Τα όμορφα πράγματα δεν κρατούν πολύ

Η ανάγνωση ενός βιβλίου κάτω από τον ήλιο της άνοιξης αποτελεί πάντα την ιδανική απόδραση από την καθημερινότητα. Αυτή τη φορά συνδυάστε το μαζί με την προβολή της νέας ταινίας του Tέρενς Ντέιβις «Ένα Τραγούδι για το Ηλιοβασίλεμα», o οποίος μετά από εκτενή προετοιμασία δεκαπέντε περίπου χρόνων, μεταφέρει στην μεγάλη οθόνη το σκωτσέζικο μυθιστόρημα του Λιούις Γκράσικ Γκίμπον.

Από την Κατερίνα Μαθιουδάκη

«Ένα Τραγούδι για το Ηλιοβασίλεμα»
(Δραματική, 2015, Διάρκεια: 135′) Αγγλική ταινία σε σκηνοθεσία Τέρενς Ντέιβις με τους Άγκνες Ντέιν, Πίτερ Μάλεν, Κέβιν Γκάθρι.

Η

Κρις είναι μια πανέμορφη νεαρή που μεγαλώνει κάτω από τη σκέπη μιας αυστηρής οικογένειας στην επαρχία της Σκωτίας, στις αρχές του περασμένου αιώνα. Οι απρόσμενες εγκυμοσύνες της μητέρας της και η μετέπειτα αυτοκτονία της, η αυστηρή πατριαρχική φιγούρα, αλλά και η τόλμη του αδερφού της να σπάσει τα οικογενειακά δεσμά και να ξενιτευτεί, αναζητώντας μια καλύτερη τύχη, την οδηγούν να εγκαταλείψει το, μεγαλεπήβολο για την εποχή, όνειρο να γίνει δασκάλα με μια υποθάλπουσα ευκολία, σαν να μην υπήρξε ποτέ. Παρόλα αυτά, η μεγάλη εσωτερική της δύναμη είναι ο μοχλός για να ξαναχτίσει τη ζωή της από το μηδέν με καινούργια δεδομένα. Παντρεύεται τον Γιούαν και ανακαλύπτει δίπλα του το μεγαλειώδες σχήμα της απλότητας στη ζωή, το οποίο κρύβει μια απέραντη ομορφιά ακόμα και στα πιο αδιόρατα πράγματα. Στα πρόθυρα, όμως, του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, η δίνη του ενώνει την ομορφιά με την σκληρότητα με τον πιο βάναυσο και καταιγιστικό τρόπο.

Πρόκειται για τη μεταφορά του σκωτσέζικου μυθιστορήματος «Sunset song», το οποίο γνωρίζουμε ότι ο Τέρενς Ντέιβις προετοίμαζε, δεκαπέντε χρόνια περίπου, τη μεταφορά του στη μεγάλη οθόνη. Ουσιαστικά σκιαγραφεί το πορτραίτο της νεαρής πρωταγωνίστριας του βιβλίου, από την ενηλικίωσή της ως τη στιγμή στην οποία η παρουσία του πολέμου της χτυπά αποφασιστικά την πόρτα, για να ανατρέψει τις ισορροπίες της οικογενειακής της θαλπωρής. H έντονη προσωπικότητα της Κρις ενσαρκώνεται από τη μορφή της Άγκνες Ντέιν και -αν και δεν είναι ηθοποιός- θεωρώ πως κατάφερε να ικανοποιήσει περίτεχνα τόσο την επιλογή του σκηνοθέτη όσο και εκείνη των θεατών. Όμορφη και διακριτική παρουσία, με τη δροσιά της τότε εποχής και υποκριτικά εύστοχη, χωρίς περιττές υπερβολές, δίνει το στίγμα του κοριτσιού που παλεύει να σταθεί στα πόδια του, πάντα με έναν δυναμισμό να υποβόσκει και με την ασυλλόγιστη ροή του χρόνου να διεκδικεί πολλές φορές μερίδιο ευθύνης, για όσα γεγονότα διαδραματίζονται και συμβαίνουν στο αέναο ταξίδι της ζωής.

