Το γράμμα μιας μάνας για τις πανελλαδικές

Το γράμμα μιας μάνας

24η Μαίου:Από τις δυσκολότερες της ζωής μου

Είναι αργά το βράδυ ,ο ύπνος δε με παίρνει και ξεσπώ γράφοντας ένα γράμμα ,με άγνωστο αποδέκτη.Μήπως και καταφέρω να ηρεμήσω από το θηρίο που λέγεται΄΄πανελλήνιες εξετάσεις΄΄.Είμαι μάνα και εκπαιδευτικός,με κόρη υποψήφια θετικής κατεύθυνσης και μάλιστα με υψηλό στόχο.Η χρονιά απαιτητική ,πολύ ταλαιπωρία, άπειρες ώρες διαβάσματος,ξενύχτια,περιορισμένος ελεύθερος χρόνος,πολλά φροντιστήρια ,αλλά όλα συνειδητά μιας και ΄΄ ο σκοπός αγιάζει

Μετά τις διακοπές του Πάσχα αρχίζουν τα πρώτα σύννεφα ανησυχίας.Θα γίνουν;;Δε θα γίνουν οι εξετάσεις;;Θα απεργήσουν ;Δε θα απεργήσουν οι καθηγητές;Αμέσως αρχίζω άλλον αγώνα για να προετοιμάσω το παιδί μου ,ώστε να μην επηρεαστεί και να αποδεχτεί την όποια απόφαση...

Ξεκινάμε επιτέλους(η επιστράτευση είναι πραγματικότητα) και μάλιστα με ευχάριστο βάπτισμα.Βατά θέματα Νεοελληνικής γλώσσας με τα περισσότερα παιδιά να δηλώνουν ικανοποιημένα . Ήταν σαν να πήραν μια καλή δόση τονωτικού.Όμως το τονωτικό από την επομένη άρχισε να παρενεργεί και να δρα ανασταλτικά.

Τα θέματα στα μαθηματικά κατεύθυνσης ήταν αυξημένης δυσκολίας, σε σχέση με τα υπόλοιπα μαθήματα επιλογής.

-Μαμά δεν είναι άδικο και άνισο να μην έχουν την ίδια δυσκολία τα επιλεγόμενα μαθήματα;

-Κοίτα μπροστά παιδί μου.Οι δυσκολίες μας δυναμώνουν.Στη φυσική θα πας καλύτερα!

-Μάνα το δόλιο το λιπαντικό και αυτός ο κύλινδρος που έμπαινε και έβγαινε εμένα με καθήλωσε και με πήγε πολύ πίσω από το επιθυμητό αποτέλεσμα.

-Μπροστά δεν είπαμε παιδί μου!!Στη βιολογία θα πας τέλεια .Είσαι δυνατή ,είναι μάθημα βαρύτητας....Θα δεις παιδί μου ,θα καλύψεις τη διαφορά και θα φτάσεις το στόχο σου.

-Θα τα καταφέρω,σου το υπόσχομαι.Τόσο διάβασμα δε θα πάει άδικα!(μιάμιση ημέρα δε σηκώθηκε από την καρέκλα).Νωρίς το πρωί έφυγε για το εξεταστικό.

Οι ώρες περνούσαν αργά , τα πόδια μου πιάστηκαν από το πάνω κάτω στο γραφείο μου, τα κουμπιά του υπολογιστή άναψαν να ψάχνω κριτικές για τα θέματα της βιολογίας ,τα τηλέφωνα ήταν στο φόρτε τους και τα εναλλασόμενα συναισθήματα να βαράνε κόκκινο.....

Κάποια στιγμή βλέπω από το παράθυρό μου δυο μάτια αστραφτερά,ένα χαμόγελο ζεστό σαν τον ήλιο ,να παρατάει κατά γης το ποδήλατό του και να τρέχει ,σαν φτερωτός άγγελος,για να πέσει στην αγκαλιά μου και να μου πει ότι τα κατάφερε.

-Μπράβο παιδί μου.Πάμε για το επόμενο.Σε λίγο αυτή η δοκιμασία θα είναι παρελθόν...

Η χαρά μας όμως δεν κράτησε για πολύ.Σαν ανεμοστρόβιλος επέστρεψε στο γραφείο μου,με το προσωπάκι του άσπρο σαν πανί,τα μάτια του να σπινθίζουν από θυμό, να βρίσκεται σε κατάσταση πανικού, οι συνάδελφοι να μη ξέρουν τι συμβαίνει ,εγώ να μην καταλαβαίνω τίποτα και αυτό να καταρέει στην καρέκλα μου....

