Ανεξάρτητη Παρέμβαση ΠΕ: Οι καθηγητές στο γύψο – οι ύαινες ουρλιάζουν !

Του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε. «η Αθηνά»

Οι καθηγητές στο γύψο – οι ύαινες ουρλιάζουν !

Τάξη βασιλεύει στην εκπαίδευση. Οι ένοχοι καταδικάστηκαν και στιγματίστηκαν στο κοινωνικό σύνολο, ήταν οι «ακραίες απόψεις που παρέσυραν την ΟΛΜΕ» (Καθημερινή), που «επιχείρησαν να συμπαρασύρουν και τη ΔΟΕ στο αδιέξοδο» (ΠΑΣΚ ΠΕ) που οδήγησαν τον κλάδο σε «τυφλή σύγκρουση» (ΠΑΜΕ). 88.000 καθηγητές ντυμένοι στα χακί, τιμωρούνται γιατί σήκωσαν κεφάλι και τόλμησαν να διακηρύξουν τη διάθεσή τους για πολιτική σύγκρουση με

Ικανοποιημένη η κυβέρνηση γιατί κατέστειλε μια απεργία πριν καν εκδηλωθεί και βρήκε πάσης φύσεως συμμάχους στα δεξιά και αριστερά της.

Ικανοποιημένα τα πάσης φύσεως κομματικά, κρατικά επιτελεία και κοινοβουλευτικές ομάδες.

Ικανοποιημένος ο Άδωνις, που δήλωνε ότι «οι καθηγητές θα απολυθούν το ίδιο δευτερόλεπτο που θα απεργήσουν την Παρασκευή», ικανοποιημένη η Ρεπούση, που δήλωνε «σιγά μην κλάψουμε που θα απολυθούν καθηγητές», ικανοποιημένος ο Βενιζέλος που απένειμε και εύσημα στην ΑΔΕΔΥ για την «αξιοπιστία» της να μην κηρύξει γενική απεργία την Παρασκευή.

Ικανοποιημένοι οι ρήτορες και οι συγγραφείς ανακοινώσεων που εύχονταν «καλό διάβασμα» στη μαθητιώσα νεολαία, το κομματικό στέλεχος που καμάρωνε για την «καθαρή θέση του ΠΑΜΕ που είναι το μόνο που δεν προτείνει απεργία στις εξετάσεις».

Ικανοποιημένη στο Σύλλογο «Αθηνά» και η παράταξη της Ανεξ. Ριζ. Πρωτοβουλίας που βρήκε την ευκαιρία να βγάλει τη χολή της απέναντι στις Παρεμβάσεις για την ήττα των καθηγητών.

Και ω τι καταισχύνη, για το τριτοβάθμιο όργανο (για την ακρίβεια η πλειοψηφία ΠΑΣΚ/ΔΑΚΕ/ΠΑΜΕ) που άδειασε τους καθηγητές με τις «μεγαλειώδεις απεργίες/στάσεις» της Τρίτης και της Πέμπτης τις οποίες υποστήριξαν με το βανάκι με τις ντουντούκες της ΑΔΕΔΥ που μόνο και έρημο έστεκε στην πλ. Κλαυθμώνος την ώρα της συγκέντρωσης.

Και ω τι θλίψη και ντροπή, η εικόνα της ΕΣΑΚ-ΠΑΜΕ που δεν μπορεί τώρα να κρύψει τη χαρά και την ανακούφισή της για την πικρή ήττα των καθηγητών και επιδίδεται σε καταγγελίες κατά των Παρεμβάσεων. Που δεν έκρυψε ούτε στιγμή την εχθρότητά της στην απεργία στις εξετάσεις, που έκανε όσες τακτικές κινήσεις μπορούσε για να μην υπάρχει εισήγηση, για να απομονωθεί η ΟΛΜΕ και να μην υπάρχουν αποφάσεις για την Παρασκευή, για να μην περάσει η εισήγηση.

Οι δρόμοι γίνονται περπατώντας!!

Η πρόταση για απεργία στις εξετάσεις άνοιξε ένα ρήγμα στο στημένο πολιτικό σκηνικό, άναψε μια φλόγα ελπίδας σε τμήματα του λαού και των εργαζομένων. «Επιτέλους κάποιος να τους νικήσει» ήταν το κοινό αίσθημα που φλόγιζε τις λαϊκές ελπίδες. Αυτό το πολιτικό ρήγμα αποκάλυψε και όλους όσους εργάστηκαν πυρετωδώς για να το κλείσουν ώστε να επιστρέψουμε στην κανονικότητα και να κάνουν τη δουλειά τους ως κυβέρνηση ή ως αντιπολίτευση.