Η ταινία διακατέχεται από μια ατέρμονη ποιητική διάθεση, στοιχείο που γλυκαίνει τις αντιξοότητες που έχει να αντιμετωπίσει η ηρωίδα, με τα «πρέπει» και τους αναμενόμενους ηθικούς φραγμούς της τότε εποχής, όμως, από την άλλη πλευρά, θεωρώ ότι αυτή η οπτική συννεφιάζει την εξέλιξή της, από την αρχή ως το τέλος, με σκηνές που στερούνται ουσιαστικής δραματικής έντασης. Όλα στην ταινία φαίνονται τόσο απλά, από την πιο απλή λήψη της ως την πιο περίπλοκη, από την προβολή ενός φωτεινού ήλιου μέχρι την πιο κρυφή εκφραστική πτυχή ενός σκοτεινού προσώπου: το θαυμαστό, όμως, όλης αυτής της ιστορίας που λέγεται κινηματογράφος είναι ότι ενώ στα μάτια των θεατών φαντάζει απλό, στην ουσία του κρύβει μια κοπιώδη προσπάθεια αμέτρητων ωρών, μέχρι να μοιάζει στα μάτια του κοινού το τελικό αποτέλεσμα κάτι απόλυτα φυσικό, γήινο, γνώριμο και εξαιρετικά παραστατικό, λες και έχουμε μεταφερθεί με τη μηχανή του χρόνου σε εκείνη τη χώρα και σε εκείνη την εποχή και ταυτόχρονα ζούμε μαζί τους και τους παρακολουθούμε από κάπου εκεί κοντά… Η φωτογραφική οπτική της ταινίας μοναδική, ακόμα και αυτή μέσα στην απλότητά της σπανίζει. Και επειδή με έναν μικρό ή μεγάλο θάνατο γεννιέται πάντα και η προσμονή μιας ανάστασης, στην τελευταία σκηνή του έργου η πρωταγωνίστρια ονειρεύεται και περιμένει με αισιόδοξο βλέμμα την ανατολή της νέας της εποχής. Αν και φύσει αισιόδοξο άτομο, μου φάνηκε ιδιαίτερα γλυκερός ο αποχαιρετισμός της, τη στιγμή που αποχαιρετά την παλιά της ζωή. Ωστόσο, επειδή υπάρχει περίπτωση να έχω χάσει προ πολλού τον ρομαντισμό μου, μην αλλάξετε γνώμη. Δείτε την, απλά να είστε έτοιμοι να δείτε κάτι το οποίο, ίσως, απλά, να περάσει από τη μνήμη σας και να χαθεί… Όμως, σίγουρα, δεν θα σας κάνει να μετανιώσετε για την επιλογή σας.
ΠΡΟΣΕΧΩΣ

Έντι ο Αετός (από 31/3)
Ο Χιου Τζάκμαν επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη και ενσαρκώνει τον βοηθό του Μάικλ Έντουαρντς, του πιο διάσημου άλτη του σκι στην ιστορία της Βρετανίας. Ο Τάρον Έτζερτον γίνεται ο «Έντι ο Αετός», του οποίου η συναρπαστική πορεία αποτελεί ωδή στην ανθρώπινη επιμονή και αντοχή, ξεπερνώντας, με το τρόπαιο της γενναιότητας, αδιόρατες δυσκολίες και προκλήσεις.

Χάιντι (από 7/4)
Με πωλήσεις πάνω από πενήντα εκατομμύρια αντίτυπα στον τομέα του βιβλίου, οι σκανταλιές στις Άλπεις, της ζωηρής ηρωίδας με τα ροδαλά μάγουλα και το σπινθηροβόλο βλέμμα μας θυμίζουν πάντα τις πιο ανέμελες στιγμές της παιδικής μας ηλικίας. Πρωταγωνιστές η νεαρή Ανούκ Στέφεν και ο πολυβραβευμένος Μπρούνο Γκανζ.
Οι 5 προτεινόμενες ταινίες της εβδομάδας

· Μια Ανάσα
· Λουλούδια
· Ένα Τραγούδι για το Ηλιοβασίλεμα
· Περηφάνια και Προκατάληψη και Ζόμπι
· Η Κυρία και το Φορτηγάκι