Το μυστικό πλανιέται αχνάΜε το που έδωσαν τα θέματα αυτή ξέχασε τα πάντα..

Τότε άρχισε να επιστρατεύει όλες τις τεχνικές που τις είχα υποδείξει.Όταν άρχισε να θυμάται σημείωνε αμέσως τις απαντήσεις στη φωτοτυπία ,μήπως και μπλοκάρει ξανά. Καταπιάστηκε με τα δύσκολα και πίεζε ο χρόνος.Η καθηγήτρια φώναζε να τα παραδώσει γιατί θα χάσει τη δουλειά της, αν παρατείνει το χρόνο και το κακό δεν άργησε να γίνει.Το πρώτο θέμα ,το εύκολο ζήτημα,έμεινε στα αζήτητα!!!!!!

Ήταν 25 ολόκληρες μονάδες που ράγισαν τις φτερούγες της κόρης μου και άφησαν μετέωρα τα όνειρά της.(Ακόμα και τώρα δεν μπορώ να το πιστέψω.Μήπως τα συμπλήρωσε εν μέσω πανικού και δεν το θυμάται;Και εκείνος ο χρόνος αντί να είναι σύμμαχος τελικά είναι εχθρός!!)

Το΄΄ κατηγορώ ΄΄προς τον εαυτό της μεγάλο, δεν μπορούσε να βρει ελαφρυντικό και να συνεχίσει...(΄Οτι κι αν συμβαίνει σκέφτηκα δεν πρέπει να λυγίσω .Τώρα πρέπει να σταθώ δυνατή στο πλευρό της.Να της μάθω να ξεπερνά τα εμπόδια της ζωής ,να συνεχίσει να ελπίζει ,να κοιτά μπροστά...)

Η ψυχραιμία κυριάρχησε,μου όπλισε το τρεμάμενο χέρι να τηλεφωνήσω στην μητέρα μαθητή μου,καταξιωνένη ψυχίατρο και σύμβουλο οικογένειας ,που έτρεξε αμέσως και ανέλαβε το παιδί ,αφήνοντας χρόνο σε μένα να ξεσπάσω, να μη καταρεύσω μπροστά της και της αυξήσω την ανασφάλεια.Κατάφερα να οπλιστώ με δύναμη από τη συμπαράσταση την έκδηλη αγάπη και τα όμορφια λόγια των συναδέλφων ,να μαζέψω τα κομμάτια μου και να συνεχίσω το ίδιο παραμύθι..

΄΄ΜΠΡΟΣΤΑ ΝΑ ΚΟΙΤΑΣ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ..ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙΣ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ...ΚΑΘΕ ΕΜΠΟΔΙΟ ΚΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ...ΕΣΥ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ...ΕΓΩ ΑΥΤΟ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΟΥ΄΄

Αλήθεια δεν πιστεύετε πόσο άσχημα αισθάνθηκα όταν άκουσα από το στόμα μιας εφήβου τα παρακάτω λόγια:

-ΣΩΠΑ ΜΑΝΑ, ΓΙΑΤΙ ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ

-ΚΑΙ ΦΟΒΑΜΑΙ..ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΛΠΙΖΩ..ΚΑΙ ΔΕ ΝΙΩΘΩ ΕΛΕΥΘΕΡΗ!!!!

Υ.Γ: Ευχαριστώ πολύ τους συναδέλφους από το σχολείο μου,την εξαίρετη γιατρό και τους καθηγητές(φροντιστές) , για την πολύτιμη στήριξη και ψυχολογική βοήθεια που προσέφεραν στο παιδί μου. Η διαχείριση του άγχους είναι ο πραγματικός βαθμός βαρύτητας των πανελληνίων και οι κινήσεις όλων των εμπλεκομένων( δεν εξαιρώ και τους γονείς)πρέπει να συγκλίνουν στην εξασφάλιση της ηρεμίας των εφήβων.Τα λάθη πληρώνονται ακριβά στις μέρες μας!

ΑΠΟ ΜΙΑ ΜΑΝΑ ΠΟΥ ΜΟΙΡΑΣΤΗΚΕ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΤΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΤΗΚΕ ΠΡΟΣΩΡΙΝΑ