Μουστάρδα με μέλι

Κάποιοι δεν ζουν χωρίς μουστάρδα. Εμένα, πάλι, κατοικοεδρεύει μήνες στο ψυγείο μου χωρίς να της ρίξω δεύτερη ματιά. Όχι πως δεν μου αρέσει, απλώς την ξεχνάω, για να την ανασύρω (πρώτα από τη μνήμη, έπειτα από το ράφι) μόνο όταν βγαίνουν στο τραπέζι λουκάνικα, με τα οποία ως γνωστόν είναι αχώριστοι φίλοι. Πριν προλάβετε να βάλλετε τον λίθο εσείς οι σιναπολάτρες, να σας πω ότι συμφωνώ μαζί σας: δεν είναι όλες οι μουστάρδες ίδιες και κάποιες εξ αυτών αξιώνουν πιο ενεργό ρόλο στο τραπέζι μας, ακόμη και το καθημερινό.

Το διαπίστωσα με μία από τις καινούργιες προτάσεις της εταιρείας Maille, η οποία ειδικεύεται στο είδος. Αναφέρομαι στην μουστάρδα με μέλι. Η βάση της είναι η αγαπημένη Dijon, η οποία όμως απαλύνεται, μαλακώνει, γλυκαίνει με την προσθήκη του μελιού. Kοινώς, ουδεμία σχέση έχει με την κλασική φωτιά-στο-στόμα Dijon, αλλά γι’ αυτό ακριβώς επιτρέπει μεγαλύτερη ευελιξία χρήσης. Σε ντρέσινγκ, ναι! Σε λουκάνικα, ναι! Σε περίεργα, γκουρμέ σάντουιτς, ναι! Δίπλα σε καπνιστά τυριά, ναι! Εγώ πάλι την χρησιμοποίησα σε ένα roll δικής μου κοπής που έφαγα χθες για βραδινό: την άλειψα σε μπιφτέκια που είχαν μείνει στο ψυγείο, τα οποία ζέστανα, έκοψα σε μπουκιές και τύλιξα σε αραβική πίτα. Η μουστάρδα τούς έδωσε το πολυπόθητο γκουρμέ άλλοθι. Έτσι, για να μην βαριόμαστε τα ίδια και τα ίδια.

 

 Σε μεγάλα σούπερ μάρκετ.