Συγγνώμη κύριε, ποιος είστε;

Attikipress.gr |Ηλεκτρονική ενημέρωση.

«Αφόπλισε τους εχθρούς σου με την ευγένεια των τρόπων σου,

αλλά την ίδια στιγμή κάνε τους να αισθανθούν

τη σταθερότητα της απόρριψής σου»

Λόρδος Τσέστερφηλντ, Άγγλος πολιτικός και συγγραφέας

Της Ευτυχίας Παπούλια

Το Γενάρη του ’15 , τότε που οι Έλληνες έδωσαν το πηδάλιο της ρημαγμένης χώρας στην αριστερά, εναποθέτοντας τις ελπίδες τους για μια ριζική αλλαγή σε αυτήν, κανείς δε φανταζόταν μια τέτοια τροπή των πραγμάτων

με τόση απογοήτευση να αιωρείται και νέους να μη χαιρετούν ένα πρωθυπουργό που αγαπήθηκε και ακόμη έχει τη στήριξη της νεολαίας.

Θα μοιραστώ μαζί σας λοιπόν ένα περιστατικό που έλαβε χώρα στο ταβερνάκι που συχνάζω όταν επισκέπτομαι τον τόπο καταγωγής μου, όπου διατηρώ τα πολιτικά μου δικαιώματα. Ένας από τους θαμώνες, εξελέγη βουλευτής κι αμέσως μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, επισκέφθηκε το μαγαζί για να κεράσει τους φίλους του, που επί σειρά ετών περνούσε χρόνο μαζί τους κι ανέλυαν παρέα τα κακώς κείμενα της τοπικής κοινωνίας. Θυμάμαι το σύνολο των πελατών να σηκώνεται όρθιο και να απλώνει το χέρι για τη χειραψία των συγχαρητηρίων και των ευχών για μια καλή πρόοδο στο νέο αυτό ξεκίνημα του. Οι άνθρωποι που μέχρι χθες αντάλλαζαν μαζί του κουβέντες «από τις παραπάνω», σηκώθηκαν δείχνοντας σεβασμό στο αξίωμα που του χάρισε ο λαός με την ψήφο του. Κάποιοι, είχαν έντονα ζωγραφισμένο στο πρόσωπο την απογοήτευση, γιατί η αριστερά τους έφερνε αναγούλα, κάποιοι έδειχναν να μην τον συμπαθούν – όλοι όμως σηκώθηκαν και απηύθυναν χαιρετισμό.

Γιατί αυτό επιβάλει το γνωστό savoir vivre που σημαίνει «ξέρω να ζω» και είναι η γνώση του τι θεωρεί η κοινωνία αποδεκτό και τι πρέπει να πράττουμε σε κάθε περίσταση της ζωής μας. Η μορφή βέβαια που έχουν οι καλοί τρόποι, είναι αποτέλεσμα της γενικότερης εξέλιξης της κοινωνίας και της θέσης που έχει η παιδεία μέσα σε αυτήν, με κάποιες όμως σταθερές να μένουν αναλλοίωτες στο χρόνο. Δεν απευθυνόμαστε, για παράδειγμα στον συνομιλητή μας, μασώντας φαγητό ή τσίχλα, δεν ασχολούμαστε με το κινητό όταν έχουμε παρέα και δίνουμε το χέρι σε όποιον θελήσει να μας χαιρετήσει δια χειραψίας, με θερμό μάλιστα τρόπο. Αυτοί και πολλοί ακόμη κανόνες εφευρέθηκαν από την ανθρωπότητα αιώνες τώρα, για να εξασφαλίσουν την αρμονική συνύπαρξη των ανθρώπων, που καλούνται να κρατούν ένα επίπεδο στο περιβάλλον το οποίο βρίσκονται. Είτε είναι εργασιακό, είτε οικογενειακό, ένα περιβάλλον αποτελείται από άτομα με διαφορετική ιδιοσυγκρασία και συναισθήματα που χωρίς την ύπαρξη των κανόνων αυτών θα αντιμετωπίζαμε συνεχώς δραματικές καταστάσεις. Συχνά οι κανόνες αυτοί καμουφλάρουν πίσω από το πρόσχημα των συμβάσεων ένα πλήθος αρνητικών συναισθημάτων όπως η ζήλια, ο ανταγωνισμός, η επιθετικότητα ή και η έλλειψη συμπάθειας για κάποιον.

