Μ. Άτγουντ: "H xειρότερη όψη της κρίσης, η οικολογική απειλή"

Η δυστοπία είναι ένας δυσοίωνος κόσμος από τον οποίο οι άνθρωποι επιζητούν πάση θυσία να αποδράσουν. Η ουτοπία είναι ένα σύστημα κανόνων το οποίο μας δείχνει τρόπους για να αλλάξει η πραγματικότητα.

Κατά τη διάρκεια του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα οι δυστοπίες, που έλκουν την καταγωγή από την αρχαία Ελλάδα, ήταν περιγραφές του παρόντος και έκρυβαν, παρά το ζοφερό τους τοπίο, προτάσεις για πολύ προωθημένες υλικές βελτιώσεις.

Μετά τον Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο αυτό έπαψε να ισχύει και τώρα μας αρέσει να σκεφτόμαστε φανερά τόσο το καλό όσο και το κακό. Όσο για τη σημερινή κρίση, η χειρότερη όψη της είναι η οικολογική απειλή.

Αυτά είπε μεταξύ άλλων χθες το απόγευμα στο Μέγαρο Μουσικής η Καναδή συγγραφέας Μάργκαρετ Άτγουντ κατά τη συνομιλία της με τον Θανάση Λάλα, που ολοκληρώθηκε με βροχή ερωτήσεων από την πλευρά του κοινού.

Συνεχίζοντας χθες τον προβληματισμό της για τη σχέση ανάμεσα στην ουτοπία και τη δυστοπία, η Άτγουντ εξήγησε πως οι μορφές της φύσης δεν αλλάζουν από τη μια στιγμή στην άλλη και ότι μεταβάλλονται πράγματι μόνον όταν μεταβάλλονται και οι γενικές συνθήκες.

Όπως κι αν το σκεφτούμε, οι ουτοπίες και οι δυστοπίες επικοινωνούν: οι μεν εμπεριέχουν στοιχεία των δε, αλλά αν είναι να συζητήσουμε για το μυθιστόρημα της δυστοπίας, θα πρέπει να το πιστέψουμε μόνον όσο πιστεύουμε το μυθιστόρημα γενικά.

Σε ερώτηση για το πώς θα όριζε στις ημέρες μας την έννοια της κρίσης, η Άτγουντ ξεκαθάρισε πως παρά το γεγονός πως ο καθημερινός άνθρωπος δεν γίνεται να ξεχάσει τις τεράστιες δυσκολίες τις οποίες προκαλούν τα οικονομικά προβλήματα, αδυνατώντας να απομακρυνθεί έστω και κατ΄ελάχιστον από αυτά, η κρίση έχει διαβαθμίσεις και η μεγαλύτερη κρίση που αντιμετωπίζουμε τις τελευταίες δεκαετίες είναι η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο πλανήτης.

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