Ενότητα Αντίστασης Ανατροπής: Ο αντίπαλος μας λέει: «ή θα αντισταθείς ή θα απολυθείς!»

Εγώ ελπίζω να τη βολέψω* = μύθος.

Πραγματικότητα: 12.000 αναπληρωτές απολύονται + χιλιάδες οργανικές καταργούνται =

μαζικές απολύσεις μονίμων + κατάργηση μονιμότητας + εμφύλιος πόλεμος

Ο αντίπαλος μας λέει: «ή θα αντισταθείς ή θα απολυθείς!»

Μετά την ανακληθείσα απεργία, οι εκπαιδευτικοί είμαστε μπροστά στα αδιέξοδα που δημιουργεί η μνημονιακή πολιτική τρόικας και κυβέρνησης με βασικότερο

Τα πρόσφατα μέτρα για το ωράριο και τις υποχρεωτικές μετακινήσεις οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε απώλεια χιλιάδων οργανικών θέσεων, σε μετακίνηση εκπαιδευτικών από νομό σε νομό, σε διάθεση, σε μετάταξη και βεβαίως σε απόλυση. Ειδικότερα οι αλλαγές στο ωρολόγιο πρόγραμμα του Λυκείου από τη νέα σχολική χρονιά, το κλείσιμο 1056 σχολείων και άλλων τόσων που σχεδιάζεται να κλείσουν τα επόμενα χρόνια, το στρίμωγμα μαθητών σε υπερφορτωμένες τάξεις, το κόψιμο μαθημάτων στο Γυμνάσιο και στο νέο Τεχνολογικό Λύκειο μαζί με τις μαζικές καταργήσεις ΕΠΑΛ και τμημάτων, η ρύθμιση με τη μείωση των ωρών ξένων γλωσσών, ο μηδενισμός νέων διορισμών, η πρωτοφανής μείωση των μεταθέσεων σε συνδυασμό με την κακόφημη αξιολόγηση και το Μέντορα, η σχεδιαζόμενη νέα «αρχιτεκτονική» στη δομή και στη διοίκηση της εκπαίδευσης και η προοπτική περάσματος δομών του δημόσιου σχολείου και πανεπιστημίου στους Καλλικρατικούς Δήμους και Περιφέρειες, μαζί με το συντριπτικό χτύπημα στα Πανεπιστήμια είναι το σκοτεινό μέλλον που ανοίγει του δρόμους των μαζικών απολύσεων

Σε πρώτη φάση περίπου 12 χιλιάδες αναπληρωτές που για χρόνια έτρεχαν σε κάθε γωνιά της χώρας, θα πεταχτούν στην ανεργία. Ένα ζωντανό και ευαίσθητο κομμάτι του κλάδου, το οποίο οι συνδικαλιστικές ηγεσίες εγκατέλειψαν. Το επόμενο ερώτημα που συζητιέται στα σχολεία είναι τι θα γίνει με τους μόνιμους.

«Το Υπουργείο υπόσχεται «νέα σύνορα» στις αναθέσεις μαθημάτων για να υποσκάψει την άμυνά μας – Απαντάμε: Καμιά αλλαγή – ενότητα –αλληλεγγύη - αγώνας»

Την ίδια στιγμή σε μια κίνηση παραπλάνησης, εξαπάτησης και δημιουργίας εμφυλιοπολεμικού κλίματος στη λογική του «διαίρει και βασίλευε» το Υπουργείο Παιδείας προσφέρει μαθήματα μιας ειδικότητας σε άλλη. Το τελευταίο χρονικό διάστημα είναι φανερό ότι κάποιοι φροντίζουν να στρέψουν τους διάφορους κλάδους των εκπαιδευτικών τον έναν εναντίον του άλλου.

