Να μη γίνουν τα ίδια λάθη

Μετά και την ανακοίνωση του νέου κυβερνητικού σχήματος, ήταν αναμενόμενο ο δημόσιος σχολιασμός να επικεντρωθεί σε θέματα όπως η επιλογή των προσώπων, το πρωτοφανές της κυβερνητικής «συγκατοίκησης» ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας, αλλά και οι ισορροπίες, οι τριβές και οι ενστάσεις στο εσωτερικό των δύο κομμάτων.
Ωστόσο, παρά το ότι οι περιστάσεις παρέχουν άφθονο υλικό συζήτησης σε επίπεδο παραπολιτικής, οι κρίσιμες προκλήσεις στο επίπεδο της πολιτικής δεν μπορούν να περιμένουν. Η νέα κυβέρνηση καλείται να διαχειριστεί πολλά και δύσκολα θέματα σε ελάχιστο χρόνο. Το έργο της θα είναι κάθε άλλο παρά εύκολο, με δεδομένη τη δραματική κατάσταση που εξακολουθεί να επικρατεί στην πραγματική οικονομία και στο μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής κοινωνίας.
Πριν από ένα χρόνο ακριβώς, με αφορμή το σχηματισμό της τρικομματικής κυβέρνησης συνεργασίας, σημειώναμε ότι «το τελευταίο που χρειάζεται σήμερα η Ελλάδα είναι ένα σχήμα το οποίο θα υπονομεύεται από τις ίδιες τις δυνάμεις που το στηρίζουν ή που θα εξαντλείται σε ατελείωτες διαπραγματεύσεις και παζάρια, προκειμένου να λάβει –πόσω μάλλον να υλοποιήσει– την παραμικρή απόφαση». Δυστυχώς, η ανησυχία αυτή επιβεβαιώθηκε αρκετές φορές στη διάρκεια των προηγούμενων μηνών, με αποτέλεσμα να έχουν μείνει πίσω σημαντικές μεταρρυθμίσεις. Η νέα κυβέρνηση δεν έχει την πολυτέλεια να κάνει το ίδιο λάθος.
Η «όπως, όπως» κάλυψη κάποιων ανοιχτών θεμάτων πριν από κάθε επίσκεψη της τρόικας ή –στις περιπτώσεις καθυστέρησης– η προετοιμασία των κατάλληλων δικαιολογιών δεν συνιστούν μεταρρυθμιστικό έργο. Η χώρα χρειάζεται μια κυβέρνηση αποφασισμένη να προχωρήσει μπροστά, με βάση μια ξεκάθαρη συμφωνία γι’ αυτά που πρέπει να γίνουν. Χρειάζεται υπουργούς και στελέχη που θα εργαστούν για να παράγουν αποτέλεσμα και όχι για να υπερασπιστούν τη στασιμότητα, ούτε για να τηρήσουν προσχήματα έναντι της τρόικας.
Ο σχηματισμός της δικομματικής κυβέρνησης συνεργασίας έδωσε τέλος στο κλίμα πολιτικής αστάθειας των τελευταίων ημερών και απέτρεψε το ενδεχόμενο μιας πρόωρης εκλογικής αναμέτρησης, η οποία θα είχε καταστροφικές επιπτώσεις στην αγορά, στον τουρισμό, στην προσπάθεια ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας. Ομως, αυτή η εξέλιξη από μόνη της δεν αρκεί. Η κοινωνία –και όχι μόνο η τρόικα– απαιτεί δουλειά και περιμένει αποτελέσματα.
Ο περιορισμός του μεγέθους του Δημοσίου και ο εξορθολογισμός της λειτουργίας του, η ολοκλήρωση της απελευθέρωσης των επαγγελμάτων, η περαιτέρω απλοποίηση της διαδικασίας αδειοδότησης επιχειρήσεων, η διασφάλιση πραγματικών συνθηκών ανταγωνισμού στην αγορά ενέργειας, η επιτάχυνση του χρόνου απονομής της δικαιοσύνης και βεβαίως η διαμόρφωση ενός σταθερού και ανταγωνιστικού φορολογικού συστήματος είναι μερικές μόνο από τις μεταρρυθμίσεις που πρέπει να προχωρήσουν άμεσα. Δεν υπάρχει ούτε μια ημέρα για χάσιμο.