Πρώτα η εγωπάθεια, μετά η αντιπάθεια, ύστερα η απάθεια, εν συνεχεία ηττοπάθεια και τελικά εγκεφαλοπάθεια…, του Κωνσταντίνου Γαβριήλ

Πρώτα η εγωπάθεια, μετά η αντιπάθεια, ύστερα η απάθεια, εν συνεχεία ηττοπάθεια και τελικά εγκεφαλοπάθεια…

Η Ελλάδα ξανά στο γύψο μετά την χούντα. Τουλάχιστον τότε δεν μας χειροκροτούσαν οι καγκελάριοι…. Τουλάχιστον τότε υπήρξε το πολυτεχνείο…

Ενώ σήμερα; Μόνο εγώ βλέπω ασύμμετρη αντίδραση; Μήπως οι δράσεις (μέχρι τώρα) από τα συνδικαλιστικά όργανα (ας πιάσουμε την ΟΛΜΕ

Η πρόκληση : Η κοινωνία χάνει τα νοσοκομεία, τα σχολεία της, τις ένοπλες δυνάμεις της, το μεταναστευτικό κύμα φυγής δεν έχει προηγούμενο, τα ΜΑΤ κλείνουν την δημόσια τηλεόραση, παίρνουν τα όργανά μας χωρίς την συγκατάθεσή μας, επίταξη 80.000 ανθρώπων πριν την αναγγελία απεργίας, κατώτατος μισθός 476 ευρώ, η ανεργία ξεπερνά το 30%, οι αυτοκτονίες έχουν ξεπεράσει τις 3.500...

Η απάντηση : Μία συγκέντρωση εδώ, μία πορεία παραπέρα… μία παράσταση διαμαρτυρίας σήμερα… μία μονοήμερη απεργία αύριο… μία συνάντηση με τον υφυπουργό τώρα… μία συνάντηση με τον γενικό γραμματέα μετά…

Μέσα από το δόγμα του σοκ, ο κόσμος αισθάνεται ανήμπορος και δέχεται μοιρολατρικά το ένα χτύπημα μετά το άλλο…

Κατά την προσφιλή τους συνήθεια διαδίδουν φήμες για κάποιον κλάδο (πλέον πρόσφατοι μάρτυρες σε αυτό οι Πληροφορικοί) μετά χτυπάνε κάποιον άλλο κλάδο ο οποίος μένει μόνος του επειδή οι άλλοι κάθονται στην γωνίτσα τους ‘αφού γλίτωσαν τα χειρότερα’.

Κατά την προσφιλή τους συνήθεια κάτω από μια είδηση ο πρώτος μα ο πρώτος, ‘ανώνυμος σχολιαστής’, που θα γράψει θα διαδώσει ένα μήνυμα διασπαστικό και οι υπόλοιποι πατάνε την μπανανόφλουδα και γράφουν πόσο δίκιο έχει ή άδικο ο σχολιαστής ενώ η είδηση περνά στα αζήτητα… Διασπαστικά μηνύματα του τύπου : ‘Να φύγουν οι ΠΕ20 από την εκπαίδευση’, ‘έλεος πια με τους κατσαβιδάκιδες των τεχνικών ειδικοτήτων’, ‘Οι δημοτικοί αστυνόμοι μπήκαν από το παράθυρο’ και τόσα άλλα.

