Όταν οι φακές (της) συναντήσαν το σπανάκι (μου)...

Λουίζα : “Λέω να βάλω φακές να βράσουν, από εκείνες τις βραστερές που έφερες την τελευταία φορά από τη λαϊκή. Να πάρει και το παιδί αύριο στο σχολείο”

Ο άνδρας της Λουίζας (ο έχων προ πολλού χάσει την ταυτότητά του): “δεν βράζεις καλύτερα το σπανάκι που έφερες εσύ από τον μανάβη, τώρα που είναι φρέσκο-φρέσκο; Να φτιάξεις ένα σπανακόρυζο, να δώσεις και στο παιδί να πάρει αύριο στο σχολείο”.

Αφού είναι πολύ υγιεινό φαγητό οι φακές, έχουμε και καιρό να φτιάξουμε και της αρέ…”

Ναι, ναι, ξέρω, της αρέσουν της μικρής, αλλά της αρέσει και το σπανακόρυζο. Τρελαίνεται. Και είναι και

Θα μπορούσαμε να πάμε έτσι μέχρι το βράδυ, και να καταλήξουμε με ένα μεγαλοπρεπές “θα της φτιάξω τώρα δύο μπιφτεκάκια, δεν προλαβαίνω κάτι άλλο”. Αλλά δεν έγινε έτσι και αυτό γιατί είχαν και οι δυό τους έμπνευση: Είχαν δει πριν από κάποιες ημέρες μία τηλεοπτική εκπομπή για το πώς μπορεί κανείς να φτιάξει ένα πολύ νόστιμο και συνάμα χορταστικό και υγιεινό πιάτο Κ Α Ι με τα δύο αυτά υλικά. Φακές και σπανάκι.

Να φάει η μύγα σίδερο και το κουνούπι ατσάλι... Για δείτε: