις συντεχνίες του δημοσίου και τον συμβιβασμό με τους επαγγελματίες «αριστερούς» και τους «ψεκασμένους», τότε κάποτε θα το μετανιώσει. Άλλωστε μιά «μικρή γεύση» μετώπου υπερδεξιάς, δεξιάς και ακροδεξιάς πήρε από το νόμο για την ιθαγένεια των παιδιών που γεννιούνται στην Ελλάδα από αλλοδαπούς γονείς. Ο Καμμένος, ο Σαμαράς και ο Μιχαλολιάκος καταψήφισαν το λογικό και δημοκρατικό δικαίωμα αυτών των παιδιών!Φυσικά και ξέρει πολύ καλά τι πρέπει να κάνει στο μέλλον ο κ. Τσίπρας. Το πιστεύω ακράδαντα. Ποιοί είναι οι ελιγμοί σωτηρίας της χώρας. Ας κάνει το πρώτο «βήμα» και ας απενεργοποιήσει τον «αυτόματο πιλότο» που σχεδίασαν όλες οι κυβερνήσεις της Μεταπολίτευσης. Δεν αντέχω να σκέφτομαι ότι ένας προοδευτικός σαραντάρης ενδέχεται να «κουβαλάει» τα ίδια μυαλά με τους αείμνηστους Καραμανλή και Παπανδρέου, τον ανεψιό του πρώτου και τον γιο του δεύτερου, τον Σημίτη, τον Βενιζέλο και τον Σαμαρά.Όσο για εμάς τους υπόλοιπους ξέρω κι εγώ… Ας «φρενάρουμε» τον ύπουλο κοινωνικό εμφύλιο. Ας κρατήσουμε ότι καλό υπάρχει στις ζωές μας μέχρι να «σβήσει» κι αυτό το καλοκαίρι. Το χαμόγελο των παιδιών, μιά μπίρα στην παραλία, μιά ωραία κουβέντα με φίλους, ένα θερινό σινεμαδάκι, ένα τραγούδι στο ραδιόφωνο, μιά βόλτα με τον σκύλο, ό,τι στον καθένα του μαλακώνει λίγο την ψυχή.Για να μην μείνει τελικά – αυτό που λέει τόσο γλυκά ο συγγραφέας και συνθέτης Γιώργος Σταυριανός – «η ακατανόητη πίκρα που αφήνει η ζωή, στο άπλετο φως του καλοκαιριού»…