Ζητείται φιλοτιμία εκπαιδευτικών (άποψη)

του Αριστείδη Αποστόλου ([email protected])

Σε κατάσταση ανάγκης βρίσκονται πολλά σχολεία σε όλη την επικράτεια. Οι υπεράριθμοι μαθητές στις τάξεις ή τα εκπαιδευτικά κενά στα σχολεία αποτελούν καθημερινά φαινόμενα σε αρκετές σχολικές αίθουσες. Εκπαιδευτικοί αναγκάζονται να κάνουν μάθημα με πάνω από το επιτρεπτό όριο των 27 μαθητών (αριθμός ήδη πολύ μεγάλος), τη στιγμή που το μέτρο της κινητικότητας-διαθεσιμότητας, αλλά

και οι εσπευσμένες συνταξιοδοτήσεις επιδεινώνουν το πρόβλημα της έλλειψης δασκάλων και καθηγητών.

Σχεδόν δύο μήνες μετά την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς, πολλοί εκπαιδευτικοί δεν γνωρίζουν εάν και σε ποια σχολικά συγκροτήματα θα ενταχθούν, με τα κενά να είναι πιο εμφανή στους κλάδους των καθηγητών Φυσικής Αγωγής, Πληροφορικής και Ξένων Γλωσσών.

Την ίδια ώρα, λόγω των μεγάλων ελλείψεων σε διδακτικό προσωπικό, αλλά και της ανακατανομής εκπαιδευτικών που επιχειρεί το υπουργείο Παιδείας, παρατηρείται το φαινόμενο να επιστρέφουν στις αίθουσες, έπειτα από πολύχρονη απουσία, δάσκαλοι και καθηγητές που είχαν αποχωριστεί δια μακρόν τις σχολικές τάξεις λόγω συνδικαλιστικής δράσης ή επειδή ήταν αποσπασμένοι σε διοικητικές θέσεις. Αυτοί οι άνθρωποι πλέον καλούνται να ξαναδιδάξουν σε παιδιά, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Χαρακτηριστική για την κατάσταση του εκπαιδευτικού συστήματος είναι η έκθεση του Παρατηρητηρίου για την Εκπαίδευση και την Κατάρτιση στην Ε.Ε., η οποία, λαμβάνοντας υπόψη την αυστηρή δημοσιονομική προσαρμογή, επισημαίνει ότι η ελληνική εκπαίδευση επηρεάζεται αρνητικά από τη μείωση των δημόσιων δαπανών και τις σημαντικές περικοπές του κρατικού προϋπολογισμού. Ταυτόχρονα, καταγράφει αποτελεσματικότητα στον τομέα της επιτυχούς μετάβασης των νέων στην απασχόληση, ενώ τονίζει την ανάγκη για μεγαλύτερη πρόσβαση στην προσχολική εκπαίδευση, αύξηση συμμετοχής ενηλίκων στη δια βίου μάθηση, βελτίωση ανταμοιβής των εκπαιδευτικών, βελτίωση υποδομών, καθώς και ουσιαστική βελτίωση της εκπαιδευτικής κατάστασης των μειονεκτούντων ομάδων.

Με βάση τις παραπάνω παρατηρήσεις, φαντάζει ιδιαίτερα δύσκολο το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα να καταφέρει να σταθεί σε ικανοποιητικό επίπεδο, κόντρα στις σύγχρονες αντιξοότητες και δυσμενείς καταστάσεις. Πλέον, η εκπαίδευση επαφίεται στο... φιλότιμο των ίδιων των εκπαιδευτικών, οι οποίοι καλούνται να ξεπεράσουν τα ποικίλα εμπόδια ή τους προσωπικούς τους ενδοιασμούς και να ασκήσουν το υψηλό λειτούργημά τους, διαμορφώνοντας τις προσωπικότητες εκείνες που θα αποτρέψουν ανάλογες «κρίσεις» επί ελληνικού εδάφους στο απώτερο μέλλον.