Δεν είμαστε αφελείς. Βλέπουμε τι έκαναν τα ίδια κυβερνητικά και κομματικά-συνδικαλιστικά επιτελεία απέναντι σε οτιδήποτε κινήθηκε ανεξέλεγκτα και κινηματικά τη φετινή χρονιά :Είναι εκείνοι που είτε κατήγγειλαν (ΠΑΣΚ/ΔΑΚΕ στη ΔΟΕ) είτε κατηγόρησαν (ΕΣΑΚ/ΠΑΜΕ) τις νηπιαγωγούς ως διασπαστικά στοιχεία γιατί τόλμησε το Συντονιστικό τους να διοργανώσει τη μαζικότερη και πιο άρτια οργανωμένη ως τώρα Πανελλαδική τους Συνάντηση. Όπως κατηγορούσαν και σπίλωναν τους αδιόριστους 15 χρόνια πριν ως διασπαστές γιατί χάλαγαν την εικόνα συναίνεσης/υποταγής ή κόσμιας διαμαρτυρίας του κλάδου.

Ναι, είμαστε με το ρεύμα εκείνο στη δευτεροβάθμια που απέναντι στη σφοδρή κυβερνητική επίθεση ρίσκαρε και επέλεξε τη σύγκρουση και όχι απεργίες – ντουφεκιές στον αέρα και μια/δυο διαδηλώσεις για να βγει από την υποχρέωση, είμαστε με τις Παρεμβάσεις της ΔΕ που από την αρχή μέχρι το τέλος υπεράσπισαν την επιλογή της πολιτικής σύγκρουσης.

Ναι, είμαστε με τους 18 προέδρους εκείνους που ψήφισαν ότι υπάρχουν οι όροι για να σπάσει η επιστράτευση, είμαστε με την Αγγελική που ανακοίνωσε δημόσια από τα κανάλια τους ότι την Πέμπτη δηλώνει απεργός κι ας έχει το φύλλο της επίταξης πάνω από το κεφάλι της.

Ναι, ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε στο πλευρό κάθε κλάδου και σωματείου που επιστρατεύεται, δεν εξετάζουμε ποια παράταξη έχει την πλειοψηφία, δεν κρατάμε αποστάσεις ούτε πυροβολούμε, δεν αντιμετωπίζουμε τη διαφορετική πολιτική άποψη ως μεταδοτική ασθένεια, δεν έχουμε καμιά σχέση με τους «συνεπείς» που διαλέγουν να κάνουν τη συγκέντρωσή τους αλλού, στην Ομόνοια μην τυχόν και μολυνθούν από τους επιστρατευμένους καθηγητές. Ήμασταν με τους Χαλυβουργούς, δεν εξετάσαμε τα πολιτικά φρονήματα του σωματείου τους ούτε τι μάχες είχε δώσει το προηγούμενο διάστημα και ούτε διανοηθήκαμε καν να χαρούμε με την ήττα των εργατών !

Ναι, είμαστε εκείνοι που παλεύουμε ώστε τα συνδικάτα να πάψουν να αποτελούν αντικείμενο εργαλειακής χρήσης από τους κομματικούς σχεδιασμούς, που εργαζόμαστε για συνδικάτα που να υπηρετούν τα συμφέροντα των εργαζομένων και όχι των κομματικών, κρατικών επιτελείων.

Ναι, είμαστε εκείνοι που κόντρα σε όλα τα κυβερνητικά – κομματικά – συνδικαλιστικά επιτελεία, αναστατώσαμε την εκπαίδευση και την κοινωνία με τη μεγάλη απεργία της ΟΛΜΕ του ’88 στις εξετάσεις (που κατέκτησε 25% αυξήσεις στους μισθούς καθηγητών ΚΑΙ δασκάλων), της ΟΛΜΕ του ’90 στις εξετάσεις, με τη δίμηνη απεργία της ΟΛΜΕ το ’97 και τη δεκατριήμερη προδομένη απεργία των δασκάλων, είμαστε εκείνοι που ματώσαμε και δακρύσαμε στις μάχες έξω από τα εξεταστικά το ’98, που ανοίξαμε το δρόμο στην απεργία του 2006. Είμαστε με την μετωπική αντιπαράθεση και όχι με τη συμβολική διαμαρτυρία και γι’ αυτό είμαστε εδώ για να μοιραστούμε τον πόνο στην ήττα και τη χαρά στη νίκη (και όχι το αντίθετο). Οι υπόλοιποι μπορούν να απολαύσουν τη μιζέρια του συμβιβασμένου, συμβολικού και κομματικού/γραφειοκρατικού συνδικαλισμού.

