Υπουργειο...τα καναμε θαλασσα...

Γράφει η Μαρία Ψαράκη
Αγαπητό Fimotro,
Ζούμε σε μια χώρα που η ναυτιλία και η ναυτοσύνη της αποτελούν ειδοποιό διαφορά που την ξεχωρίζει ανάμεσα σε εκατοντάδες άλλες. Και όμως η χώρα αυτή δεν έχει Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας. Κάποιο ανεγκέφαλοι έκριναν ότι οι...
αρμοδιότητες του συγκεκριμένου Υπουργείου μπορούν να εξυπηρετηθούν επαρκώς από το Υπουργείο Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας. Είναι προφανές ότι μιλάμε για ένα Υπουργείο φάντασμα, αφού για ποια Ανάπτυξη και για ποια Ανταγωνιστικότητα θα μπορούσαμε να μιλήσουμε σήμερα στην Ελλάδα του Μνημονίου. Όσο για την Ναυτιλία, τι μπορεί να πει κανείς. Tο να κολλήσουμε το όνομα της στο βαρύγδουπο τίτλο ενός ανύπαρκτου στην ουσία Υπουργείου, μάλλον δε λέει και πολλά. Ας μην ξεχνάμε ότι πριν λίγο καιρό το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας, είχε λάβει το όνομα Θαλασσίων Υποθέσεων. Και πάλι πως να σχολιάσει κανείς τα σχετικά με την ευστοχία της ονοματοδοσίας. Ευτυχώς που οι Έλληνες εφοπλιστές όταν θέλουν να κάνουν σοβαρές διαπραγματεύσεις, αλλά και συναλλαγές τις κάνουν πάντα με ή από το εξωτερικό. Αυτό βεβαίως αποτελεί ακόμα ένα κατόρθωμα των πράσινων ή γαλάζιων, ανάλογα με την περίοδο ,κυβερνώντων.
Όσο για την νησιωτική πολιτική του τόπου αυτού, τα πράγματα είναι μάλλον χειρότερα ακόμα. Αρκεί να σκεφτεί κανείς την εξυπηρέτηση των νησιών της άγονης γραμμής που βλέπουν πλοίο αραιά και που, αν και εφόσον ο καιρός και η γραφειοκρατική σιέστα του αρμόδιου-αναρμόδιου υπουργείου το επιτρέψουν. Είναι δε γνωστό ότι ακόμα και το καλοκαίρι το να φτάσεις σε αυτά τα απομακρυσμένα,αλλά πανέμορφα νησιά είναι μια ολόκληρη περιπέτεια, κάτι σαν την επιστροφή του Οδυσσέα στην Ιθάκη. Απίστευτα πολλές ώρες ταξιδιού, με όχι πάντοτε τις καλύτερες υποδομές για τον επισκέπτη. Και όταν μιλάω για υποδομές δεν αναφέρομαι στα υπερμεγέθη ξενοδοχειακά συγκροτήματα που καθόλου βεβαίως δεν ταιριάζουν με το χρώμα και την αύρα αυτών των νησιών, μιλάω κυρίως για την εστίαση, τις τιμές των μικρών, λιτών καταλυμάτων που προσφέρονται στον Έλληνα ή τον αλλοδαπό επισκέπτη. Και δε συζητώ βεβαίως για την ανεπάρκεια σε ιατρική περίθαλψη και σε νοσοκομειακές υποδομές.
Κλείνοντας θα ήθελα να σχολιάσω και κάτι ακόμα πέρα από την ακτοπλοϊκή σύνδεση αυτών των νησιών. Τελευταία παρατηρούμε και ένα άλλο φαινόμενο που δημιουργεί προβλήματα σε όλους εμάς που όντας νησιώτες, κάθε φορά που αποφασίζουμε να ταξιδέψουμε στο νησί μας πρέπει, αν θελήσουμε να πάμε αεροπορικώς, αν βεβαίως υπάρχει αεροπορική σύνδεση, καθώς τελευταία πολλές αεροπορικές συνδέσεις μεγάλων νησιών έχουν διακοπεί, λόγω κόστους, πληρώνουμε για αποστάσεις συνολικής διάρκειας μίας ώρας το πολύ, με την επιστροφή, εισιτήρια αξίας 300 σχεδόν ευρώ. Μας στοιχίζει λοιπόν το ταξίδι πολύ περισσότερο από ένα εισιτήριο μετ' επιστροφής για το Παρίσι ή το Λονδίνο.
Ας τα σκεφτούν όλα αυτά οι αρμόδιοι υπουργοί, υφυπουργοί, γενικοί γραμματείς και λοιποί παρατρεχάμενοι που θα περιμένουν να βρουν λύσεις πάλι μέσα στο καλοκαίρι. Ας τα σκεφτούν όλα αυτά, κατά προτίμηση,