Εμφύλιος, αγριότητες, Παιδεία και ιδεολογία

Κύριε διευθυντά
Τακτικός επιστολογράφος της «Κ» επικαλούμενος συγγενική σχέση μετά του προ πολλού αποβιώσαντος γ.γ. του ΚΚΕ Χαρίλαου Φλωράκη, με πλείστες όσες επιστολές του, υμνεί και εξυμνεί αυτόν.

Εις αντίκρουσιν των γραφομένων υπ’ αυτού περί του Χ. Φλωράκη, εις τα οποία εμφανίζει αυτόν ως υπηρετήσαντα την πατρίδα, διά της δράσεώς του, ότι ο λεγόμενος ΔΣΕ που επίλεκτο μέλος υπήρξε ο Χ.Φ. κ.λπ. επέδειξε κατά τη διάρκεια της εμφύλιας διαμάχης, ούτως ειπείν, ιπποτική συμπεριφορά

και δράση, και η βία αυτού αντετάσσετο μόνο κατ’ ενόπλων αντιπάλων και άλλα ηχηρά παρόμοια, είχον αποστείλει τουλάχιστον δύο επιστολές εις την «Κ», οι οποίες όμως δεν εδημοσιεύθησαν.

Πάντα ταύτα είναι παντελώς αβάσιμα, ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα και διετυπώθησαν από τον αποβιώσαντα γ.γ. του ΚΚΕ στο πλαίσιο του δόγματος «Αλήθεια είναι ό,τι συμφέρει το κόμμα».

Ετσι αναφέρω δύο περιστατικά όπου την ευθύνη φέρει προσωπικώς ο Χ.Φ., ως ηγούμενος των ανταρτικών τμημάτων, στην περιοχή της ορεινής Φωκίδος.

Ετσι την 6.9.1946 στο χωριό Κροκύλειο εκτελεί –και χρησιμοποιώ την πιο ανώδυνη έκφραση– την Σμυρνιά δασκάλα Ουρανία Παναγιωτοπούλου, χήρα Γιάννη Ηλιοπούλου, αφού προηγουμένως ηνάγκασε αυτήν να παρακολουθήσει την εκτέλεση της 17χρονης κόρης της Ολγας… Λίγους μήνες μετά, στην ίδια ορεινή περιοχή εξοντώνει με μαρτυρικό τρόπο τον ιερέα της Ελατόβρυσης Παπα-Θανάση Πια.

Ασφαλώς τα περιστατικά αυτά, αλλά και η συνολική συμπεριφορά του λεγόμενου ΔΣΕ απέναντι στον άμαχο πληθυσμό της υπαίθρου (επιστράτευση κοριτσιών και αγοριών ηλικίας ακόμα και 13 ετών, εκτελέσεις αναρίθμητων χωρικών, βίαιη μεταφορά πολλών εξ αυτών στις λεγόμενες «Λαϊκές Δημοκρατίες») δεν μπορούν να ενταχθούν σ’ ένα πλαίσιο ιπποτικής συμπεριφοράς, προς αόπλους αντιπάλους…

Ακόμα θα παρατηρήσω ότι ο Χ.Φ. ηγωνίσθη πράγματι μετά πάθους και φανατισμού, όχι όμως για την πατρίδα του, αλλά για την επικράτηση της ιδεολογίας του. Υπήρξε πιστό μέλος του κόμματος και αποτελούσε πράγματι την ενσάρκωση της σκληρότητος, της υπέρτατης μπολσεβίκικης αρετής. Ετρεφε ακόμα την παιδαριώδη πίστη σε μια πεποίθηση, εις το ότι το κόμμα είναι αλάθητο και επομένως ωφείλετο εις αυτό τυφλή πίστη. Ετσι όταν ο Βλαντάς και ο Μπαρτζιώτας, του μετέφερον την εντολή να παντρευτεί συγκεκριμένη γυναίκα, το έπραξε αδιαμαρτύρητα, για να χωρίσει αργότερα. Ακόμα απεδέχθη, ως μέλος του ΚΚΕ, να ακρωτηριασθεί ο κορμός της Ελλάδος, αρκεί αυτή να μετεβάλετο σε «Λαϊκή Δημοκρατία». Είναι δυνατόν λοιπόν ο αείμνηστος Κ. Καραμανλής να έτρεφε την παραμικρή εκτίμηση για την πολιτική του δραστηριότητα;

Ο τακτικός υμνητής του όμως μεταφέρει συνήθεις φιλοφρονήσεις και φληναφήματα, τα οποία διακινούνται σε δεξιώσεις κ.λπ. άνευ προφανώς πολιτικής σημασίας διατυπούμενα, τα οποία προθύμως και κατ’ επανάληψη δημοσιεύει η «Κ»… Οσο για τις παροτρύνσεις προς τους Κνίτες, να αριστεύουν κ.λπ., παρατηρώ ότι ένα από τα δόγματα που κυριαρχούσαν στην κομμουνιστική πραγματικότητα ήταν «καλύτερα να χαθεί η παιδεία, παρά μια ιδεολογική αρχή».

Ετσι, όταν προ 35ετίας προεβλήθη η ταινία «Ελένη» του Νίκου Γκατζογιάννη, η νεολαία του ΚΚΕ του οποίου ηγείτο ο Χ. Φλωράκης, εξαπέλυσε, δίκην ταγμάτων εφόδου του Γ΄ Ράιχ, πρωτοφανείς ύβρεις και προπηλακισμούς, κατά των υποψηφίων θεατών αυτής, εμποδίζοντάς τους ακόμα και να παρακολουθήσουν την ταινία…

Αντωνης Ν. Βενετης, Μοναστηράκι Δωρίδος