Όταν η εκπαίδευση μετατρέπεται σε επιχείρηση…, της Αγγελικής Γεωργοτά

Tweet

Όταν η εκπαίδευση μετατρέπεται σε επιχείρηση…

της Αγγελικής Γεωργοτά, ΠΕ Ο2, Κέρκυρα

«Μετέχω» της παιδείας είχα στο μυαλό μου μια διαφορετική διάσταση. Το γεγονός ότι είμαι μέτοχος ενός συστήματος που δίνει έμφαση σε εργαλεία και οργανογράμματα το μαθαίνω σιγά σιγά. Αφού βρισκόμαστε σε μια περίοδο που η αξιολόγηση και η αυτό –αξιολόγηση έχουν γίνει πολύ in , αναρωτιέμαι αν μιλάμε σήμερα για σχολείο , παιδεία , μόρφωση ή για εργαλειακού τύπου διαχείριση της γνώσης. Η εκπαίδευση τείνει να μετατραπεί σε ένα

χώρο που όλα είναι μετρήσιμα :Οι πληροφορίες θα εγγράφονται στο σκληρό δίσκο του μαθητή μέσω του διαχειριστή του…. του καθηγητή. Έτσι, ο κατεξοχήν χώρος καλλιέργειας του πνεύματος και άνθισης των ανθρωπιστικών αξιών θα μετατραπεί σε μια επιχείρηση , ώστε με την ολοκλήρωση του σχολικού έτους- ή μήπως της σεζόν;- οι μέτοχοι ( εκπαιδευτικοί και μαθητές) να καρπώνονται το μέρισμά τους.

Πόσο ωφέλιμο θα είναι αυτό το μέρισμα για τον άνθρωπο; Αυτό μπορεί να απαντηθεί μόνο αν ξεκαθαρίσουμε το είδος της κοινωνίας και των πολιτών που επιθυμεί το εκπαιδευτικό σύστημα να δημιουργήσει. Αν προορισμός μας είναι όλα να στηρίζονται στη λογική της μετρήσιμης αγοράς, ίσως η στροφή του εκπαιδευτικού συστήματος να είναι επιτυχής. Αν όμως, επιθυμούμε να αντισταθούμε στη λογική της καλπάζουσας καταναλωτικής μανίας και του υλικού ευδαιμονισμού οφείλουμε να ανησυχούμε για τη γραμμή που ακολουθείται σε θέματα παιδείας.

Η αυτό-αξιολόγηση της εκπαιδευτικής μονάδας γίνεται με όρους που παραπέμπουν σε οικονομικά συστήματα και δεν μπορούν να αποτελούν το πνεύμα του σημερινού σχολείου. Ούτε είναι δυνατόν οι εκπαιδευτικοί να μετατρέπονται σε διοικητικούς υπαλλήλους. Ο δάσκαλος και ο καθηγητής έχουν άλλο ρόλο .Πρέπει να έχουν άλλο ρόλο. Ή μήπως δεν είναι γνωστά τα προβλήματα υλικοτεχνικής υποδομής που αντιμετωπίζουν τα «σύγχρονα» ελληνικά σχολεία; Χρειάζεται ο καθηγητής για να τα καταγράψει; Πολύ κακό για το τίποτα, θα πουν κάποιοι .Οι καθηγητές δεν θέλουν να αξιολογηθούν. Σωστά. Οι καθηγητές χρειάζονται επιμόρφωση και εμπνευσμένα , μα ρεαλιστικά προγράμματα διδασκαλίας. Προτείνει ο Ι. Συκουτρής εν έτει 1932 «η συστηματική οργάνωσις σειράς ειδικών μαθημάτων περί νεοελληνικής λογοτεχνίας δια τους καθηγητάς μέσης εκπαιδεύσεως ,υποχρεουμένους, αλλά και διευκολυνομένους να τα παρακολουθήσουν εις τα κέντρα τα επαρχιακά … Ένα πλήθος επιστημόνων μας και λογοτεχνών θα ημπορούσαν να χρησιμοποιούνται δια αυτά….» Γιατί στόχος της εκπαίδευσης πρέπει να τίθεται η βελτίωση του εκπαιδευτικού έργου και όχι η απαξίωση της μόρφωσης. Στόχος της εκπαίδευσης είναι να βρεθεί χώρος να αναπνεύσουν τα παιδιά μας. Κάθε νέο σχολικό πρόγραμμα και κάθε υπουργικός σχεδιασμός πρέπει να στρέφεται προς αυτήν την κατεύθυνση: να γεμίσει τις φαρέτρες των παιδιών με όνειρα, ελπίδες και φαντασία. Και αυτό για να γίνει πρέπει να έχει καθηγητές και δασκάλους με μεράκι και όχι ρομπότ να καταγράφουν στοιχεία σε πίνακες στατιστικούς….

Tags: Αγγελική Γεωργοτά Tweet

View the discussion thread.