Νέα δεδομένα για τη διάγνωση του καρκίνου θυρεοειδούς

Ο καρκίνος του θυρεοειδούς, αν και γενικά από τις πιο σπάνιες μορφές καρκίνου, είναι μια διάγνωση που ακούμε όλο και πιο συχνά τα τελευταία χρόνια. Στην περίπτωση αυτής της μορφής κακοήθειας τα ερευνητικά αντανακλαστικά έχουν λειτουργήσει αρκετά καλά και ήδη έχει συντελεστεί σημαντική πρόοδος τόσο σε επίπεδο διάγνωσης όσο και σε επίπεδο αντιμετώπισης των πιο σοβαρών μορφών του.

Σε ό,τι αφορά τη διάγνωση, η έρευνα των γονιδιακών μεταλλάξεων που συνδέονται με αυτόν τον καρκίνο, όπως η μετάλλαξη BRAF, είναι ήδη κάτι που απασχολεί πολλές ερευνητικές ομάδες ανά τον κόσμο. Οπως επισημαίνουν

οι ειδικοί, η παρουσία της αλλοίωσης BRAF επιβεβαιώνει ότι υπάρχει καρκίνος, αν και τις περισσότερες φορές πρόκειται για μη επιθετική μορφή. Αυτό το συμπέρασμα έρχεται να συμπληρώσει το κενό διάγνωσης που υφίσταται με την παρακέντηση, η οποία δεν δίνει ξεκάθαρη απάντηση για το αν ένα οζίδιο είναι καλοήθες ή κακοήθες.

Μια άλλη νέα διαγνωστική λύση είναι η αναζήτηση της «έκφρασης» ομάδας 142 γονιδίων που αποκαλύπτουν τη φύση του οζιδίου. Ετσι, αποφεύγονται επεμβάσεις που τελικά αποδεικνύονται μη αναγκαίες.

Στη θεραπευτική προσέγγιση έχουν σημειωθεί επίσης σημαντικές βελτιώσεις. Για παράδειγμα, έχει αποδειχθεί ότι η θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο είναι αποτελεσματική ακόμα και σε μικρότερες δόσεις, εξέλιξη που σίγουρα βελτιώνει την ποιότητα ζωής των ασθενών. Ερευνα σε 750 ασθενείς έδειξε ότι ο ιστός του θυρεοειδούς που απομένει μετά από επέμβαση καταστρέφεται εξίσου αποτελεσματικά τόσο από μια μικρή δόση ιωδίου 131 (30mCi) όσο και από μια ισχυρή δόση (100mCi) στην περίπτωση μη επιθετικού καρκίνου. Ωστόσο η θεραπεία με τη μεγάλη δόση παραμένει απαραίτητη μετά την αφαίρεση όγκων υψηλού μεταστατικού κινδύνου.

Οταν όμως η ασθένεια έχει προχωρήσει, οι κλασικές θεραπείες είναι απαραίτητες. Οι κυτταροτοξικές χημειοθεραπείες δεν είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικές. Από το 2005 οι γιατροί διαθέτουν στη φαρέτρα τους νέες ουσίες, τους αναστολείς κινάσης, που δρουν πάνω στις γονιδιακές αλλοιώσεις των καρκινικών κυττάρων ενώ έχουν και αντιαγγειογενετική δράση. Τρία πιο πρόσφατα φάρμακα έχουν ακόμα πιο επιτυχή επίπεδα θεραπείας, δύο εκ των οποίων, το Sofavenib και το Vandetanib, αυξάνουν το προσδόκιμο ζωής των ασθενών.

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