Οι δύο… Ελλάδες της κρίσης

Εν όψει των πιο κρίσιμων εκλογών από τη μεταπολίτευση, το πολιτικό σύστημα επιχειρεί να μας πει ότι… έβαλε μυαλό. Συνέλαβε έναν εκπρόσωπο του πολιτικού κόσμου και τον οδήγησε στον Κορυδαλλό, πριν λίγο καιρό έναν ιερωμένο που τον άφησε προσωρινά ελεύθερο, προχθές έναν έκδοτη, έναν παράγοντα του σκοτεινού κόσμου του ποδόσφαιρου και κάποιους επιχειρηματίες, που επισκέπτονται τα αστυνομικά τμήματα και αφήνονται έπειτα ελεύθεροι.

ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΤΟΥ

Συνέλαβε και εξέθεσε έναν από κάθε χώρο. Μας έδειξε το σύστημα το ίδιο εκείνους τους τομείς, όπου ανθεί ακόμα η διαφθορά, τους τομείς

που κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες, πονηροί ιερωμένοι και μακρυχέρηδες πολιτικοί λυμαίνονταν τον τόπο. Πρόκειται για την κορυφή του παγόβουνου, πρόκειται για άτομα που λίγο πολύ γνωρίζει η κοινωνία. Αλλά δεν είναι μόνο αυτοί. Υπάρχουν εκατοντάδες ή ακόμα και χιλιάδες που λυμαίνονται το κράτος, που κλέβουν τους φόρους, που αρνούνται να καταβάλουν εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία, που… τιμούν τη μαύρη εργασία στις επιχειρήσεις τους.

Έτσι δεκάδες δισεκατομμύρια (6 από κλοπή ΦΠΑ, 4 από φοροδιαφυγή, αλλά τόσα και περισσότερα από τη μαύρη εργασία και πάνω από 5 προς τα ασφαλιστικά ταμεία) καταλήγουν στις τσέπες κάποιων Ελλήνων πατριωτών ακόμα και τώρα. Την ίδια ώρα η μείωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα τους πρώτους μήνες του 2012 έφτασε το 22%, ενώ αυξάνονται δραματικά οι φόροι, τους οποίους πληρώνουν μόνο εκείνοι, που δεν μπορούν να τους αποφύγουν, οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι.

Η κρίση έκανε ακόμα πιο εμφανείς τις δύο Ελλάδες της μεταπολίτευσης. Την Ελλάδα των μεγαλοφοροφυγάδων, της διαφθοράς, των παραγόντων κάθε λογής, των θαλασσοδανείων, των ύποπτων συναλλαγών και των προμηθευτών του δημοσίου, την Ελλάδα του «παίρνω» και την Ελλάδα των… υποζυγίων, της σημερινής φτώχειας και αναγκαστικής μιζέριας, των ανέργων και της μισθωτής εργασίας, την Ελλάδα του «δίνω». Την Ελλάδα εκείνων που μπαινοβγαίνουν στα αστυνομικά τμήματα και απλά τους δείχνουν και την Ελλάδα εκείνων που οραματίζονται μια σύγχρονη, νοικοκυρεμένη ευρωπαϊκή χώρα με κοινωνική και πολιτική υπευθυνότητα και με έννομη τάξη που τηρείται από όλους.

Αυτή την ώρα το μεγαλύτερο πρόβλημά μας είναι η εξοικονόμηση εσόδων από τη φοροδιαφυγή, το λαθρεμπόριο, τη μαύρη εργασία… Θα έκλεινε πολλές τρύπες στον προϋπολογισμό και δεν θα υπήρχε ανάγκη περικοπών εκ νέου στις συντάξεις. Με τις δύο Ελλάδες ο λογαριασμός δεν βγαίνει. Κάποιοι βάζουν στο δημόσιο κορβανά και κάποιοι άλλοι βάζουν μόνο στις τσέπες. Αυτό δεν πάει άλλο, αλλά δυστυχώς τα κόμματα -ακόμα και τα δύο μεγαλύτερα- δεν έχουν πρόταση-λύση, δεν έχουν όραμα, δεν έχουν σχέδιο, ούτε επ’ αυτού, ούτε για την έξοδο της χώρας από την κρίση.

Με μερικές ιδέες που... πετούν δεξιά και αριστερά για ήσσονος σημασίας θέματα προσπαθούν να καλύψουν την ένδειά τους για μια συγκροτημένη, ολοκληρωμένη και ρεαλιστική πρόταση, πέρα και πάνω από το μνημόνιο, μια εθνική πρόταση που θα μπορούσαν με ευκολία να στηρίξουν περισσότερα των δύο κόμματων