ΔΩΡΕΑΝ φροντιστηριακά μαθήματα από φοιτητές ΕΜΠ

Πρωτοβουλία των συλλόγων φοιτητών ΕΜΠ

για  την οργάνωση φροντιστηριακών μαθημάτων σε μαθητές

Ως σύλλογοι φοιτητών των σχολών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου πήραμε την απόφαση να διεξάγουμε φροντιστηριακά μαθήματα για μαθητές Λυκείου και Γυμνασίου με στόχο να βοηθήσουμε, όσο μπορούμε από τη θέση μας, μαθητές που δεν αντέχουν οικονομικά πρόσθετη διδακτική υποστήριξη (φροντιστήρια,

Η κατάργηση της ενισχυτικής διδασκαλίας στα σχολεία ήταν το αποτελειωτικό χτύπημα για όσες οικογένειες δεν έχουν την πολυτέλεια να πληρώνουν φροντιστήρια. Γνωρίζουμε καλά πως το εξοντωτικό και ανταγωνιστικό σύστημα των πανελλαδικών εξετάσεων, εκβιαστικά στέλνει όλο και περισσότερους μαθητές στην παραπαιδεία, δημιουργώντας μια παράλληλη αγορά μαθημάτων/σημειώσεων/καθηγητών. Ένα σύστημα που καθιστά το ίδιο το σχολείο συμπληρωματικό και, όπως κάθε αγορά, συνθλίβει τους πιο αδύναμους.

Σαν φοιτητές, εδώ και χρόνια, αγωνιζόμαστε και υπερασπιζόμαστε ότι η εκπαίδευση πρέπει να είναι αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν. Ότι η δυνατότητα κάποιου να σπουδάσει και να εργαστεί στον χώρο που τον ενδιαφέρει δεν πρέπει να  εμποδίζεται από τους οικονομικούς φραγμούς των φροντιστηρίων (που εμφανίζονται ακόμα και στις τάξεις του δημοτικού!). Ζούμε σε μέρες που ο συνταγματικά κατοχυρωμένος δημόσιος και δωρεάν χαρακτήρας της εκπαίδευσης είναι υπό εξαφάνιση. Από τα ιδιωτικά σχολεία, τα φροντιστήρια μέχρι τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και τα κολλέγια.

Εδώ και ένα χρόνο αγωνιζόμαστε στους χώρους των πανεπιστημίων ενάντια στο νέο νόμο της Διαμαντοπούλου γιατί θέλουμε να σπουδάζουμε δωρεάν, να μην πληρώνουμε τα βιβλία μας, να μην είναι η ζωή μας ένα εξεταστικό κάτεργο και να αποκτήσουμε πτυχία με αξία και επαγγελματική κατοχύρωση.

Μέσα σε αυτόν τον αγώνα γεννήθηκε και αυτή η πρωτοβουλία. Μέσα στο κίνημα των φοιτητικών και μαθητικών καταλήψεων αναζητήσαμε τρόπους έμπρακτης αλληλεγγύης στην κοινωνία γιατί πιστεύουμε ότι ο δίκαιος αγώνας μας είναι και αγώνας της κοινωνίας.

Είναι μια κίνηση αλληλεγγύης και όχι φιλανθρωπίας.

Δεν έχει το χαρακτήρα της «βοήθειας του δυνατού προς τον αδύναμο». Δεν έχουμε αυταπάτες ότι μπορεί να αντιμετωπιστεί έτσι το πρόβλημα της παραπαιδείας, αντιθέτως θέλουμε να αναδειχθεί το αδιέξοδο στο οποίο οδηγεί.

Πολύ περισσότερο όμως, αυτό που μας εμπνέει, είναι το νέο σύστημα αξιών που γεννιέται, σιγά σιγά, μέσα στην κοινωνία. Μακριά από το μοντέλο του μαθητή – πελάτη και καθηγητή – παροχέα υπηρεσιών γεννιέται η οικιοθελής συνεργασία/βοήθεια φοιτητή προς το μαθητή, όπως επίσης φοιτητή προς τον συμφοιτητή του αλλά και μελλοντικά εργαζόμενου προς το συνάδελφό του. Και είναι ενδεικτικό πως σε αυτή την πρωτοβουλία συμμετέχουν και φοιτητές άλλων σχολών, ακόμα και καθηγ