Αυτή η χώρα δε σώζεται με τίποτα….

Αυτή η χώρα δεν σώζεται με τίποτα. Μόνιμη επωδός πια στις καθημερινές μας συζητήσεις το ανώφελο του μεταπολιτευτικού πίθου των Δαναΐδων. Όσο και να ρίχνουμε μέσα ελπίδες αλλαγής, μεταρρυθμιστικές μεγαλοστομίες, πολλά υποσχόμενους κεϋνσιανισμούς και θεωρίες της σειράς, ο πίθος αυτός δεν λέει να γεμίσει με τίποτα.

Η χώρα έχασε τον πάτο της, εμάς μας έφυγε ο τάκος και οι πολιτικοί μας ψάχνουν απεγνωσμένα τη χαμένη τους μαγκιά. Όλοι κάτι χάσαμε, όλοι κάτι ψάχνουμε και, στο τέλος της ημέρας, το ισοζύγιο ελπίδας μονίμως αρνητικό και πεθαμενατζίδικο.

Εκεί που κοντοστέκεσαι λαχανιασμένος

από τον κατά συρροή μισθολογικό σου βιασμό, για να συνεισφέρεις και εσύ ο Ταπεινός και Καταφρονεμένος το κατιτίς σου στη σωτηρία της πατρίδας ,να σου και το νέο κύμα οριζόντιων περικοπών και φορολογικών επιδρομών για να πειστείς πως το Έγκλημα σε αυτή τη χώρα παραμένει δίχως Τιμωρία και πως ο Ηλίθιος που διαχειρίζεται τις τύχες σου επιμένει να μαθαίνει, χρόνια τώρα, στου κασίδη το κεφάλι. Σενάριο Ντοστογιέφσκι και εμείς στην αναμονή των διαθέσεων των Δαιμονισμένων αγορών για να δέσει το ρώσικο γλυκό!

Πώς να αλλάξει μια χώρα στην οποία τα πάντα καταρρέουν, βεβαιότητες χρόνων ανατρέπονται και κατακτήσεις ετών σαρώνονται, και την ίδια στιγμή το πολιτικό σύστημα, ανίκανο και αποτυχημένο, αδυνατεί να αξιοποιήσει μια λίστα φοροφυγάδων και να εμπεδώσει, μέσω της κατάσχεσης περιουσιακών στοιχείων, ένα ελάχιστο αίσθημα κοινωνικής δικαιοσύνης;

Το καταλαβαίνω πως είναι δύσκολο να βγάλεις στη σέντρα τον κουμπάρο, τον κολλητό και το χρηματοδότη της προεκλογικής σου εκστρατείας και να τον χώσεις στη στενή. Στο κάτω κάτω της γραφής κανείς δεν θέλει να ταΐζει έναν ακόμα μεταπολιτευτικό απατεώνα και να πληρώνει από το υστέρημά του κολλητιλίκια με τους σωφρονιστικούς υπαλλήλους, μακροβούτια σε πισίνες και γκουρμέ γεύσεις από τον μάστερ σεφ της φυλακής. Αυτό που απαιτείς, όμως, από ένα σύστημα που έχει στοιχειώδη συναίσθηση των ευθυνών του και λίγη τσίπα παραπάνω από το ενοχλητικό παχύδερμο, είναι να σηκώσει ο εκάστοτε λίσταρχος Βαγγέλης το ακουστικό του τηλεφώνου του και να ακολουθήσει η κάτωθι συνομιλία με τον λήσταρχο Νταβέλη της περιβόητης λίστας Λαγκάρντ.

- Έλα Μητσάρα, ο Υπουργός σου είμαι.

- Έλα ρε υπουργάρα μου, τι λέει; Έχουμε εκλογές και με θυμήθηκες; Χάθηκες.

- Τρέξιμο ρε φίλε. Πτωχεύσαμε το μαγαζί και τωρα ψάχνουμε να βγάλουμε άκρη με τους πιστωτές μας.

- Τι λές ρε παικτούρα μου; Κάνατε εσείς τέτοιο πράγμα; Πώς πάθατε τέτοια νίλα;

- Κάνεις πως δεν ξέρεις. Λίγο οι υπερκοστολογήσεις σας, λίγο οι μίζες μας για να κάνουμε τα στραβά τα μάτια, λίγο τα μαύρα που έδιναν και έπαιρναν στα ιατρεία και τα δικηγορικά σας γραφεία, λίγο του ότι οι προεκλογικές μας μηχανές δούλευαν στο φουλ και βάζαμε στο μαγαζί όποιον περνούσε από έξω δεν θέλει και πολύ για να βαρέσεις διάλυση.

- Και τώρα;

- Τώρα αγορίνα μου ήρθε η δική μου η σειρά για να σου ζητήσω χάρη.

Στο σημείο αυτό αλλάζει κάπως η διάθεση και ο τόνος της φωνής τω