Τα μαντρόσκυλα της S&P επιβάλουν τοκογλυφικές πρακτικές στην Ευρωζώνη.

Οι οίκοι άρχισαν το ξήλωμα, των μηχανισμών διάσωσης.

Του Νίκου Κωτσικόπουλου

Οι οίκοι και ειδικά η S&P που θεωρείται και το «μαντρόσκυλο» της υπόθεσης, άρχισαν το ξήλωμα του μηχανισμού στήριξης της Ευρωζώνης, EFSF, με υποβάθμισή του χθες το βράδυ. Η S&P έβαλε βαθμολογία ΑΑ+ στον EFSF, που έχασε την κορυφαία βαθμολογία των τριών Α (ΑΑΑ), η οποία συνεπάγεται, άνετο και εύκολο δανεισμό, με φθηνά επιτόκια.
Ήταν αναμενόμενο, όπως αναμενόμενο είναι και το σκεπτικό του αμερικανικού οίκου αξιολόγησης, ο οποίος υποβάθμισε την Παρασκευή 9 ευρωπαϊκές χώρες μεταξύ των οποίων και την Γαλλία: Πόσες χώρες της Ευρωζώνης έχουν πλέον την κορυφαία βαθμολογία των τριών Α; Η Γερμανία, η Φινλανδία, η Ολλανδία και το Λουξεμβούργο. Αντίθετα, είναι πολλές οι χώρες που βαθμολογούνται σε πολύ χαμηλές κατηγορίες. Συνεπώς το Ταμείο EFSF τι εγγυήσεις μπορεί να παρέχει στους απαιτητικούς δανειστές- ραντιέρηδες;

Το Ταμείο αυτό, που αποτελεί μία προσωρινή και γρήγορη λύση όσο τα προβλήματα επείγουν, προκειμένου να δημιουργηθεί στη συνέχεια ένα ευρωπαϊκό ΔΝΤ με τον άλλο μηχανισμό ESM, είναι αυτό που αποφασίστηκε να διασώζει τις ευρωπαϊκές τράπεζες για να μη «φαλίρουν» και αυτό που εν ανάγκη θα «διασώζει» και χώρες όπως η Ελλάδα.

Έκανε μάλιστα μία πρόβα τζενεράλε πρόσφατα για να εκδώσει ομόλογα και να δανειστεί και είχε πάρει την κορυφαία βαθμολογία. To EFSF είναι ο μηχανισμός που θα εγγυηθεί τα νέα ελληνικά ομόλογα μετά το κούρεμα. Οι οίκοι αμφισβητούν τις εγγυήσεις του και ανεβάζουν τον πήχυ, για τους δανειστές πελάτες τους.

Ταυτόχρονα στοχεύουν να καταδείξουν ότι τα κεφάλαια του Ταμείου είναι λίγα. Το Ταμείο ξεκίνησε με ικανότητα δανεισμού 440 δις ευρώ, αλλά ήδη πριν την υποβάθμιση, τράπεζες, funds, οίκοι και αγορές, πίστευαν ότι τα λεφτά είναι λίγα. Μετά την υποβάθμιση οι αγορές επιμένουν περισσότερο και υπάρχουν σχόλια γι αυτό, π.χ. από την βρετανική RBS. Και ανάλογα σχόλια έκανε και ο Ιταλός Μάριο Ντράγκι, επικεφαλής τραπεζίτης της ΕΚΤ, καθώς ζήτησε ευθέως την ενίσχυση των κεφαλαίων του Ταμείου, ενώ ο Γερμανός διοικητής του Ρέκλινγκ διατείνεται τα αντίθετα.

Με τι επιτόκια θα δανεισθούν για να το ενισχύσουν οι ευρωπαϊκές χώρες; Και με τι επιτόκια θα δανείζεται στη συνέχεια το Ταμείο; Είναι οι πονηροί της Goldman Sachs που χτυπούν το κόστος. «Το θέμα είναι με τι επιτόκια θα δανείζεται το ταμείο», είπαν.

Όπως και να το δούμε δύο είναι τα βασικά συμπεράσματα:

*Η διάσωση της Ευρωζώνης με την μεθοδολογία που ακολουθείται είναι μία πολύ ακριβή υπόθεση, που θα γίνεται όλο και πιο ακριβή, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι πολίτες θα κερδίζουν κάτι. Αντίθετα θα χάνουν. Η Γερμανία μοιάζει σα να κάνει ότι μπορεί για να ανεβάσει το κόστος των άλλων, χωρίς να έχει η ίδια απώλειες, αλλά κέρδη, καθώς τα δικά της ομόλογα γίνονται όλο και πιο περιζήτητα. Ουσιαστικά στρώνει παιχνίδι για τους οίκους…

*Οι οίκοι δεν θέλουν να χάνουν οι πελάτες τους με «κουρέματα». Αντίθετα θέλουν ακριβά επιτόκια,