Ανακοίνωση της Απέναντι Όχθης, Ομάδας εκπαιδευτικών για τη συλλογική δράση

Ανακοινώσεις

Μέχρι νεωτέρας...

Ανακοίνωση της Απέναντι Όχθης, Ομάδας εκπαιδευτικών για τη συλλογική δράση

Με το κείμενο αυτό καταθέτουμε τις δικές μας απόψεις για τα όσα συνέβησαν την προηγούμενη εβδομάδα, την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε σήμερα και τις μελλοντικές προοπτικές μας.

Η ελέω τρόικας κυβέρνηση, στο πλαίσιο της πολιτικής της διάλυσης της δημόσιας εκπαίδευσης, που ακολουθείται με συνέπεια τα τελευταία χρόνια, αποφάσισε να τσακίσει τους καθηγητές την κρίσιμη περίοδο που προηγείται των πανελλαδικών

εξετάσεων γνωρίζοντας ότι έτσι θα τους φέρει με την πλάτη στον τοίχο. Παράλληλα, σε αγαστή συνεργασία με τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ, εξαπέλυσε εκστρατεία κατασυκοφάντησης και λασπολογίας σε βάρος των «τεμπέληδων» καθηγητών.

Η ΟΛΜΕ, από τη μεριά της, επέλεξε να ακολουθήσει την ξεπερασμένη τακτική του συνδικαλισμού της Μεταπολίτευσης: απειλώ με κινητοποίηση δοκιμάζοντας την ανοχή της κυβέρνησης ενώ επικαλούμαι την «αγωνιστικότητα» του κλάδου με ανέξοδη ρητορεία και ελεγχόμενες κινητοποιήσεις. Αυτή τη φορά όμως, η κινητοποίηση εν μέσω πανελλαδικών εξετάσεων ισοδυναμούσε με κατά μέτωπο σύγκρουση με όλο το κατεστημένο, στη δημιουργία και συντήρηση του οποίου (για να πούμε του στραβού το δίκιο) έχουμε συμβάλει και εμείς. Εξαίρεση αποτέλεσε το ΠΑΜΕ, που υποστήριζε πως δεν υπήρχαν οι προϋποθέσεις (συμμαχίες, προετοιμασία του κλάδου κτλ) για μία τέτοια σύγκρουση και πρότεινε 48ωρη απεργία στις 14 και 15 Μαΐου, όταν δηλαδή τα σχολεία υπολειτουργούν.

Η κυβέρνηση σε μία πρωτοφανή επίδειξη αυταρχισμού, επιστράτευσε όλους τους καθηγητές προληπτικά, απαγορεύοντας ακόμη και τη σκέψη της απεργίας! Η ΟΛΜΕ, αντί να επανεξετάσει τη στάση της, επέμεινε στην πρόταση της απεργίας ενώ το ΠΑΜΕ υποχρεώθηκε σε αλλαγή πλεύσης προτείνοντας 48ωρη απεργία στις 16 και 17 Μαΐου, παρόλο που το προηγούμενο διάστημα είχε αναγάγει τις πανελλαδικές εξετάσεις σε ύψιστη... λαϊκή προτεραιότητα. Ωστόσο, η ΟΛΜΕ διαψεύστηκε στις προβλέψεις της: ο κοιμώμενος γίγαντας των 85.000 εργαζομένων αντί να λειτουργήσει φοβικά, έσπευσε στις γενικές συνελεύσεις μαζικά, για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, υπερψηψίζοντας την πρόταση της απεργίας! Αυτό όμως ήταν εκτός σεναρίου για τις κομματικές παρατάξεις. Η πλειοψηφία του ΔΣ της ΟΛΜΕ (ΠΑΣΚ (ΠΑΣΟΚ), ΔΑΚΕ (ΝΔ), ΣΥΝΕΚ (ΣΥΡΙΖΑ)) πανικόβλητη ανέκρουσε πρύμναν επιβάλλοντας αυθαίρετα την αναστολή της απεργίας «επειδή δεν υπάρχουν οι όροι», όπως δηλαδή αρχικά είχε υποστηρίξει το ΠΑΜΕ!

