Ο Μινώταυρος της αξιολόγησης καταβροχθίζει τον εκπαιδευτικό και το σχολείο

Tweet Κατηγορία: ΆρθραΑρθρογράφος: Γιούλα Γκεσούλη Ενα βερμπαλιστικό κείμενο, που κάνει αγωνιώδεις προσπάθειες να κρύψει το αντιδραστικό και αντεργατικό περιεχόμενο, αλλά και το αποτέλεσμα, της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών, του εκπαιδευτικού έργου και συνεπώς και των σχολικών μονάδων όσον αφορά στην κατάταξη και κατηγοριοποίησή τους, είναι το πόρισμα της επιτροπής των «σοφών», που παραδόθηκε στον υπουργό Παιδείας για να διαμορφωθεί οσονούπω –στα τέλη του Νοέμβρη– σε ΠΔ. Οι «σοφοί» (τρομάρα τους), που ανέλαβαν να «ντύσουν» επιστημονικά την καρατόμηση των εκπαιδευτικών, τη χειραγώγηση και υποταγή τους, την χωρίς παρεκκλίσεις προσήλωσή τους στην εκάστοτε εκπαιδευτική πολιτική στο πλαίσιο του καπιταλισμού, που στις μέρες μας αποθεώνει το σχολείο της αγοράς και στήνει στον τοίχο τα ίχνη της λεγόμενης «ανθρωπιστικής» παιδείας, δεν θα μπορούσαν να μιλούν ανοιχτά για πειθάρχηση, απολύσεις, κατατάξεις και κατηγοριοποιήσεις και άλλα τέτοια «άγρια» πράγματα. Μιλούν διά της τεθλασμένης για να μας αποκαλύψουν ότι «στη σημερινή συγκυρία (σ.σ. δηλαδή στην εποχή της επιβολής της σιδερένιας μπότας του Μνημονίου), το ενδιαφέρον για την αξιολόγηση της ποιότητας του εκπαιδευτικού έργου και του έργου των εκπαιδευτικών, καθώς και η προοπτική θεσμοθέτησης ενός συστήματος αξιολόγησης στην Εκπαίδευση συνδέονται με τη συνολικότερη προσπάθεια αναμόρφωσης των λειτουργιών του Ελληνικού κράτους, την οποία καταβάλλει ο ελληνικός λαός, προκειμένου να επιτευχθεί, σε ασφυκτικά χρονικά περιθώρια και με ό,τι αυτό συνεπάγεται στο κοινωνικό, οικονομικό, πολιτικό και πολιτιστικό επίπεδο, η δημοσιονομική προσαρμογή και ο εκσυγχρονισμός της ελληνικής κοινωνίας» (τι άλλη ομολογία του τιμωρητικού χαρακτήρα της αξιολόγησης μας χρειάζεται;). Η επιτροπή, αναφερόμενη στην «ισχυρή κριτική την οποία υπέστη ο θεσμός (του Επιθεωρητή), κυρίως από τους εκπαιδευτικούς και τις Ομοσπονδίες τους» ως τον «κυριότερο λόγο αντικατάστασής του», εκφράζει το μίσος που διακατέχει όλον τον αστισμό για το κίνημα, που στο πλαίσιο του διεκδικητικού κλίματος της μεταπολίτευσης επέβαλε την κατάργηση του παλιού μοντέλου του επιθεωρητισμού, ενώ στη συνέχεια ακύρωσε κάθε απόπειρα επιβολής της αξιολόγησης. Οι «σοφοί» θρηνούν για τις χαμένες ευκαιρίες, όταν λένε ότι «αξιοπρόσεκτες νομοθετικές ρυθμίσεις ακολούθησαν», που φευ «παραμένουν ανενεργές και στα ‘’χαρτιά’’». Κάθε αφελής προσγειώνεται ανώμαλα, όταν διαβάζει στο πόρισμα ότι «η πρόταση στηρίζεται στο υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο και την κείμενη εκπαιδευτική νομοθεσία» (αρχής γενομένης από το νόμο 1566/85 που προβλέπει τη μετάταξη ή απόλυση του εκπαιδευτικού σε περίπτωση που δεν κριθεί κατάλληλος, τους περιβόητους νόμους Αρσένη, τους νόμους 2986/2002 και 3848/ 2012, το καθηκοντολόγιο, στο οποίο γίνεται ιδιαίτερη μνεία, τον φασιστικής έμπνευσης Δημοσιοϋπαλληλικό Κώδικα, το ασφυκτικό πλαίσιο του ιδιωτικοποιημένου «νέου σχολείου» της αγοράς, της Διαμαντοπούλου, το νέο ενιαίο μισθολόγιο-φτωχολόγιο, που συνδέει το βαθμό με το μισθό και καθι