Οι δημοσιογράφοι «πληρώνουν» την επιλογή τους (άποψη)

του Αριστείδη Αποστόλου ([email protected])

Σχεδόν καθημερινές είναι οι απολύσεις δημοσιογράφων από μέσα ενημέρωσης, κατά τους τελευταίους μήνες. Οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ, επικαλούμενοι την κρίση που υπάρχει και την οικονομική δυσπραγία, παύουν τη συνεργασία τους με απασχολούμενους στις εταιρείες τους, αφήνοντας μεταξύ άλλων, οικογενειάρχες ή μεγάλους σε ηλικία ανθρώπους, χωρίς εργασία (όπως άλλωστε, συμβαίνει και σε όλες τις άλλες περιπτώσεις όπου απολύονται εργαζόμενοι). Παρατηρείται, μάλιστα, το φαινόμενο

να απολύονται συνήθως οι πιο ικανοί, ενώ να παραμένουν στην εργασία τους οι πλέον «συνεργάσιμοι» με την εταιρεία – και βεβαίως, οι πιο κακοπληρωμένοι.

Ωστόσο, οι δημοσιογράφοι (όχι οι συγκεκριμένοι που απολύονται αλλά ως ευρύτερος κλάδος) δεν είναι άμοιροι ευθυνών για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί. Εδώ και χρόνια η τέταρτη εξουσία χαϊδεύει την πολιτική και οικονομική εξουσία, συμμετέχοντας συχνά σε ένα παιχνίδι διαπλοκής και αμοιβαίας εξάρτησης. Το ζήτημα αυτό γιγαντώθηκε κατά την περίοδο των μνημονιακών ετών που διανύουμε˙ καθώς σε περιόδους κρίσης, αποκαλύπτονται πιο εύκολα τα κακώς κείμενα, τα προβλήματα και οι ικανότητες των ατόμων.

Τι έκαναν λοιπόν, οι δημοσιογράφοι και αξίζουν τέτοιας τύχης;

Επέλεξαν να σιωπήσουν, να κουκουλώσουν, να εθελοτυφλήσουν. Έβλεπαν μία καταστροφή που ερχόταν, όμως την παρουσίαζαν ως ευκαιρία. Διέκριναν τη σταδιακή αποδόμηση της κοινωνίας αλλά έκαναν τα στραβά μάτια. Είχαν στα χέρια τους την αλήθεια, όμως την απέκρυπταν από τους πολίτες. Μπορούσαν να προλάβουν τα χειρότερα, όμως επέλεξαν να κοιτάξουν (μοναχά) τους εαυτούς τους.

Δεν είχαν άραγε, την ωριμότητα να σκεφτούν πως αργά ή γρήγορα, το κακό θα χτυπήσει και τη δική τους πόρτα; Μάλλον, ευελπιστούσαν πως εάν συντηρήσουν το σύστημα και υπηρετήσουν τις επιθυμίες (και τα συμφέροντα) των εργοδοτών τους, δεν θα κινδύνευαν οι ίδιοι, θα την γλίτωσαν, θα έμεναν ανέπαφοι από την εξαθλίωση των συνανθρώπων τους.

Η επιλογή τους αυτή συνείσφερε σημαντικά στο σημερινό, γνωστό αποτέλεσμα: στην αδιέξοδη πολιτική που συνεχίζεται, η οποία επιχειρεί να βρει τον πάτο του βαρελιού για να μείνει εκεί η ελληνική κοινωνία όσον καιρό χρειαστούν οι δανειστές να διασφαλίσουν και να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους. Στο ενδιάμεσο, τουλάχιστον μία γενιά Ελλήνων θα απολέσει την ευκαιρία να ζήσει, καθώς θα μάχεται για την καθημερινή της επιβίωση.

Σε κάθε περίπτωση, λοιπόν, ο κλάδος της δημοσιογραφίας δεν αντέδρασε όπως έπρεπε σε μία κρίσιμη για την ελληνική κοινωνία, κατάσταση. Για τον λόγο αυτό, οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι πληρώνουν σήμερα το σχετικό τίμημα. Και δυστυχώς, επειδή η δημοσιογραφία συνεχίζει να οδεύει στο ίδιο μονοπάτι, η τέταρτη εξουσία θα συνεχίσει να αλλοιώνεται και να αποδομείται, ακολουθώντας παράλληλη πορεία με την υπόλοιπη ελληνική κοινωνία.