Στο βίντεο που δίχασε την κοινή γνώμη, με τον νεαρό να μη δίνει το χέρι του στον πρωθυπουργό, το πρώτο συναίσθημα που προκαλείται στο θεατή είναι η αμηχανία και ύστερα η «απόλαυση» για την κίνηση αυτή του παιδιού με λίγους να τη χαρακτηρίζουν ως ασεβή. Το ίδιο συναίσθημα επικρατούσε και με τους μαθητές που μούντζωναν στις παρελάσεις αλλά και τον ίδιο τον κ. Σαμαρά που δεν παρέδωσε στον πρωθυπουργό όπως επιβάλει το εθιμοτυπικό. Η πλειοψηφία των Ελλήνων με μία εκδικητική διάθεση, επικροτούσε τέτοιες συμπεριφορές θεωρώντας πως είναι μια ένδειξη δυσαρέσκειας σε ανθρώπους που δεν τήρησαν τις υποσχέσεις τους κι εξαπάτησαν το λαό.

Ο πρώτος διδάξας της μη τήρησης του πρωτοκόλλου εισπράττει αυτό που δίδαξε, είπαν οι πολλοί , με τους άλλους που κατέκριναν την κίνηση να μιλούν για ασέβεια του νέου προς το θεσμό. Κι είναι αλήθεια πως η εποχή που η αγένεια προβάλλεται ως αντιστασιακή πράξη, ξεκίνησε με την έφοδο της αριστερής ιδεολογίας στην κοινωνία μας και η αδιαφορία για το πρωτόκολλο σε πολλά θέματα, μύριζε αριστερά.

Όλα αυτά όμως δεν έχουν και τόση σημασία όταν μιλάμε για την ευγένεια ή την αγένεια που χαρακτηρίζει αποκλειστικά εμάς τους ίδιους και όχι τον απέναντι μας. Ένα παιδί που ανετράφη στην Αμερική και δε μπορεί να έχει την ίδια οργή με εμάς που βιώνουμε τη σαπίλα καθημερινά, πώς είναι δυνατόν να μην απαντά στο χαιρετισμό του πρωθυπουργού; Ποιος τον συμβούλεψε και γιατί;

Θα το κάνει άραγε κάθε φορά που θα αισθάνεται εξαπατημένος; Αδυνατώ να πιστέψω πως θα φερόταν το ίδιο σε κάποιον με τον οποίο διατηρεί σχέση άμεσης εξάρτησης καθώς ο ίδιος ο πρωθυπουργός δε δύναται να του βάλει κακό βαθμό ή να τον απολύσει. Κι όλοι αυτοί οι υποστηρικτές της κίνησης αυτής που κατά τη γνώμη τους το savoir vivre είναι καταπίεση και στέρηση της ελευθερίας μας, τι κάνουν σε παρόμοιες καταστάσεις;

Η πλειοψηφία των εργαζομένων που θεωρούν τους εργοδότες εκμεταλλευτές και «κακούς» ή όσοι πράγματι υφίστανται εξευτελιστική συμπεριφορά, δε θα άπλωναν το χέρι στο «αφεντικό»; Ο φοιτητής στον καθηγητή του Πανεπιστημίου που αρέσκεται να «κόβει», θα φερόταν έτσι; Η απάντηση είναι γνωστή, διότι προκειμένου να μην υποστούμε τις συνέπειες ξεχνάμε το επαναστατικό μας προφίλ.

Η αγένεια λοιπόν, δεν είναι επανάσταση αλλά μία αντίδραση που αν φουντώσει θα εκφράζεται στα Εξάρχεια με κάδους που παίρνουν φωτιά. Τη δημοκρατία που λέμε πως χάσαμε, μόνοι μας την ισοπεδώνουμε με τέτοιες συμπεριφορές που ολοένα και αυξάνονται και το μόνο που κάνουν είναι να σπέρνουν τη διχόνοια.

Τα αξιώματα δε χρειάζονται κάποια απόδειξη για να απολαμβάνουν το σεβασμό- άπαξ και κάποιος το φέρει, είτε λέγεται πρωθυπουργός είτε οτιδήποτε άλλο πρέπει να γίνεται αποδέκτης του ανάλογου σεβασμού. Την επόμενη φορά, ας ψηφίσει ο καθένας από μας με περισσότερη σύνεση και ωριμότητα. Στην τελική είναι ανόητο να πιστεύει κανείς πως μια τέτοια κίνηση, προερχόμενη ειδικά από έναν έφηβο, θα συγκινούσε κάποιον πολιτικό.

Ας κρατήσουμε λοιπόν το επίπεδο μας όρθιο. Θα μας χρειαστεί την επόμενη φορά που θα ακούσουμε να μας τάζουν λαγούς με πετραχήλια.

Το άρθρο Συγγνώμη κύριε, ποιος είστε; εμφανίστηκε πρώτα στο Alphafreepress.gr.