ΦΕΥΓΕΙ ΚΑΙ Η ΜΑΡΙΛΙΖΑ...

Μετά την προχθεσινη παραίτηση από την Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ του κ. Μιχάλη Κασσή, αποχωρεί από το κόμμα και η πρώην γραμματέας του κόμματος Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου.

Η... βουλευτής έστειλε πριν από λίγο επιστολή στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ ενημερώνοντάς τον ότι αποχωρεί από το κόμμα.

Η κίνησή της δημιουργεί συνειρμούς αναφορικά με τη στάση που θα κρατήσει και ο κ. Παπουτσής.
Διαβάστε αναλυτικά την επιστολή:

"Κύριε Πρόεδρε,

Θέλω να σας εκφράσω τη διαφωνία μου με το νέο πακέτο μέτρων που θα συζητηθεί στη Βουλή την επόμενη εβδομάδα, τη θέση του ΠΑΣΟΚ, καθώς και με τις εξελίξεις στο εσωτερικό του κόμματος.

Τον περασμένο Φεβρουάριο παραιτήθηκα από την Κυβέρνηση και καταψήφισα το δεύτερο Μνημόνιο επισημαίνοντας ότι θα αυξήσει δραματικά την ύφεση και θα ωθήσει το λαό σε απόγνωση, και ότι δεν μπορεί να τίθεται ως προϋπόθεση του νέου προγράμματος η «Βαλκανοποίηση» της ελληνικής κοινωνίας και η κατάλυση δημοκρατικών κοινωνικών κατακτήσεων που αποτελούν πολύτιμο και αναπόσπαστο κομμάτι του Ευρωπαϊκού πολιτικού και νομικού πολιτισμού.

Στην συνέχεια, και παρά τη διαγραφή μου από τον Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ, ανταποκρίθηκα στο κάλεσμα σας και συμμετείχα στα ψηφοδέλτια του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου για τρεις λόγους:

Πρώτον, για λόγους προσωπικής πολιτικής συνέπειας, γιατί μετά από 32 χρόνια ενεργούς συμμετοχής στο ΠΑΣΟΚ δεν μπορούσα να αποχωρήσω μπροστά στη διαφαινόμενη μεγάλη ήττα.

Δεύτερον, γιατί πίστευα ότι η δραματική οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα μετά από την έκφραση μιας ισχυρής λαϊκής εντολής θα δημιουργούσε όρους επαναδιαπραγμάτευσης της Δανειακής Σύμβασης, και ότι το ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε να συμβάλλει σε αυτήν την κατεύθυνση σύμφωνα με τις προεκλογικές του δεσμεύσεις.

Τρίτον, γιατί είχα ακόμη την προσδοκία ότι το ΠΑΣΟΚ θα είχε τη δύναμη και τη βούληση να κάνει μια ειλικρινή και θαρραλέα αποτίμηση της πορείας του, να επαναπροσδιορίσει την στρατηγική του και να διαδραματίσει δημιουργικό ρόλο στην αναγκαία ανασυγκρότηση του προδευτικού και σοσιαλιστικού χώρου.

Δυστυχώς, σήμερα δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια ψευδαισθήσεων.

Ο στόχος της επαναδιαπραγμάτευσης εγκαταλείφθηκε, η κυβέρνηση επέλεξε να συνεχίσει την ίδια αδιέξοδη πολιτική με τα ίδια αδιέξοδα και δραματικά οικονομικά και κοινωνικά αποτελέσματα. Η πολιτική διαπραγμάτευση είχε νόημα στην αρχή, όταν ήταν νωπή η λαϊκή εντολή και διαμορφωνόταν το πλαίσιο, και όχι βέβαια στο τέλος επί συγκεκριμένων μέτρων.

Ο στόχος τελικά της επιμήκυνσης, αντί να αμβλύνει χρονικά το βάρος της υλοποίησης των μέτρων, επεκτείνει την εφαρμογή του Μνημονίου, επιβαρύνοντας με δυσβάσταχτα μέτρα την επόμενη χρονιά, χωρίς καμία δέσμευση και προϋπόθεση για την αντιμετώπιση της ύφεσης και την αναθέρμανση της πραγματικής οικονομίας.

Στο ΠΑΣΟΚ μετά από την μεγάλη στρατηγική εκλογική ήττα δεν υπήρξε καμία ουσιαστική πολιτική αποτίμηση και συλλογική πολιτική