Πρωτοβουλία του Δικτύου Ελεύθερων Φαντάρων Σπάρτακος εν όψει της 25ης Μαρτίου

Πρωτοβουλία του Δικτύου Ελεύθερων Φαντάρων Σπάρτακος εν όψει της 25ης Μαρτίου

Συναγωνιστές,
Καθώς τα δεινά του εργαζόμενου λαού μας δεν έχουν τελειωμό από τα συνεχόμενα μέτρα εργατικής και κοινωνικής λεηλασίας εξαιτίας της άγριας ταξικής πολιτικής που επιβάλλουν οι κυβερνήσεις των ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ, με την στήριξη της Μπακογιάννη και των ΜΜΕ, η οργή και αγανάκτηση της εργαζόμενης πλειοψηφίας που τίμια, με πόνο και ιδρώτα βγάζει το ψωμί της, θεριεύει. Γεγονός που γνωρίζουν καλύτερα από όλους τα αστικά επιτελεία και οι προπαγανδιστές τους, που ιδιαίτερα φέτος φοβούνται την έκφραση της απόγνωσης μας κατά τη διάρκεια των παρελάσεων της 25ης Μαρτίου.
Τα μέτρα καταστολής και τρομοκράτησης που λαμβάνουν είναι πρωτόγνωρα και αποσκοπούν όχι μόνο στην αντιμετώπιση της λαϊκής δυσαρέσκειας κατά τη διάρκεια των παρελάσεων, αλλά στοχεύουν στην καθυπόταξη μας αφού η αντεργατική επίθεση δεν έχει τελειωμό.
Οι παρελάσεις επομένως που θα πραγματοποιηθούν την 25η Μαρτίου έχουν ένα ευρύτερο συμβολισμό: διατάζονται να συμμετέχουν συνάδελφοι-στρατιώτες και μόνιμο προσωπικό, θύματα και αυτοί των περικοπών και της εξαφάνισης εργασιακών δικαιωμάτων και λαϊκών ελευθεριών, αλλά επίσης «περνάει ο στρατός της αστικής Ελλάδας, Φρουρός! Ένας στρατός που εκπαιδεύεται για να αναλάβει αποστολές καταστολής των κοινωνικών κινημάτων. Μια απειλή που ακολουθεί κάθε μεγάλη εργατική κινητοποίηση, που εντάσσεται στους σχεδιασμούς του ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟΥ και του ΝΑΤΟ.
Το Δίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων Σπάρτακος, σε μια μεγάλη πολιτική πρωτοβουλία, συγκεντρώνει υπογραφές φαντάρων από μονάδες του Ελληνικού Στρατού που Αρνούνται όλα αυτά.
ΚΕΙΜΕΝΟ ΥΠΟΓΡΑΦΩΝ
Την 25η Μαρτίου, «Για ποιον να παρελάσουμε ρε, ποιον να τιμήσουμε»;
Είμαστε η στρατευμένη νεολαία της πιο τσακισμένης γενιάς, μεταπολεμικά. Καθημερινά στις μονάδες συνεχίζουμε να είμαστε δείκτες και νούμερα που αναφέρονται σε ποσοστά ανεργίας, κατώτατους μισθούς, φτώχεια κλπ. Αφού μας «κούρασαν» με την αύξηση της θητείας που ευτυχώς μέχρι στιγμής έχει αποτραπεί, καταταγήκαμε υπό το βάρος κάθε λογής εκβιασμών για το χρέος προς την πατρίδα, για τον φόβο του στρατοδικείου και του προστίμου. Στην τελική, γιατί δεν ανεχόμαστε τις ατομικές λύσεις και τα παρακάλια του Ι5, αλλά προτάσσουμε τον συλλογικό αγώνα.
Μπήκαμε σε μια θητεία πραγματική μαχαιριά στις ζωές μας. Άλλος παράτησε τη δουλειά του, άλλος σταμάτησε να ψάχνει, άλλος σταμάτησε σπουδές. Όλοι κάναμε οικονομίες, τα μετρήσαμε με γονείς και συγγενείς σαν να πρόκειται για σπουδές στο εξωτερικό ή για κάποια επένδυση. Τί να υπολογίσεις πρώτα; Τα λεφτά που δε θα βγάζεις ή το κόστος της θητείας; Βγαίνουν; Ίσα-ίσα για την αρχή, και μετά βλέπουμε. «Εννιά μήνες» σκεφτήκαμε με άγχος και αγωνία «αλλά θα περάσουν, κάτι θα γίνει».
Μέσα τα πράγματα είναι χειρότερα από ό,τι τα περιμέναμε. Τώρα βλέπουμε στην καθημερινότητά μας, αυτά που ακούγαμε πριν για τεράστια εξοπλιστικά προγράμματα, για αύξηση των αποστολών εκτός συνόρων, για τείχος στον Έβρο, για κ