Ο κυβερνητικός - μνημονιακός συνδικαλισμός ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ, απαντάει με τον ίδιο προκλητικό τρόπο που απαντάει εδώ και 4 χρόνια. Πρώτον μας εγκαλεί να μην καταστροφολογούμε και ότι δε θα απολυθούν μόνιμοι εκπαιδευτικοί. Όπως έλεγαν με το μισθό ότι δε θα μας πειράξουν, ότι με το νέο μισθολόγιο δε θα μειωθούν οι μισθοί των εκπαιδευτικών, αλλά μόνο των υψηλόμισθων δημοσίων υπαλλήλων κοκ. Δεύτερον αξιοποιεί το φόβο και την ανασφάλεια των συναδέλφων για να ασκήσει το μοναδικό συνδικαλισμό που γνωρίζουν. Αυτόν του ατομικού γλειψίματος και των πελατειακών σχέσεων.

Δε χαιρόμαστε που «καταστροφολογούμε». Αλλά η αλήθεια είναι ότι ο δρόμος για τις απολύσεις μονίμων εκπαιδευτικών έχει ανοίξει. Είτε με την ναζιστικής σύλληψης φιλολογία για τους «ψυχικά ασθενείς» και τους «ανίκανους να μπουν στην τάξη». Είτε με το να βγαίνουν εκπαιδευτικοί σε αργία για αστικές διαφορές, με βάση το νέο πειθαρχικό, αλλά και για υπηρεσιακές διαφορές (πχ ΕΔΕ) η και πολιτικές πράξεις (περίπτωση Γκουλιώνη στην Λάρισα που συμμετείχε σε κινητοποίηση την 25η Μαρτίου). Είτε με την υποχρεωτική μετάθεση ανά την Ελλάδα, όπου είναι λογικό ότι πολλοί συνάδελφοι θα αρνηθούν να παρατήσουν σπίτια και οικογένεια για να γίνουν μετανάστες στην ίδια τους την πατρίδα για 800 ευρώ. Είτε με τις λεγόμενες επικίνδυνες ειδικότητες (Πληροφορικής, Γυμναστές, Ξενόγλωσσοι) που δε θα βρίσκουν ωράριο κατά χιλιάδες και είτε θα μπουν στα προγράμματα κινητικότητας της Τρόικα, είτε ποιος ξέρει τι με την αξιολόγηση, τους πίνακες «μη επαρκής» κοκ.

Το ερώτημα που έχουμε μπροστά μας είναι συγκεκριμένο. Θα σταθούμε ως εργαζόμενοι και ως εκπαιδευτικοί, συλλογικά και ενωμένοι ή θα περιμένουμε ατομικά ο καθένας να περάσει ο κομήτης και να μην μας ακουμπήσει; Με την ελπίδα να πάρει η μπάλα πρώτα τους αναπληρωτές. Μετά τους πληροφορικούς και τους γυμναστές. Μετά τους συναδέλφους με προϋπηρεσία κάτω των 12 ετών. Μετά τους «ανίκανους», μετά… και κάποιους να μην μας πιάσει; Ποια αξιοπρέπεια θα διδάξουμε μετά στην τάξη, όντας διαλυμένοι, σαν συλλογικότητα, και υποταγμένοι;

Το τροϊκανό σχέδιο για τις απολύσεις στο δημόσιο είναι πόθος του συστήματος εδώ και δύο δεκαετίες και μνημονιακή επιταγή με συγκεκριμένη εφαρμογή τα τελευταία χρόνια. Η έκθεση του ΔΝΤ το ζήταγε συγκεκριμένα. Να σπάσει το ταμπού της μονιμότητας. Όσο είμαστε υπό την επιτροπεία και την πολιτική της Τρόικα, όσο ο ιμπεριαλισμός και το κεφάλαιο μπορούν να επιβάλουν τις επιλογές τους αν όχι σήμερα, αν όχι σε ένα χρόνο, η συντριπτική πλειοψηφία των εκπαιδευτικών θα βρεθεί μπροστά στο ερώτημα της απόλυσης.

