Σκυλόψαρο σιτεμένο. Μιά Ισλανδέζικη "λιχουδιά"

Ας υποθέσουμε ότι εκεί που κολυμπάτε αμέριμνες, βρίσκεστε πρόσωπο με πρόσωπο με ένα καρχαρία. Πρόσωπο με ρύγχος, καλύτερα, αλλά δεν είναι ώρα τώρα για τέτοιες λεπτομέρειες, πρέπει να αντιδράσετε άμεσα…

Τι θα κάνετε; Θα αρχίσετε να κολυμπάτε ανάποδα; Χάσατε! Θα κάνετε την προσευχή σας; Δεν προλαβαίνετε να πάτε πέρα από το “Πάτερ ημ….” Θα λιποθυμήσετε; Να ξέρετε ότι δεν έχει το ίδιο αποτέλεσμα που έχει με τους άνδρες, οι καρχαρίες δεν “τα τρώνε αυτά”. Αντίθετα, πολύ εύκολα και χωρίς ενδοιασμούς, τρώνε εσάς… Εκτός και αν…

Εκτός και αν του δώσετε με όλη σας τη δύναμη μία στο ρύγχος τους

και τον τρομάξετε εσείς αντί αυτός εσάς… Και αν είναι μάλιστα πολύ δυνατή η μπουνιά σας, μπορεί και να το ξαπλάρετε ανάσκελα, αναίσθητο. Σε μία τέτοια περίπτωση, τραβήξτε τον έξω και, αφού κάνετε το κομμάτι σας επιδεικνύοντας ότι “κανένας δεν σας αντιστέκεται εσάς”, κάντε και κανένα φαγάκι, να πιάσει τόπο το ψάρι….

Η συνταγή που ακολουθεί είναι για “καρχαρία που έχει υποστεί ζύμωση” ("fermented shark" ή "Hákarl", όπως το λένε σε εκείνα τα υπερ-βόρεια μέρη) και είναι μια ισλανδέζικη λιχουδιά, που αντικατοπτρίζει την έλλειψη ρύπανσης σε εκείνα τα μέρη και χαρακτηρίζει τις διατροφικές συνήθειες που αποτυπώνονται στα έθιμα αυτού του λαού μέχρι και τη σημερινή εποχή. Σε αντίθεση με τις καταστροφικές αλλαγές στα δικά μας διατροφικά έθιμα και στη μεσογειακή διατροφή, που επιμένουμε να παραγνωρίζουμε την τεράστια αξία της…

”Και ποιος θα κάτσει να κάνει τέτοια συνταγή βρε ggr;”, θα μου πείτε. Μόνος μου ρωτάω, μόνος απαντώ: Όπως και κάθε άλλη συνταγή, όποιος δείξει ενδιαφέρον και έχει την πρώτη ύλη. Καλόν είναι, βέβαια, να γνωρίζετε ότι, ακόμη και όσοι την έχουν δοκιμάσει, έχουν βρει τη γεύση της πολύ δυνατή, πολύ κοντά σε ένα πολύ ωριμασμένο τυρί, και το άρωμά της ακόμη πιο χαρακτηριστικό, μία έντονη μυρωδιά αμμωνίας, όχι και πολύ μακριά από εκείνη κάποιων προϊόντων καθαρισμού στο σπίτι, που σας αρέσει εσάς τις γυναίκες να τα χρησιμοποιείτε πολύ. Υπάρχουν πολλοί Ισλανδοί οι οποίοι αρνούνται να το δοκιμάσουν και σε ολόκληρη τη ζωή τους δεν έχουν φάει ποτέ "Hákarl". Αλλά μήπως και εδώ, με τον πατσά, το ίδιο θέμα δεν έχουμε; Σημαίνει αυτό ότι δεν πρέπει να αναρτώνται συνταγές για πατσά;

Ακόμη και αν δεν το επιχειρήσετε μόνες σας, εάν σας φέρει ο δρόμος από την Ισλανδία, δοκιμάστε να τσιμπήσετε ένα μεζεδάκι. Από τις τηγανιτές ταραντούλες (!!!) και τους σκορπιούς φρικασέ (!!!) που μας έδειχνε κάποτε ο Σφακιανός από την Κίνα, καλύτερο θα είναι…..

Η φωτογραφία είναι από την Wikipedia