Δύο παράλληλες πραγματικότητες που προκαλούν θλίψη…

Ένα από τα μεγαλύτερα θύματα των περικοπών που έφερε το Μνημόνιο είναι και το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας . Οι τρομακτικές μειώσεις στα κονδύλια του προϋπολογισμού για τα σχολεία έχουν ρίξει την ήδη υποβαθμισμένη ποιότητα της εκπαίδευσης που παρέχεται, και έρχονται να προστεθούν στις χρόνιες παθογένειες του μοντέλου που εφαρμόζεται στη χώρα μας δημιουργώντας μία εκρηκτική κατάσταση. Μία απλή σύγκριση με ένα προηγμένο εκπαιδευτικό μοντέλο , όπως αυτό της Φινλανδίας αρκεί για να κατανοήσει κανείς τη μεγάλη κρίση που περνάει ο χώρος της Παιδείας στην Ελλάδα. Από τις ίσες ευκαιρίες στα σχολεία της κρίσης Από τη μία, στη σκανδιναβική χώρα παρέχεται υψηλής ποιότητας εκπαίδευση για όλους ανεξαρτήτως, ενώ στα ελληνικά σχολεία της κρίσης έχουμε τα τραγελαφικά «μικρογεύματα». Για να μην αναφερθούμε στις περίφημες φωτοτυπίες που μοιραζόταν αντί για βιβλία κατά την περίοδο που υπουργός Παιδείας ήταν η Άννα Διαμαντοπούλου. Και δεν είναι μόνο αυτό. Η βασική διαφορά είναι στον πυρήνα των εκπαιδευτικών συστημάτων. Στη Φινλανδία οι σχολικές εργασίες είναι φαινόμενο προς εξαφάνιση, αφού τα παιδιά αρχίζουν και ολοκληρώνουν την εκπαιδευτική διαδικασία στο σχολείο σε πλήρη συνεργασία με το δάσκαλο, ώστε να έχουν χρόνο ελεύθερο χρόνο στο σπίτι για να ξεκουραστούν και να ασχοληθούν με άλλες δραστηριότητες. Ο φόρτος εργασίας είναι μειωμένος, σε αντίθεση με τη χώρα μας, όπου ο μαθητής φεύγει από το σχολείο με ένα σωρό εργασίες, ήδη από τις πρώτες τάξεις του Δημοτικού. Το φινλανδικό εκπαιδευτικό σύστημα χαρακτηρίζεται από τις υψηλού επιπέδου υποδομές, αλλά και τη συνεχή αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Από την άλλη, στη χώρα μας τα μισά σχολεία είναι είτε γερασμένα κτίρια, είτε βρίσκονται υπό συντήρηση. Όσο για την αξιολόγηση ; Μάλλον πρόκειται για.. αστείο, αφού χαρακτηριστικό και πρόσφατο παράδειγμα είναι το κάλεσμα της ΔΟΕ και της ΟΛΜΕ προς τους δασκάλους και τους καθηγητές να μην συμπληρώσουν το ερωτηματολόγιο αξιολόγησης του υπουργείου Παιδείας. Την ίδια στιγμή, το μοντέλο που εφαρμόζει το σκανδιναβικό κράτος δίνει στην πράξη ίσες ευκαιρίες σε όλους ώστε να έχουν πρόσβαση στη μάθηση. Τα πάντα παρέχονται δωρεάν : Από τα βιβλία και τα τετράδια και τη μεταφορά μαθητών, και από την δωρεάν πρόσθετη διδασκαλία αλλά και την ολοκληρωμένη παροχή γευμάτων μέσα στο σχολείο. Ενδεικτικό είναι ότι ιδιωτικά σχολεία πρακτικά δεν υπάρχουν. Στα του... οίκου μας, αυτές οι παροχές, παρότι θεωρητικά προβλέπονται, έχουν καταντήσει σχεδόν αστείο. Μόνο τα βιβλία παρέχονται δωρεάν (και αυτά πλέον με καθυστέρηση), το κόστος του διδακτικού υλικού, όπως τετράδια, μολύβια κλπ, φορτώνεται στις πλάτες των γονιών, η παραπαιδεία οργιάζει αφού η διδασκαλία ξένων γλωσσών στο σχολείο περιορίζεται στα πολύ βασικά, ενώ μόλις πέρυσι καθιερώθηκε μέριμνα για την σίτιση των μαθητών. Και αυτό γιατί, λόγω της επιδείνωσης των οικονομικών συνθηκών για τη μέση οικογένεια, πολλά παιδιά πήγαιναν στο σχολείο στα όρια της λιποθυμίας, εξαιτίας του ότι δ