Οι υπόγειες διαδρομές της φοροδιαφυγής

Από τη δεκαετία του 2000 η καραμέλα «πάταξη της φοροδιαφυγής» βρίσκεται στην πολιτική και οικονομική ημερήσια διάταξη. Και όχι μόνον δεν συμμαζεύτηκε, έστω και ελάχιστα, αλλά αποθρασύνθηκαν οι πάντες. Το «μαύρο χρήμα» έρρεε από τους κρουνούς, αφήνοντας τα κρατικά ταμεία άδεια. Ολοι νόμιζαν ότι αυτή η «ευμάρεια» θα είναι για πάντα. Το χειρότερο ήταν ότι υπήρξαν και θεωρητικοί της οικονομίας, που υποστήριζαν ότι η παράλληλη κυκλοφορία του «μαύρου χρήματος» φέρνει την ισορροπία στην αγορά. Ετσι, κάθε φορά που εμφανιζόταν υπουργός Οικονομικών να δηλώνει την «πάταξη της φοροδιαφυγής και εισφοροδιαφυγής» όλοι γνωρίζαμε ότι ήταν μία δήλωση, που όφειλε να κάνει παραδοσιακά αλλά δεν την εννοούσε κιόλας. Ηταν απολύτως εμφανές ότι δεν υπήρχε καμία πολιτική βούληση για να σταματήσει ο κατήφορος, που με μαθηματική ακρίβεια θα μας έσερνε ως εδώ, αφού οι κυβερνήσεις για να συντηρήσουν το κράτος, να μην έρθουν σε ρήξη με τους διαπλεκόμενους και να μη χαλάσουν και τη ζαχαρένια των πολιτών συνέχιζαν να δανείζονται ασυστόλως και μάλιστα από τα δάνεια ένα ποσοστό πήγαινε και στους λογαριασμούς των μεσαζόντων.

Σήμερα, είναι φανερό ότι ο Γιάννης Στουρνάρας ούτε κουρασμένος είναι, ούτε έχει πρόθεση να «τα βρει» με τους φοροφυγάδες, τους φοροκλέφτες, και τους λοιπούς απομυζητήρες της δυστήνου ελληνικής οικονομίας, ούτε και είναι διατεθειμένος να χάσει τη μάχη της φοροκλοπής. Γι’ αυτό βλέπουμε εκείνους, που άλλοτε πόζαραν με ύφος χιλίων καρδινάλιων στα ιλουστρασιόν κοσμικά έντυπα να παρελαύνουν από την Ευελπίδων με τη συνοδεία όχι των «φουσκωτών», που πλήρωναν για να φαίνονται σπουδαίοι στα σαλόνια της Εκάλης αλλά από τους αστυφύλακες των οκτακοσίων ευρώ. Τώρα, επιτέλους, υπάρχει η βούληση όχι μόνον η πολιτική αλλά η πρωθυπουργική. Υπάρχει σχέδιο το οποίο εκτελείται και λειτουργεί. Υπάρχει η καθημερινή παρακολούθηση της δράσης των ομάδων του ΣΔΟΕ και των αποτελεσμάτων των ελέγχων. Εφόσον αντιληφθούν άπαντες ότι οι έλεγχοι δεν γίνονται ούτε τυχαία, ούτε ευκαιριακά αλλά από δω και πέρα θα λειτουργούν οι ελεγκτικοί μηχανισμοί είναι βέβαιο ότι θα αρχίσει να βγάζει ριζούλες η αντίληψη ότι η φοροδιαφυγή βλάπτει.

Υπάρχει όμως μια ακόμη παράμετρος που πρέπει να σταθμιστεί από το υπουργείο Οικονομίας: Οι υπόγειες διαδρομές που έχουν παγιωθεί με το πέρασμα των χρόνων ανάμεσα στους ελεγχόμενους και τους ελέγχοντες. Δεν ξέρω πόσο είναι το μέγεθος αυτής της διαφθοράς, πόσοι είναι οι επίορκοι υπάλληλοι, πόσοι έχουν μάθει να ζουν πλουσιοπάροχα, βγάζοντας το εκατονταπλάσιο του μισθού τους «κάτω από το τραπέζι», πόσοι ακόμη πιστεύουν ότι δεν πρόκειται ποτέ να ελεγχθούν από τους εσωτερικούς μηχανισμούς κι έτσι συνεχίζουν ανενόχλητοι. Ομως ένας έλεγχος, π.χ. εκεί που παρατηρείται υστέρηση εσόδων, θα ήταν ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Κυρίως, για να αποκατασταθεί η πίστη στον Πολίτη, ότι δεν τη βγάζουν «καθαρή», ούτε όσοι λαδώνουν, ούτε και εκείνοι που λαδώνονται.