21 Μαρτίου 1821- 21 Μαρτίου 2014: 193 χρόνια αγώνων

Tweet Αρθρογράφος: Γιάννης Σπυράλατος

Η Παρασκευή 21 Μαρτίου 2014 θα μείνει στην ιστορία της εκπαίδευσης ως μέρα αντίστασης και πάλης ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα κυβέρνησης και τρόικα για την κατάργηση των δικαιωμάτων και των κατακτήσεων του τελευταίου αιώνα.

Στις παραμονές της επετείου της εθνικής ανεξαρτησίας, το δίλημμα του 1821 «ελευθερία ή θάνατος» είναι επίκαιρο και ζωντανό στα σχολεία

και στους δρόμους από δασκάλους που αγωνίζονται για το δικαίωμα στη δουλειά και την αξιοπρέπεια ενάντια στη δουλεία και την ανεργία, ενάντια στην «αξιοκρατία» και την «αριστοκρατία».

Στις 21 Μάρτη, φωτισμένοι δάσκαλοι του Γένους κράτησαν ψηλά τις σημαίες του Αγώνα και όρθωσαν το ανάστημα της ψυχής τους απέναντι στο ασκέρι των υποτακτικών του Πασ(ι)ά. Η αναμέτρηση στο The Mall της Παιδείας, εξαρχής άνιση και στημένη, με την υπεροπλία του Σουλτάνου εμφανή στην παράταξη των δυνάμεων πριν από τη μάχη. Στη γωνία του «Αιγαίου», στη μία άκρη του γεφυριού που οδηγεί στην κεντρική είσοδο στο Σαράι, πέντε κλεφτόπουλα από νωρίς οργανώνουν πρόχειρα το μετερίζι του αγώνα, γράφοντας στον δρόμο το πανό με το σύνθημα: «ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΚΑΙ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ». Οι πρώτες πορτοκαλί σημαίες ξεδιπλώνονται στον αέρα, ενώ αναμένεται η άνοδος των συναγωνιστών από το Παλάτι του Όθωνα, όπου βρίσκεται σε εξέλιξη η πορεία των διαθέσιμων. Ο λόχος των διαθέσιμων (ο Ιερός Λόχος του Αγώνα) μετά τη νυχτερινή πολιορκία του αρχοντικού του Μητσοτάκ-Μπέη, παραμένει μάχιμος κοντά στο παλάτι του Όθωνα. Οι δυνάμεις της αντίστασης, αν και διασπασμένες σε δύο μέτωπα, αγωνίζονται σθεναρά. Την ίδια καταληκτική ημερομηνία των διαθεσιμοτήτων-απολύσεων επέλεξε ο Σουλτάνος να νουθετήσει τους Δραγουμάνους της Πύλης, για το πώς θα πάρουν τα επόμενα κεφάλια στο Σούλι και τον Όλυμπο. Το φιρμάνι για την αξιολόγηση των δημοδιδασκάλων που εξέδωσε η Υψηλή Πύλη, έγινε τραγούδι στα χείλη του λαού, αντίλαλος που σκέπασε τη Λάρισα και τον Θεσσαλικό κάμπο:

Τούτο το καλοκαίρι, και την άνοιξιν,

Άσπρα χαρτιά μας γράφουν, μαύρα γράμματα·-

«Όσοι κ’ αν ήστε κλέφτες ’σ τα ψηλά βουνά,

»Όλοι να καταιβήτε απ’ τον Όλυμπον,

»να προσκυνήσετ’ όλοι τον Αλή Πασάν.»-

Δυό παλληκάρια μόνον δεν προσκύνησαν·

επήραν τα τουφέκια, τα λαμπρά σπαθιά,

και ’σ τα βουν’ ανεβαίνουν, τρέχουν ’σ την κλεφτιά.

Ο Μπέης, κατόπιν οδηγίας του Σουλτάνου, παραμένει πιστός στο φιρμάνι για το διώξιμο των δημοδιδασκάλων και το κλείσιμο των σχολείων που αγωνίζονται για την ανάσταση της πατρίδας, κρατώντας στο ένα χέρι την «Διδασκαλία» του Κοραή, και στο άλλο τον Θούριο του Ρήγα.