Πόσες φορές χρειάζεται να το δούμε αυτό το σενάριο για να ξυπνήσουμε; Πόσο ακόμα ο ατομικισμός θα διαφθείρει την κοινωνία μας; Δεν βαρεθήκαμε να δείχνουμε όλους τους άλλους εκτός από εμάς; Ο ένας κάθεται το καλοκαίρι, ο άλλος μπήκε με βύσμα, ο άλλος δεν έχει διδακτορικό, ο άλλος δεν κόβει αποδείξεις, ο άλλος έχει παχυλό μισθό και πάει λέγοντας. Δεν καταλαβαίνουμε πως με κάθε τέτοιο σχόλιο διαλύουμε την κοινωνική συνοχή και την χώρα ακόμα περισσότερο; Τώρα αποφασίσαμε να αποδώσουμε ‘δικαιοσύνη’; Τώρα αποφασίσαμε να γίνουμε ‘αξιοκρατικοί’; Τώρα αποφασίσαμε να γίνουμε ‘τιμωροί’ και ‘ανθρωποφάγοι’; Πενήντα χρόνια τώρα που ψηφίζουμε δύο κόμματα, τα ίδια που τώρα μας καρατομούν, δεν μας ενοχλούσαν αυτά; Όχι αγαπητοί συμπολίτες… Δεν έχουμε χρόνο για να κάνουμε απολογισμό… Δεν έχουμε χρόνο για απόδοση ευθυνών και αλληλοσπαραγμό… Πριν την σύσταση του νέου κράτους και της κοινωνίας γενικότερα, όπως την ονειρευόμαστε, και όχι όπως την καταντήσαμε, σειρά έχει η αυθυπαρξία της. Πρέπει να επανακτήσουμε την πατρίδα μας. Την οποία παραδώσαμε… Γιατί μετά από αυτό το γεμάτο έπαρση παραλήρημα του ‘εγώ δεν φταίω και είμαι το θύμα’ έναντι του γείτονα, παραμονεύει η συλλογική ενοχική συνείδηση… ‘Τελικά φταίμε εμείς, καλά να πάθουμε, καλά μας κάνουν, καλύτερα να μην κάνουμε τίποτα, ας παραδώσουμε την χώρα…’

Ασχέτως αν κάποια στιγμή η ιστορία αποδείξει πως όλο το κόλπο ήταν στημένο… Το χρέος, το έλλειμμα, η διαφθορά, η δυσλειτουργία των θεσμών…. Και τα πρώτα βιολιά του στησίματος; Οι πολιτικοί, οι τραπεζίτες, οι μεγαλοεργολάβοι, οι καναλάρχες… 100 αλήτες που αιματοκύλισαν την χώρα μας ως άλλοι άξιοι συνδιοικούντες της αποικίας με τους νεοΝαζί τύπου Σόιμπλε...

Για να μην μακρηγορώ χρειάζεται απαραίτητα μία και καλή αντίδραση για να εμψυχωθεί ο κόσμος, όχι πολλές, μικρές, διασπαστικές και εξουθενωτικές...

Θα μπορούσε η ΟΛΜΕ να ετοιμάσει μια (και καλή) προγραμματισμένη πορεία αρκετές μέρες μετά στην Αθήνα μισθώνοντας πούλμαν από όλη την χώρα μέσω των κατά τόπους ΕΛΜΕ. Να υπάρχουν συνεχείς υπενθυμίσεις μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, ιστοσελίδων, ραδιοφώνου για την επικείμενη πορεία. Να μαζευτούν χιλιάδες, να φανεί πιο οργανωμένη η αντίδραση και να δώσει παλμό, όχι τώρα που μετά το τέλος της πορείας 500 ανθρώπων μένει αυτό το 'Και τι έγινε τώρα;'.

Θα μπορούσε η ΟΛΜΕ να εκδώσει ενημερωτικό φυλλάδιο (όχι κόλλες Α4) και να τα μοιράζουν οι εκπαιδευτικοί στις πλατείες όλης της χώρας ανά ομάδες (έστω και από Σεπτέμβρη). (Αλήθεια, γνωρίζουν οι πολίτες αυτής της χώρας τις εξωδιδακτικές αρμοδιότητες, τις εντολές μέτρησης του εμβαδού των τάξεων, τις συγχωνεύσεις σχολείων κ.α.; Τί έκανε η ΟΛΜΕ για να τα μάθει αυτά ο κόσμος;).

Θα μπορούσε η ΟΛΜΕ να αναρτήσει πανό στα σχολεία όλης της χώρας ενημερώνοντας πως επίκειται διάλυση του δημόσιου συστήματος παιδείας. Πράγματι δεν λειτουργούσε ιδανικά πριν αλλά τίποτα δεν είναι τόσο κακό ώστε να μην μπορεί να γίνει χειρότερο (γενικώς και ειδικώς).

