Tα Birds στη Στέγη Γραμμάτων

Αν και από τα νησιά της «ευτυχίας» όπως είναι γνωστά στους Ευρωπαίους τα Σαμόα, ο χορογράφος  Lemi Ponifasio παρουσίασε στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, την παράσταση «Birds with skymirrors».

Με σπουδές  στη  φιλοσοφία και τις πολιτικές επιστήμες και καθόλου ακαδημαϊκές στο χορό, δημιούργησε ένα εκκωφαντικά δυνατό θέαμα που κυριάρχησε το σκοτάδι ενός αμφίβολου αύριο. Στον  «τελευταίο χορό πάνω στη γη»,  τα πουλιά δεν πετούν πια, σέρνονται, αδύναμα, τραυματισμένα από τον αδηφάγο καταναλωτικό πολιτισμό, σε μια υπερπροσπάθεια να ξαναβρούν τον εαυτό τους και το πέταγμα

υπό  τους  ήχους  μιας μουσικής  που προαναγγέλλει  τη  μεγάλη και ανυπολόγιστη καταστροφή. Του πλανήτη; Μπορεί.  Του κόσμου; Πιθανόν. Σίγουρα  όλων εμάς, εκείνων που απολαύσαμε και αναπαρήγαμε  αυτόν τον πολιτισμό για να καταλήξουμε  στο ημίφως και το σκοτάδι της σημερινής κρίσης.  Σκιές, χορευτές, ηθοποιοί κινούνται  σ’ ένα απίστευτα ευμετάβλητο σκηνικό, εξαιρετικά υποβλητικό και απροσδόκητο με τη χρήση  του ευφάνταστου και δημιουργικού  φωτισμού της  Todd.

Ο  Ponifasio, ακτιβιστής στην κοινωνική του δράση, σεβάστηκε και άντλησε από την κουλτούρα των Σαμόα. Το τελετουργικό και συλλογικό  στοιχείο κυριαρχούν σε μια χορογραφία που  θυμίζει πρωτόγονες τελετές σ’ ένα εντελώς σύγχρονο πλαίσιο. Το μείγμα  «πρωτογονισμού» και μοντερνισμού  γίνεται  η ψυχή της παράστασης. Τα τραγούδια της, σπασμένες λέξεις και ήχοι, εκτινάσσουν  στο σύμπαν κραυγή αγωνίας. Ποιος  την ακούει; Ο σύγχρονος άνθρωπος δεν εκτιμά το παρελθόν του, το παρελθόν δεν μπορεί να τον κινητοποιήσει ή να τον αφυπνίσει. Η καταστροφή δείχνει μονόδρομος.

Ο Ponifasio, ειλικρινής στο αδιέξοδο απέφυγε εντυπωσιασμούς. Αυστηρή η χορογραφία. Ως εδώ τέλεια. Η ένσταση δημιουργείται στην απουσία συγκίνησης. Το θέαμα διέθετε την ψυχρότητα μιας επίδειξης ικανοτήτων. Οι χορευτές του –περισσότερο «ιερείς» και πιστοί στο χορογράφο,  παρά σ’ αυτόν καθεαυτό το χορό- δεν έπειθαν για το δράμα του πλανήτη, ανθρώπου, πουλιών και κάθε άλλης ζωής επί της γης. Το έδειχναν. Το υποδυόταν. Το παρίσταναν. Βέβαια οι κώδικες τελετουργίας είναι αυστηροί. Αλλά αν δεν μας συγκλονίζει το Τέλος  γιατί να καταδικάσουμε τον πολιτισμό της κατανάλωσης;

Παρά ταύτα συνιστούμε ανεπιφύλακτα να δείτε την παράσταση. Είναι εμπειρία. Σύλληψη, σχεδιασμός, χορογραφία και σκηνικά  Ponifasio, Φωτισμοί Helen Todd