Η «καμουφλαρισμένη» διαγραφή χρέους και ο χρόνος…

Tweet Κατηγορία: Κοινωνία

  Η τελευταία συμφωνία για το ελληνικό χρέος, του οποίου ο φόβος για επικείμενη καταστροφή έχει οδηγήσει σε συμβιβασμούς από όλες τις πλευρές, θα πρέπει να απομακρύνει τον ελληνικό κίνδυνο από την ημερήσια διάταξη της αγοράς, τουλάχιστον μέχρι τις γερμανικές εκλογές τον προσεχή Σεπτέμβριο. Παρότι δεν αντιπροσωπεύει μια πλήρη ανάλυση της κρίσης, προσφέρει το περίγραμμα μιας

ενδεχόμενης, μεγαλύτερης συμφωνίας, που θα βασίζεται σε επίσημη διαγραφή χρέους, και που θα μπορούσε να κρατήσει την Ελλάδα μόνιμα στο εσωτερικό της ευρωζώνης. Η συμφωνία περιλαμβάνει τρία βασικά συστατικά. Πρώτον, η ελληνική κυβέρνηση έχει περάσει μια νέα σειρά μέτρων λιτότητας που αντισταθμίζουν την απόκλιση από τους στόχους του προϋπολογισμού από την αναδιάρθρωση του χρέους του Μαρτίου 2012. Αυτή η παράβλεψη έχει συμβεί σε μεγάλο βαθμό επειδή η πραγματική και ονομαστική αύξηση του ΑΕΠ έχουν μειωθεί κάτω από τις προσδοκίες. Η σύσφιξη του προϋπολογισμού έχει προκαλέσει αρνητική αύξηση του ΑΕΠ, το οποίο με τη σειρά του έχει επιδεινώσει το έλλειμμα του προϋπολογισμού. Είναι σημαντικό το ότι υπάρχουν κάποιες ενδείξεις ότι η οικονομία θα αποφύγει την παγίδα λιτότητας. Δεύτερον, και σε αναγνώριση της τελευταίας δέσμης δημοσιονομικών μέτρων, η ευρωζώνη έχει χαλαρώσει λίγο το μονοπάτι που απαιτείται για την εξυγίανση του προϋπολογισμού στο άμεσο μέλλον. Τον Φεβρουάριο, η Ελλάδα συμφώνησε να επιτύχει πρωτογενές πλεόνασμα του προϋπολογισμού κατά 4,5 % του ΑΕΠ μέχρι το 2014. Τώρα, λέει ότι θα επιτευχθεί αυτός ο στόχος το 2016. Η Ελλάδα έχει ως εκ τούτου δύο χρόνια επιπλέον χάρη, από κοινού με τις επεκτάσεις που συμφωνήθηκαν πρόσφατα με άλλες χρεωμένες χώρες της ευρωζώνης. Τα € 16 δισ. που απαιτούνται για τη χρηματοδότηση του εν λόγω επιπλέον δανεισμού μέχρι το 2016 θα πρέπει τώρα να χρηματοδοτηθούν από τους επίσημους δανειστές. Ακόμα κι έτσι, η περαιτέρω σύσφιξη της διαρθρωτικής στάσης του προϋπολογισμού που απαιτείται στο πλαίσιο της νέας συμφωνίας είναι εξαιρετικά αποθαρρυντική. Από το 2009 έως το 2012, η Ελλάδα έχει συσφίγξει το πρωτογενές ισοζύγιο του προϋπολογισμού της κατά ένα αξιόλογο 9 % του ΑΕΠ. Στο πλαίσιο της νέας συμφωνίας, θα πρέπει να ενισχυθεί περαιτέρω κατά 6 % του ΑΕΠ στα επόμενα τέσσερα χρόνια. Τρίτον, η ευρωζώνη έχει ξεκινήσει την μακρά και επίπονη διαδικασία της επίσημης διαγραφής χρέους, αν και έχει αποφευχθεί η ολοκληρωτική ακύρωση του ονομαστικού χρέους. Ο σημαντικότερος (και τιμημένος από το χρόνο) τρόπος με τον οποίο αυτό θα επιτευχθεί είναι μέσα από την αποδοχή των μηδενικών ή εξαιρετικά χαμηλών επιτοκίων για το χρέος, και την επέκταση της διάρκειας. Επιπλέον, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και οι εθνικές κεντρικές τράπεζες θα επαναπατρίσουν στην Ελλάδα τα "κέρδη" από τις εκμεταλλεύσεις των ομολόγων του Ελληνικού Δημοσίου. Και το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοοικονομικής Σταθερότητας κάνει αποτελεσματικά διαθέσιμα τα χρήματα στην Ελλάδα με ευνοϊκούς όρους για να επαναγοράσει το ανεξόφλητο χρέος σε τιμή που