Η τελευταία σελίδα του Ουμπέρτο Εκο

Τι είχε δηλώσει για τον θάνατο, η ασυμβίβαστη ζωή του, το «θείο δώρο» από τον παππού του και οι εκδοτικές επιτυχίες που τον έκαναν διάσημο

«Εχουμε ένα όριο, ένα πολύ αποθαρρυντικό και ταπεινωτικό όριο: τον θάνατο». Αυτό είχε δηλώσει σε συνέντευξή του στο γερμανικό περιοδικό «Der Spiegel» το 2009 ο Ιταλός φιλόσοφος, γλωσσολόγος και συγγραφέας Ουμπέρτο Εκο, ο οποίος άφησε την τελευταία του πνοή την Παρασκευή σε ηλικία 84 ετών, ύστερα από μάχη με τον καρκίνο.

Tο Σαββατοκύριακο 27-28/02 η Espresso weekend παρουσιάζει:
ΤΑ ΚΑΝΟΝΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΙΒΑΡ
Με τα ωραιότερα παλιά λαϊκά τραγούδια μέσα από
σπάνιους δίσκους της ιστορικής δισκογραφικής εταιρίας

Ο άνθρωπος που έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό σχετικά αργά, τη δεκαετία του '80, με παγκόσμιες εκδοτικές επιτυχίες όπως το «Ονομα του Ρόδου» και το «Εκκρεμές του Φουκό», άφησε πίσω τη σύζυγό του Ρενάτε Ράμγκε Εκο, τη Γερμανίδα καθηγήτρια τέχνης, την οποία παντρεύτηκε το 1962, και τα δύο παιδιά του, έναν γιο και μια κόρη. Τα τελευταία χρόνια μοίραζε τον χρόνο του ανάμεσα στο διαμέρισμά του στο Μιλάνο και στο εξοχικό του κοντά στο Ρίμινι.

Ο «θείος Ουμπέρτο», όπως τον αποκαλούσαν οι φανατικοί του, γεννήθηκε στην Αλεσάντρια της Ιταλίας στις 5 Ιανουαρίου του 1932. Το επώνυμό του, δηλαδή το «Εκο», φέρεται να είναι ακρωνύμιο της λατινικής φράσης ex caelis oblatus που σημαίνει «θείο δώρο» και δόθηκε στον παππού του από έναν αξιωματούχο της πόλης όπου ζούσε.

Ο νεαρός Ουμπέρτο μεγάλωσε με τις αρχές της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και έκανε τις εγκύκλιες σπουδές του σε θρησκευτικό σχολείο. Ο πατέρας του ήθελε να τον δει νομικό, αλλά ο νεαρός Ουμπέρτο επέλεξε τη Μεσαιωνική Φιλοσοφία και Λογοτεχνία, την οποία σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Τορίνο.

Μυθιστορήματα

Στα τέλη της δεκαετίας του '50 άρχισε να αναπτύσσει τη θεωρία του στη Σημειωτική, που τον έκανε να ξεχωρίσει στον τομέα της Γλωσσολογίας, και τη δεκαετία του '70 απέκτησε έδρα στο πανεπιστήμιο της Μπολόνια και άρχισε να εκδίδει βιβλία ακαδημαϊκού περιεχομένου. Η μεγάλη εκδοτική «εποποιία» του ωστόσο άρχισε με τη συγγραφή μυθιστορημάτων. «Θεωρώ τον εαυτό μου έναν σοβαρό καθηγητή που τα Σαββατοκύριακα γράφει νουβέλες» είχε δηλώσει ο ίδιος σχολιάζοντας το στάτους του συγγραφέα best sellers, όπως η ιστορική νουβέλα μυστηρίου «Το όνομα του Ρόδου» που εκτυλίσσεται σε ένα μεσαιωνικό μοναστήρι και αποτελεί έναν συνδυασμό Σημειωτικής, ανάλυσης της Βίβλου, μεσαιωνικών σπουδών και θεωρίας της λογοτεχνίας. Το βιβλίο, που μεταφράστηκε σε 40 γλώσσες, μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη το 1986 από τον Ζαν-Ζακ Ανό με πρωταγωνιστή τον Σον Κόνερι.

Η πολιτική κηδεία και το νέο βιβλίο

Παρά το γεγονός ότι μεγάλωσε και μορφώθηκε σε ένα αυστηρά ρωμαιοκαθολικό πλαίσιο, ο Εκο μεγαλώνοντας πήρε αποστάσεις από τη θρησκεία. «Ηταν βαθιά λαϊκός, μη θρησκευτικός σε όλη του τη ζωή» δηλώνει σχετικά ο Μάριο Αντεόζε που έχει επιμεληθεί τα βιβλία του. Οπως είχε ζητήσει λοιπόν, η κηδεία του θα είναι πολιτική και θα πραγματοποιηθεί αύριο στο Καστέλο Σφορτσέσκο του Μιλάνου.

Στο μεταξύ, η Eλισαμπέτα Σγκάρμπι, υπεύθυνη του εκδοτικού οίκου La nave di Teseo, στην ίδρυση του οποίου πέρυσι είχε πάρει μέρος και ο Εκο, έκανε γνωστό με συνέντευξή της στο ιταλικό ειδησεογραφικό πρακτορείο Ansa ότι το τελευταίο βιβλίο του μεγάλου Ιταλού διανοουμένου θα κυκλοφορήσει τον ερχόμενο Μάιο.

Πρόκειται για άρθρα και σχόλια τα οποία έγραψε από το 2000 μέχρι και το 2015 για το εβδομαδιαίο πολιτικό περιοδικό «L'Espresso», με το οποίο συνεργαζόταν σε μόνιμη βάση. Ο τίτλος του βιβλίου «Pape Satàn Aleppe», όπως σχολιάζεται, δεν έχει κάποιο συγκεκριμένο νόημα και συμβολίζει την άκρως συγκεχυμένη, ρευστή και απροσδιόριστη ιστορική περίοδο που διέρχεται όλος ο πλανήτης μας.