Η πλειοψηφία του ΔΣ της ΟΛΜΕ:

· προέβη σε συνδικαλιστικό πραξικόπημα με το εφεύρημα της ψηφοφορίας για την ύπαρξη ή όχι των όρων πραγματοποίησης μιας ήδη ψηφισμένης απεργίας

· αντιμετώπισε πατερναλιστικά τους συναδέλφους λειτουργώντας ως αυτόκλητος κηδεμόνας που τους προστατεύει από την «κουζουλάδα» να αψηφήσουν την επιστράτευση

Ιδιαίτερα οι φιλοκυβερνητικές παρατάξεις, μέσω των κομμάτων τους, φαίνεται πως είχαν έρθει σε συνεννόηση με την κυβέρνηση πριν από την έναρξη της ψηφοφορίας. Όσο για την αριστερά (ΠΑΜΕ-ΣΥΝΕΚ), η αναζήτηση των «όρων» τελικά οδήγησε στην παράδοση άνευ όρων στις ορέξεις της κυβέρνησης, που δεν έχει κανένα λόγο πλέον να διαπραγματευτεί το οτιδήποτε.

Οι θλιβερές αυτές εξελίξεις, έχουν μόνο ένα θετικό στοιχείο: αποκάλυψαν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο πως η ηγεσία του κλάδου ούτε μπορεί αλλά ούτε και θέλει να συγκρουστεί μετωπικά με την κυβέρνηση. Αντίθετα, εξακολουθεί να λειτουργεί με την ξεπερασμένη λογική της διαμεσολάβησης και του συμβιβασμού όταν οι καθηγητές αντιδρούν συλλογικά και ενωτικά. Αυτή η ηγεσία δεν μας αξίζει αλλά ούτε και μας χρειάζεται!

Για να είμαστε όμως ειλικρινείς, μεγάλη μερίδα του κλάδου ψήφισε υπέρ της απεργίας εκ του ασφαλούς για να στηρίξει την ηγεσία, να εκφράσει την αντίθεσή της στην επιστράτευση και στα κυβερνητικά μέτρα χωρίς όμως να έχει κατά νου να απεργήσει τελικά. Στη διαμόρφωση αυτής της στάσης ευθύνονται έχουν τόσο η ΟΛΜΕ που δεν είχε σχέδιο αντίστασης στην επιστράτευση, αλλά πολύ μεγαλύτερο έχουν η ΑΔΕΔΥ και η ΓΣΕΕ που δεν στήριξαν έναν κλάδο που επιστρατεύεται πριν καν αποφασίσει να απεργήσει. Υπήρχε ωστόσο κι ένας υπολογίσιμος αριθμός συναδέλφων που ήταν αποφασισμένος να συγκρουστεί αποκαλύπτοντας τη φασιστική πρακτική της κυβέρνησης.

Από τη μεριά μας, ως Απέναντι Όχθη, από την αρχή της ύπαρξής μας αγωνιζόμαστε για ένα συνδικαλιστικό κίνημα ακηδεμόνευτο που θα στηρίζεται στη συλλογική βούληση και δράση των συναδέλφων. Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, αισθανόμαστε απόλυτα δικαιωμένοι. Αν έχουμε ένα μερίδιο ευθύνης σε όσα συνέβησαν, αυτή αφορά το γεγονός ότι είτε από συνδικαλιστική απειρία, είτε από αφέλεια, δεν προβλέψαμε ότι η πλειοψηφία του ΔΣ της ΟΛΜΕ θα εξέθετε τόσο απροκάλυπτα τον κλάδο πλήττοντας τη νοημοσύνη, το κύρος και την αξιοπρέπειά μας. Τέλος, δεν επιμείναμε στη δημιουργία απεργιακής επιτροπής που διασφαλίζει με αμεσοδημοκρατικό τρόπο την οργάνωση και περιφρούρηση της απεργίας. Επιφυλασσόμεθα!

Δε συμβιβαζόμαστε, δεν παραιτούμαστε, δεν απογοητευόμαστε! Η στάση της ηγεσίας δεν πρέπει να λειτουργήσει ως άλλοθι για την παραίτησή μας. Συνεχίζουμε αντιστεκόμενοι μαζί με γονείς και μαθητές στις συγχωνεύσεις τμημάτων και σχολείων, στη διαθεσιμότητα, στην αξιολόγηση, στο πειθαρχικό δίκαιο, στις αναγκαστικές μεταθέσεις και τις απολύσεις συναδέλφων, στην αύξηση του ωραρίου. Υπερασπίζουμε παντού και με όλες μας τις δυνάμεις το δημόσιο σχολείο!

Tags: απέναντι όχθη