Κολοκυθάκια-βάρκες, με τόνο τιμονιέρη...

Προχθές μία συνάδελφος μου έφερε στο γραφείο φρέσκα, φρεσκότατα κολοκυθάκια, παραγωγής του συζύγου της.
Ο Θεός να με συγχωρεί για αυτό που θα πω, αλλά φαινόντουσαν πραγματικά .....πολύ ωραία. Η σχέση μου με το συγκεκριμένο ζαρζαβατικό με κάνει να ανατριχιάζω και μόνο στην ιδέα ότι μπορεί να έχω ξεστομίσει εγώ κάτι τέτοιο, αλλά –πανάθεμά τα– ήταν φρεσκότατα, χωρίς ίχνος κτυπήματος εξωτερικά, μικρά και στρουμπουλά, με σφικτή σάρκα, “ζωντανά” σχεδόν.....
Την ευχαρίστησα και τα πήρα, έχοντας στο μυαλό μου τη γυναίκα μου (αλλά και την κόρη μου) σαν τα μόνα όντα που μπορεί να τα αξιοποιήσουν στο σπίτι μας (ούτε οι χελώνες μας δεν τα αγγίζουν...).
Στον δρόμο προς το σπίτι, ένοιωθα την πλάτη μου σαν να μυρμηγκιάζει, κάτι από το πίσω κάθισμα δεν με άφηνε σε ησυχία. Σαν να άκουγα φωνούλες (Χριστέ μου, και είναι μόλις Ιούλιος και η άσφαλτος στην Κηφισίας δεν έχει αρχίσει ακόμη να βράζει...), φωνούλες που σαν να έλεγαν “καλά, χαζός είσαι, τέτοια “λουκούμια” και θα τα αφήσεις στις γυναίκες ; Δεν έχεις κότσια εσύ ; Πάλι αυτές θα φάνε τις νοστιμιές ;”.
Στο διπλανό αυτοκίνητο, δύο τύπισσες με τους τεράστιους κότσους στο κεφάλι τους (καλά, πως βγαίνουν έτσι μερικές στον δρόμο ; ) ίσα που γλύτωσαν την στραβοτιμονιά, με σκέφτεστε να λέω στον δικαστή “οι φωνές από τα κολοκυθάκια φταίγανε, κύριε Πρόεδρε !! ”), και για να μην έχουμε χειρότερα σκέφθηκα να τις καθησυχάσω (τις φωνές, όχι τις ..διπλανές) λέγοντάς τους “καλά, καλά, θα φάω και εγώ μερικά”. Στο επόμενο φανάρι έστριψαν δεξιά (οι διπλανές, όχι οι ..φωνές) και ησυχάσαμε και εγώ και αυτές (και οι διπλανές, και οι φωνές).
Έτσι, έψαξα και βρήκα μία συνταγή που μου φάνηκε τουλάχιστον α ξ ι ο π ρ ε π ή ς. Και εύκολη. Και γρήγορη. Και με υλικά που όλα τα είχαμε στο σπίτι. Και επειδή, για άλλη μία φορά, έπεσα έξω στις προβλέψεις μου και τελικά ήταν και νόστιμη, σας την περιγράφω παρακάτω. Χωρίς πολλά πολλά λόγια, όμως. Δεν παύουν να .....πρόκειται για κολοκυθάκια !!!
Α, κι αν είναι ανάμεσά σας καμία από τις τύπισσες στο διπλανό αυτοκίνητο..... τι κότσοι ήσαν αυτοί βρε κορίτσια...