Ναι, είμαστε εκείνοι που λέμε, ότι χρειάζεται σήμερα, περισσότερο από ποτέ, ένα πλατύ κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο σύγκρουσης και ανατροπής, είμαστε εμείς που εργαζόμαστε γι’ αυτό, που θεωρούμε ότι πια, μόνο από κάτω μπορεί να οικοδομηθεί και ότι οι αριστερές ηγεσίες που πολεμάνε σήμερα είτε την ανάγκη του μετώπου είτε την ανάγκη της σύγκρουσης είτε και τα δύο, διαπράττουν πολιτικό έγκλημα σε βάρος του εργαζόμενου λαού.

Κοινός αγώνας για να σπάσει η επιστράτευση.

Η μεζούρα που έβαλε η πλειοψηφία του ΔΣ της ΟΛΜΕ (ΠΑΣΚ/ΔΑΚΕ/ΣΥΝΕΚ) με το ερώτημα και πολύ περισσότερο με την πρωτοφανή ερμηνεία του «δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις», με την πρωτοφανή πρόσθεση λευκών και κατά, έβαλε πραξικοπηματικά τέλος στο κίνημα των καθηγητών. Ωστόσο, για πρώτη φορά στην ιστορία αυτής της χώρας, καταγράφηκε στην ολομέλεια προέδρων, μια μεγάλη μειοψηφία σε ένα συνδικάτο που επιχειρεί να αμφισβητήσει την επιστράτευση και αυτό είναι μεγάλη υπόθεση και μεγάλη παρακαταθήκη. Σε κάθε άλλη περίπτωση, το επιστρατευμένο συνδικάτο έληγε την απεργία την ίδια στιγμή χωρίς κανείς να κατηγορήσει κανέναν (ναυτεργάτες, ΜΕΤΡΟ, ΟΤΑ, κλπ.): σπάσιμο της επιστράτευσης σημαίνει φυλακή και απόλυση για να μην ξεχνιόμαστε, πρόκειται για πολιτική αντιπαράθεση ζωής ή θανάτου που κανένα σωματείο δεν την έχει τολμήσει έως τώρα.

Τάξη επικρατεί πάνω από την εκπαίδευση. Οι παλλόμενες αίθουσες των γενικών συνελεύσεων άδειασαν, η φλόγα έσβησε και οι μαχητές αποχώρησαν από το προσκήνιο. Οι εκπαιδευτικοί, επιστρατευμένοι, προβληματισμένοι, βυθισμένοι στην σχολική καθημερινότητα και τα επιτελεία να μαζεύουν κέρδη και ζημιές. Να μια βολική εικόνα για την κυβέρνηση, τα αργυρώνητα ΜΜΕ, τον κατεστημένο γραφειοκρατικό συνδικαλισμό.

Τι ανόητοι !!! Η ανακούφιση και η χαιρεκακία τους, δεν τους αφήνει να δουν ότι πρόκειται για μια τάξη χτισμένη στην άμμο. Η καταστροφή του δημόσιου σχολείου και της ζωής μας θα ξεσηκώσει πάλι θύελλες, θα γεμίσει τους δρόμους και τις συνελεύσεις. Εδώ και τώρα, να συζητήσουμε, να βρούμε τρόπους κοινής δράσης και αντίστασης, να σηκώσουμε ξανά τις σημαίες !

Δεν θα πουν οι ύαινες την τελευταία λέξη. Τα μολύβια κάτω το Σεπτέμβρη.

ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΟΙΞΟΥΝ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ σε όλη την εκπαίδευση.

Ας ξεσηκωθούμε δάσκαλοι και καθηγητές από κοινού με όλο τον εργαζόμενο λαό.

ΚΑΜΙΑ ΗΤΤΟΠΑΘΕΙΑ, ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ! Ο Αγώνας συνεχίζεται…!