Οι καιροί ου μενετοί

Ανάμεσα στις άλλες απαιτήσεις της τρόικας, που έχει αποδεχθεί η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου -από το δεύτερο Μνημόνιο κιόλας- είναι να τρέξει με ταχύτερους ρυθμούς η Δικαιοσύνη. Πρέπει ως τον Ιούνιο του 2014 η Δικαιοσύνη να έχει εκδικάσει και να έχει ξεκαθαρίσει τουλάχιστον 400.000 υποθέσεις, που λιμνάζουν επί έτη πολλά στα ελληνικά δικαστήρια, έτσι ώστε στο τέλος να καταντά η Δικαιοσύνη με Δικαιοσύνη να μη μοιάζει, λόγω των χρονοκαθυστερήσεων. Το ζήτημα αυτό επιμελώς «παραβλέπεται» από αρμόδιους παράγοντες και ενώ είναι «καυτή πατάτα» που οσονούπω μας αναμένει, οι μεν δικαστές συμπεριφέρονται λες και δεν τους αφορά, οι δε αρμόδιοι πολιτικοί προϊστάμενοι λες και το 2014 είναι σε βάθος αιώνα.

Το να ασχοληθούμε και να διερευνήσουμε τα αίτια της συμφόρησης στις γραμματείες των δικαστηρίων, ούτε αρμοδιότητά μας είναι, ούτε και μπορούμε να προσφέρουμε και κάποιες λύσεις. Αυτά που όμως που καταγράφουμε, έρχονται ως πληροφόρηση κι από τις δυο πλευρές: Οι μεν δικαστικοί υποστηρίζουν ότι υπάρχει έλλειμμα στο δικαστικό προσωπικό, οι δε πολιτικοί παράγοντες ψιθυρίζουν-μια και η Δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη- ότι οι δικαστές ανεβαίνουν ελάχιστα στην έδρα, μένουν στο σπίτι τους τις πιο πολλές μέρες την εβδομάδα γιατί λένε ότι μελετούν “υποθέσεις”, αλλά έργο δεν γίνεται.

Κάπου στη μέση θα είναι η αλήθεια, όπως συμβαίνει πάντοτε. Και οι δικαστές μπορεί να μας φαίνονται περίπου «περίεργα όντα», αλλά είναι ανάγκη πάσα να σεβαστούμε τις όποιες ιδιαιτερότητές τους, που εξασφαλίζουν το απροσπέλαστο σε ποικίλους εξωγενείς παράγοντες στην εργασία τους, ώστε να εξακολουθήσουμε να έχουμε εμπιστοσύνη στις αποφάσεις τους, να μην πάψουμε ούτε για μια στιγμή να τους θεωρούμε αδέκαστους, να εμπιστευόμαστε την ευθυκρισία τους στις υποθέσεις μας, που πολλές φορές είναι καθοριστικές για τη ζωή μας. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ένα απειροελάχιστο ποσοστό μπορεί να μην έχει αντιστάσεις και να τείνει ευήκοον ους ή να μη διαθέτει τις ικανότητες που απαιτούνται από ένα τέτοιο λειτούργημα, ώστε να σημειώνονται καθυστερήσεις ανεπίτρεπτες. Ομως οι δικαστές έχουν προϊσταμένους. Και η κορυφή της Δικαιοσύνης αυτή τη στιγμή κατέχεται από ανθρώπους εγνωσμένου κύρους. Οι παρουσίες της Ευτέρπης Κουτζαμάνη ως εισαγγελέως Αρείου Πάγου, του Μ. Θεοχαρίδη στην προεδρία του Αρείου Πάγου και του Σωτηρίου-Αλέξανδρου Ρίζου στην προεδρία του ΣτΕ αποτελούν, από μόνες της, εγγύηση για την εύρυθμη λειτουργία της Δικαιοσύνης.

Ακόμη, στο πρόσωπο του υπουργού Δικαιοσύνης, συνυπάρχουν και ο δικαστής και ο πολιτικός προϊστάμενος, ο οποίος έχαιρε πολύ πριν αναλάβει το χαρτοφυλάκιό του της εμπιστοσύνης του πρωθυπουργού. Φυσικά, όλοι αναγνωρίζουμε ότι για έναν ολόκληρο χρόνο, επί Ρουπακιώτη, το υπουργείο «κακόπαθε». Ο άνθρωπος έκανε ό,τι μπορούσε για να μην κάνει τίποτε, για να μην κινηθεί τίποτε, αφήνοντας βαρύ φορτίο στο διάδοχό του. Ομως οι καιροί ου μενετοί και το 2014 είναι σχεδόν αύριο