Για το θέμα των Πανελληνίων εξετάσεων στη Γλώσσα, της Κατερίνας Μανδρώνη

p1 {font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;font-size:12px;margin-left:8px;margin-right:8px;margin-top:4px;margin-bottom:4px;text-align:justify;}«Λυπάμαι περισσότερο αυτούς που ονειρεύονται το προφανές, το νόμιμο και το κοντινό απ’ ό,τι αυτούς που ονειροπολούν το μακρινό και το περίεργο»1.
Για το θέμα των Πανελληνίων εξετάσεων στη Γλώσσα
Το σύντομο αυτό κείμενο δε φιλοδοξεί να καθορίσει τη «βατότητα» ή να σχολιάσει το ιδεολογικοποιημένο πλαίσιο μέσα στο οποίο εντάσσεται ο λόγος (discours) της Ελένης Γλύκατζη-Αρβελέρ• αν και για το τελευταίο, επιφυλάσσομαι, θα μπορούσε να αποτελέσει αφετηρία εκτενούς συζήτησης…
Να, λοιπόν, που ήρθε και η σειρά της τέχνης να «δεινοπαθήσει» στις πανελλήνιες εξετάσεις: να εξεταστούν δηλαδή οι μαθητές στη δεινότητα του γραπτού λόγου με ένα ζητούμενο το οποίο δε διαθέτει το χώρο του σε αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα• και δεν αναφέρομαι βέβαια στις θεατρικές/μουσικές παραστάσεις ή στην ισχνή παρουσία της Αισθητικής Αγωγής. Και δίνω έμφαση στη λέξη «αγωγή», γιατί αυτή υπονοεί μια διαρκή και επίπονη διαδρομή και εξάσκηση, αμφιβολία και αμφισβήτηση, αναρώτηση και επαναπροσδιορισμό, γύρω από την τέχνη που συμπορεύεται με την ανθρώπινη ύπαρξη και παρουσία.
Πόσοι μαθητές είναι εξοικειωμένοι με τα γνωρίσματα της σύγχρονης τέχνης (ζωγραφική-γλυπτική-αρχιτεκτονική-μουσική-θέατρο, κινηματογράφος-garffiti-street painting, animation κ.ά.); Αλλά, και πόσοι μαθητές αγνοούν τις μορφές –πώς τις χαρακτηρίζει η Αρβελέρ; «εξωχρονικές, παγκόσμιες & πανανθρώπινες» - Πόσοι μαθητές έχουν εμβαθύνει σ’ αυτό «το αίνιγμα μιας ασύλληπτης ματιάς»2;
Πόσοι μαθητές ανιχνεύουν το πώς και το γιατί η τέχνη συνδέεται και αποκρυσταλλώνει την κοινωνία, την πολιτική οργάνωση και την «ιστορική αλληλεγγύη»;
Πώς οι μαθητές αντιλαμβάνονται (αισθητό και αισθήσεις) και βιώνουν την πρωτοπορία της αρχαίας ελληνικής τέχνης; Και γιατί σε κάθε αναγέννηση και αναστοχασμό εμφανίζεται αυτή από τη γωνία της Ιστορίας, τουλάχιστον, στο Δυτικό κόσμο;
Και τι θα έλεγαν οι μαθητές, αν βρίσκονταν μπροστά στη χρωματική αποκατάσταση των αρχαίων αγαλμάτων;
Και τι να σημαίνει για τους μαθητές «ιδεατή πληρότητα» της τέχνης; Και με αυτά τα ερωτήματα υπό μάλης, να και οι οδηγίες για τη βαθμολόγηση: η Τέχνη (πάντα με Τ κεφαλαίο, ενδεχομένως να είναι σαν τον Άνθρωπο, αφηρημένο, μη-απτό και άρα αναλώσιμο, γιατί δεν έχει πρόσωπο, όνομα, ταυτότητα…)• η Τέχνη, λοιπόν, βοηθά τους νέους να ηθικοποιηθούν• να βρουν πρότυπα σε μια τεχνοκρατική και εμπορευματοποιημένη κοινωνία• να διακρίνουν και να επιλέξουν την καλή από την κακή τέχνη• να αγαπήσουν την παράδοσή τους…
Γενικολογίες. Αοριστίες. «Ιδέες» pass