Η αγωνιστική κινητοποίηση σε κάθε συνεδρίαση του ΠΥΣΔΕ, για να μη συνταχθούν οι πίνακες με τους πλεονάζοντες είναι επιβεβλημένη, αλλά έτσι κι αλλιώς, όπως δείχνει η εμπειρία της ΠΟΕ-ΟΤΑ, διαδικαστικό δρόμο να εφαρμόσουν το πρόγραμμα τους θα βρουν (εδώ στην Πορτογαλία το Συνταγματικό Δικαστήριο έβγαλε παράνομα κάποια μέτρα της Τρόικα και τους φόρεσαν άλλα χειρότερα!). Όμως θα πρέπει να αναμετρηθούμε με το «φάντασμα της απεργίας που δεν έγινε» και με τα ερωτήματα που έθεσε. Πρώτον ότι χρειάζεται αγώνας για ανατροπή του δημοσιονομικού προγράμματος της Τρόικα, που σημαίνει μετωπική σύγκρουση με την ίδια την Τρόικα, την κυβέρνηση, την Ε.Ε. Δεύτερον ότι αυτός ο αγώνας, θα είναι «παράνομος» (βλ. επιστράτευση), σύμφωνα με το success story και με το δόγμα «νόμος και τάξη» του Σαμαρά. Τρίτον ότι πρέπει να γίνει τώρα και όχι σε ένα κάπου-κάπως-κάποτε φανταστικό κίνημα που θα έχει «τους όρους και προϋποθέσεις». Τώρα, από τον Σεπτέμβρη, γιατί αν αρχίσουν να απολύονται ένας – ένας ή ειδικότητα-ειδικότητα, αυτό θα σημάνει και το τέλος του συνδικάτου μας και άρα και της όποιας μελλοντικής δυνατότητας για αντίσταση.

Όσοι παραμένουν ξύπνιοι για να μπορούν να ονειρεύονται ΑΝΑΣΤΑΣΗ των ΖΩΝΤΑΝΩΝ, ξέρουν καλά ότι τα προβλήματα δεν είναι εκπαιδευτικά. Είναι πολιτικά και οικονομικά που αντανακλώνται στην εκπαίδευση.

Αυτά τα σχέδια πρέπει να αντιμετωπιστούν άμεσα με την πιο πλατιά ενημέρωση και κινητοποίηση όλων όσων σχετίζονται με το δημόσιο σχολείο, όλων των εργαζομένων. Η ΟΛΜΕ και η ΔΟΕ, οι ΕΛΜΕ και οι διδασκαλικοί Σύλλογοι, απεργιακές επιτροπές και επιτροπές αγώνα, πρέπει να πάρουν άμεσα μέτρα. οι ενώσεις γονέων χέρι χέρι με τους εκπαιδευτικούς πρέπει να αρνηθούν τη φτωχοποίηση του δημόσιου σχολείου.

Οργανωμένα. Όχι χωριστά, ούτε υποταγμένα. Με το σύνθημα που ενώνει την τάξη: Ανατροπή αυτής της πολιτικής που στέλνει εμάς και τα παιδιά μας στην κόλαση. Να τολμήσουμε να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους: Κυβέρνηση (και Χρυσή Αυγή) – Ευρωπαϊκή Ένωση – ΔΝΤ – Κεφάλαιο φτιάχνουν φέρετρα για εμάς και ψυχιατρεία για τους γιους και τις κόρες μας. Ένα είναι σίγουρο: εάν δεν αλλάξουμε τον κόσμο, πολλοί θα αλλάξουμε κόσμο.

· Μαζική αντίσταση στις απολύσεις. Ή όλοι ή κανείς!

· Πλατύ Λαϊκό Μέτωπο Αντίστασης και Ανατροπής. Κάτω η πολιτική Κυβέρνησης - Τρόικας

· Σε περίπτωση που η κυβέρνηση προχωρήσει μέσα στον Ιούνη σε σύνταξη υπεραριθμιών ή υποχρεωτικές μεταθέσεις, να προγραμματιστεί νέος κύκλος συνελεύσεων. Να οργανώσουμε ΤΩΡΑ ΑΓΩΝΑ!

*διήγημα του Ιταλού δασκάλου Μαρτσέλο Ντ’ Όρτα