Κινούμενη άμμος

Να συγχαρούμε τον Κωστή Χατζηδάκη που ανακοίνωσε χθες «τέσσερα βήματα» για να προχωρήσουν οι επενδύσεις στην Ελλάδα και να ξεχάσουμε ότι είναι ήδη δεκαπέντε μήνες υπουργός και έχουμε ξανακούσει για fast track και κολοκύθια με τη ρίγανη τόσες φορές, ώστε να μην αποτελεί είδηση καμία ανάλογη ανακοίνωση. Από ανακοινώσεις και δηλώσεις έχουμε χορτάσει, αλλά αποτελέσματα στην αγορά δεν βλέπουμε. Ούτε και οι προτροπές προς τις τράπεζες -όσο κι αν συμπαθούν οι ιδιοκτήτες τους τον υπουργό- δεν έχουν πέραση, όταν το υπουργείο κινείται με ρυθμούς που δεν έχουν καμία σχέση με εκείνους που απαιτούν οι καιροί που βιώνουμε. Επίσης, δεν θέλουμε να τον ρωτήσουμε σήμερα τι θα γίνει με το ΕΣΠΑ πάνω στο οποίο κάθεται, ενώ οι υπ’ αυτόν αρμόδιοι, λες και είναι υπάλληλοι της Ε.Ε. που θέλουν να τιμωρήσουν τους Ελληνες, δεν λένε να κινηθούν ταχύτερα για να γίνουν πέντε σοβαρά πράγματα σε εποχές όπου οι δημόσιες επενδύσεις έχουν υποχωρήσει και τα μόνα ζεστά χρήματα είναι αυτά που έρχονται από τα ευρωπαϊκά ταμεία.
Το μεταρρυθμιστικό σχέδιο του Κ. Χατζηδάκη αφορά στις άδειες εγκατάστασης, λειτουργίας, ίδρυσης επιχειρήσεων, τις ειδικές άδειες αλλά και τις περιβαλλοντικές -διάβαζε και εξορυκτικές και υδατοκαλλιέργειες-, οι οποίες για να δοθούν χρειάζονταν άπειρος χρόνος, περισσότερη γραφειοκρατία και το «κατιτίς» κάτω από το τραπέζι στους χειριζόμενους τις υποθέσεις. Με το νόμο Χατζηδάκη μία επιχείρηση θα χρειάζεται να κάνει μόνο μία και μόνη δήλωση: ότι εφαρμόζει τη νομοθεσία. Και το υπουργείο θα ελέγχει την επιχείρηση όταν μπει σε λειτουργία. Το ερώτημα είναι αν το κράτος με εγγυημένους και ανεξάρτητους μηχανισμούς ελέγχου -οψέποτε τους θεσμοθετήσει- μπορεί να κλείνει την επιχείρηση, εφόσον αποδειχθεί ότι δεν εφαρμόζεται η νομοθεσία.
Η αλήθεια είναι ότι ως τώρα η έναρξη εργασιών μιας επιχείρησης στην Ελλάδα παίρνει δύο-τρία χρόνια. Αλλά να ευχηθούμε πως με τα μέτρα που ανήγγειλε ο Κ. Χατζηδάκης θα θεραπευτεί αυτή η κατάσταση. Μήπως όμως πριν φτάσουμε σε αυτό το στάδιο μπορούσαμε σε ένα προηγούμενο να αποκτούσαμε και φορολογικό νόμο για τις επιχειρήσεις, που θα μείνει σε ισχύ μια πενταετία τουλάχιστον, που δεν θα αλλάζει κάθε εξάμηνο, ανάλογα με το πώς πάνε τα κρατικά έσοδα και τα ελλείμματα, που δεν θα αναδομείται κάθε φορά που θα αποπέμπεται ο καθ’ ύλην υπουργός και θα είναι σεβαστό ακόμη κι αν αλλάξει η κυβέρνηση;
Γιατί όσο κι αν συντομεύσουν οι διαδικασίες αδειοδότησης, όσο κι αν περιοριστεί η γραφειοκρατία, όσο κι αν δεν μεσολαβήσουν επιτήδειοι υπάλληλοι -με το αζημίωτο-, όσο κι αν πιστέψουμε ότι ξαφνικά η κείμενη νομοθεσία θα είναι το ευαγγέλιο, ΠΟΙΟΣ επιχειρηματίας -ντόπιος ή ξένος- θα επενδύσει ένα ευρώ, όταν δει ότι έχουν περάσει δεκαοκτώ φορολογικά νομοσχέδια σε λιγότερο από πέντε χρόνια; Τρελός είναι να κτίσει επιχείρηση πάνω σε «κινούμενη άμμο»;