Γύρω απ’ το παλάτι του Όθωνα, ο Ιερός Λόχος δίνει τη μάχη για την αποτροπή των απολύσεων, ενώ στα ορεινά, κοντά στο παλάτι του Mall, οργανώνεται η μάχη κατά της αξιο(αριστο)κρατίας. Η Υψηλή Πύλη ενώ ανακοίνωσε ότι δεν υπάρχουν φράγκα στο σεντούκι για την παιδεία των Γραικών, έδωσε αρκετά εκατομμύρια γρόσια για τα νέα σχολεία της αυτοκρατορίας.

Ο Βεζύρης είχε βγάλει χαμπέρι ότι ο Αλη-Πασ(ι)άς θα καλούσε τους Δραγουμάνους για να τους ενημερώσει για τα καθέκαστα και τις δεκάτες. Και ενώ το ραντεβού, κοινό μυστικό, ήταν επίσημα προγραμματισμένο για ντάλα μεσημέρι, μόλις μαθεύτηκε ότι ο Ιερός Λόχος ήταν από το πρωί κάτω στον κάμπο, κοντά στο Παλάτι του Όθωνα, αποφασίστηκε μυστικά, και αιφνιδιαστικά, οι Δραγουμάνοι να μπουν στο Σαράι από την πίσω πόρτα, μεταμφιεσμένοι.

Ένα πουλάκι ’ξέβγαινε απ’ το Σούλι και έφερε τα μαντάτα σ’ ένα ασκέρι που ανηφόριζε για να πιάσει το στενό και το γεφύρι του «Αιγαίου». Ο σχεδιασμός του Βεζύρη για τη φρούρηση του Σαράι, σχετικά εύκολος. Ο Δερβέναγας είχε λάβει οδηγίες να φυλάξει τα στενά και τα γιοφύρια, να αποκλείσει τα τρία περάσματα, και να παρατάξει δυνάμεις αναλογικά, απέναντι σε κάθε κλέφτη μια διμοιρία με κλούβα.

Αμέριμνοι και έκπληκτοι περιηγητές στο Mall διερωτούντο «τι ’είν’ ο αχός που γίνεται και ταραχή μεγάλη; Μήνα βουβάλια σφάζονται; Μήνα θεριά μαλόνουν;» Σε λίγο ακούστηκαν οι πρώτες ντουφεκιές στον αέρα, κι απ’ την άλλη οι κλέφτικες φωνές: «Γραικέ μη σκύβεις το κεφάλι, η μόνη λύση είναι αντίσταση και πάλη!». Τα κλεφτόπουλα στο καραούλι με το πανό στο χέρι περίμεναν μπας και δουν κάτι σε κίτρινο να μεταφέρει κανα Δραγουμάνο για να του δώσουν το μαντάτο ότι το φιρμάνι του Πασ(ι)ά δεν είχε τύχη, κι ας βγήκε ο Γκέκας παγανιά, γιατί, όπως λέει το άσμα, «Πασά ’χει Λιάκος το σπαθί, βεζίρην το τυοφέκι».

Οι Δραγουμάνοι, με σκυμμένο το κεφάλι και την ψυχή στα πόδια, εκλιπαρούσαν τη βοήθεια του Δερβέναγα για να διαβούν τη γέφυρα των στεναγμών, αφού πρώτα δείξουν τα διαπιστευτήριά τους. Το όνομά τους, πράγματι, ήταν γραμμένο στο βιβλίο της Υψηλής Πύλης. Κοντά στο ’λιόγερμα τα κλεφτόπουλα πήραν το μήνυμα με λιθάρι ότι ο Πασ(ι)άς θα έμπαζε τους μπιστικούς με άμαξες στο Σαράι από την πίσω αυλή (στην καθαρεύουσα: απ’ το πάρκινγκ) για να αρχίσει το μεγάλο φαγοπότι.

Η εξέλιξη των γεγονότων έδειξε ότι τα κλεφτόπουλα δικαιώθηκαν και η επανάσταση νίκησε.

Τιμή και δόξα στους ήρωες του 1821.

Γιάννης Σπυράλατος

Ετικέτες: Γιάννης Σπυράλατος Tweet

View the discussion thread.