Θα μπορούσε η ΟΛΜΕ να αναλάβει να κινηθεί άμεσα με ότι νομικό εργαλείο διατίθεται. Και όταν λέω να κινηθεί νομικά εννοώ να βρίσκεται σε μόνιμη συνεργασία με δικηγορικό γραφείο και κάθε μέρα να υπάρχει και μια μήνυση, ένα εξώδικο, μια συμπόρευση και με μηνύσεις άλλων, είτε πολιτών είτε οργανώσεων…. Να μην προλαβαίνουν να ανοίγουν φακέλους…

Θα μπορούσε η ΟΛΜΕ να προβεί σε οργανωμένες καταλήψεις διευθύνσεων ανά την χώρα και όχι ανενόχλητοι κάποιοι να υπογράφουν υπερραριθμίες και απολύσεις.

Θα μπορούσε (χρόνια τώρα) η ΟΛΜΕ να συμπορεύεται και με άλλες κοινωνικές ομάδες, έστω και με μια ανακοίνωση. Να βρεθεί έστω και ηθικά δίπλα σε οποιαδήποτε κοινωνική τάξη βαλλόταν από το καθεστώς. Είτε αυτή ήταν του δημοσίου είτε του ιδιωτικού τομέα. Για να μπορεί να ζητήσει την συμπαράστασή τους τώρα…

Θα μπορούσε (χρόνια τώρα) η ΟΛΜΕ να στείλει ηλεκτρονικό ερωτηματολόγιο στα σχολεία να βολιδοσκοπήσει τις απεργιακές διαθέσεις. Μέχρι πόσες μέρες για παράδειγμα προτείνουν και μπορούν να στηρίξουν την απεργία οι εκπαιδευτικοί. Αλήθεια πόσοι είναι αυτοί που δεν έκαναν απεργία επειδή θεωρούσαν πως με μια μέρα δεν γίνεται τίποτα; Ποτέ δεν θα το μάθουμε…

Θα μπορούσε η ΟΛΜΕ πιθανόν και σε συνεργασία και με άλλους φορείς να κατοχυρώσουν ένα Domain με αγωνιστικό προφίλ που θα λειτουργούσε πάνω σε αυτό διαδικτυακή τηλεόραση 24 ώρες το 24ωρο με ενημέρωση και στήριξη του κλάδου και όχι μόνο. Πότε η ΟΛΜΕ εκμεταλλεύθηκε τους 150.000 δυνητικούς ‘τηλεθεατές΄της;

Θα μπορούσε η ΟΛΜΕ, και όχι μόνο, να εκδιώξει κάθε κομματική ταυτότητα από το συνδικαλιστικό κίνημα. Μόνο εγώ βλέπω το οξύμωρο να στέλνουμε το κομματόσκυλο του καθεστώτος να διαπραγματευτεί με το ίδιο το καθεστώς την απόλυσή μας;

Θα μπορούσε η ΟΛΜΕ να έχει σχέδιο Β για την επίταξη και όχι να βάζει τις ΕΛΜΕ να ψηφίζουν υπέρ της απεργίας και μετά ‘να μην συντρέχουν οι προϋποθέσεις…’.

Τελικά γιατί δεν έχει κάνει τίποτα από όλα αυτά το συνδικαλιστικό μας όργανο τόσα χρόνια που είμαστε υπό καθεστώς;

Μήπως δεν οφείλαμε σαν εκπαιδευτικοί και λειτουργοί να καταδείξουμε τα κακώς κείμενα;

Μήπως επειδή ανήκουμε σε μια ελίτ και δεν μας αγγίζουν όλα αυτά;

Μήπως ο ατομικισμός, που είναι και η μητέρα της κρίσης (γι αυτό άλλωστε μπορεί και τους λειτουργεί άψογα το διαίρει και βασίλευε), είχε εισχωρήσει και στον τελευταίο από εμάς;

Ότι και να έφταιξε εύχομαι και ελπίζω η ΟΛΜΕ του σήμερα να ανατρέψει το βεβαρυμμένο απαθές παρελθόν της και να συνδράμει μαζί με υπόλοιπες κοινωνικές ομάδες όχι μόνο στην επικείμενη ανατροπή αλλά και στην ομαλή μετάβαση….

Γαβριήλ Κωνσταντίνος