Η ποιητική συλλογή του Άδωνι

(σ.σ ΚΑΙΡΟΣ ΗΤΑΝ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΤΗΣ ΠΡΟΚΟΠΗΣ! ....lol )

«Κλειούς παραφερνάλια» είναι ο τίτλος της πρώτης ποιητικής συλλογής του Άδωνι Γεωργιάδη.

Για όσους το αγνοούν, η Κλειώ κατά την Ελληνική Μυθολογία ήταν η Μούσα της επικής Ποίησης και τηςΙστορίας.

Η 84άρων σελίδων ποιητική συλλογή περιέχει 24 ποιήματα, αριθμός πιστεύω όχι τυχαίος.

Όσες οι ώρες ενός ημερονυχτίου!

Όσα τα γράμματα της ελληνικής αλφαβήτου!

Όσες οι ραβδώσεις του κάθε ιωνικού κίονα στον Παρθενώνα!

Όσα τα καράτια του χρυσού, του πολυτιμώτερου μέταλλου!

Όσες οι ραψωδίες της Οδύσσειας του Ομήρου!

Το κάθε ποίημα μια ευχάριστη έκπληξη. Ένα αναπάντεχο δώρο στην καρδιά και στο μυαλό του κάθε Έλληνα.

Ο πολιτικός Άδωνις μας φανερώνεται για παράδειγμα στο ποίημα «Εν Θερμώ Πύλες»

Οι 300 παρετάχθησαν εκατέρωθεν του Λεωνίδα. Μόνο που από το αριστερό άκρο απουσίαζε ο Εφιάλτης. Πάντα στο αριστερό άκρο βρίσκονται οι Εφιάλτες, τότε όπως και τώρα… όπως και πάντα

Τον φιλόπατρη Άδωνι θα συναντήσουμε στο ποίημα «Τα ου που θέλω», αφιερωμένο στην μνήμη του Γ.Ράλλη

Ου καταισχύνω τα ιερά όπλα Ου την φιλτάτη πατρίδα μου Ου το ένδοξον αίμα της φυλής μου Ου την γλώτταν την προγονικήν Ου… Ου… Ου… Ου καταισχύνω, ου καταισχυνθώ ελληνοπρεπώς θα ζω ως την θανή μου.

Και ιδού, ο ιστορικός Άδωνις. Στο ποίημα “Ιστορία, η μόνη αμαρτία μου”

(…)

Μελέτησα την Ιστορίαν Σπούδασα την Ιστορίαν Δίδαξα την Ιστορίαν Διδάχτηκα από την Ιστορίαν Αγάπησα την Ιστορίαν Μόνη μου φιλοδοξία παιδιόθεν να “γράψω” Ιστορίαν. Και να με γράψει και η Ιστορία… εις τας δέλτους της.

Οι κοινωνικές ανησυχίες του Άδωνι περιγράφονται περίφημα στο ποίημα «Εσωτερικός διάλογος με ένα άστεγο»

(…)

Φίλτατε, μη λες ότι είσαι άστεγος. Στη χώρα αυτή κανείς δεν είναι άστεγος Κάτω από το γαλανό μας ουρανό στη σκιά της Ακρόπολης στον ψίθυρο της Ιστορίας, είτε μένουμε σε βίλα, είτε μένετε σε παγκάκι όλους μας σκέπει η Αθηνά η Παλλάδα κι η Παναγιά η γλυκυτάτη μητέρα μας

Και τέλος ο ερωτικός Άδωνις, δροσερός και παιγνιώδης, στο ποίημα «Είσαι θεά»

Η Άρτεμίς μου δεν κρατεί βέλος διά να τοξεύσει το γοργοπόδαρο ελάφι Η Αθηνά μου δεν κρατεί δόρυ και ασπίδα Η Αφροδίτη μου δεν κρατεί το μήλον της Έριδος που της χάρισε ο ερωτύλος Πάρις Η ωραία Ελένη μου δεν κρατεί αργυρούν κάτοπτρον διά να καλλωπίζεται Η Δήμητρα μου δεν κρατεί χρυσό στάχυ διά να ψωμίσει τους πεινασμένους της γής. Η δικιά μου θεά, η Ευγενία, την καρδιά μου κρατεί στα τρυφερά της χέρια. Και μίαν ράβδον μαέστρου για να διευθύνει την μουσική του σύμπαντος μου ραπίζοντας με χάριν τον αέρα.

Το βιβλίο κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 2013 από τις εκδόσεις Γεωργιάδη, χωρίς πολλές τυμπανοκρουσίες, ενδεικτικό της σεμνότητας του ανδρός. Ο ποιητής γνωρίζει ότι οι αναγνώστες αργά ή γρήγορα, από στόμα σε στόμα, θα ανακαλύψουν τον κρυμμένο αυτό θησαυρό.
paraskhnio.gr