Μαίρη Σταυρακάκη: Η δασκάλα από την Κρήτη που έβαλε τη μουσική στην καρδιά του σχολείου

09:38 8/6/2025 - Πηγή: Attiki Press

Σε μια γωνιά της Νέας Αλικαρνασσού, στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Ηρακλείου, μια δασκάλα τόλμησε να κάνει τη διαφορά. Η Μαίρη Σταυρακάκη, υποδιευθύντρια του σχολείου, δεν είδε το κουδούνι ως μια απλή ηχητική ειδοποίηση, αλλά ως ευκαιρία να δώσει ψυχή στον χρόνο των μαθητών. Με πίστη στη δύναμη της μουσικής και αγάπη για τα παιδιά, έκανε πράξη ένα όραμα που κουβαλούσε μέσα της εδώ και χρόνια: το μουσικό σχολικό κουδούνι. Η ιδέα της υλοποιήθηκε αμέσως μετά το Πάσχα. Αντί για το κλασικό «ντριν», πλέον οι μαθητές βγαίνουν στα διαλείμματα με τις μελωδίες του Βιβάλντι και επιστρέφουν στις τάξεις υπό τους ήχους του Μπετόβεν. Η απλή αυτή αλλαγή είχε απρόσμενα μεγάλη επίδραση: έφερε ηρεμία, χαμόγελα, συγκέντρωση και μια διάχυτη αίσθηση χαράς, όχι μόνο στο σχολείο αλλά και στη γειτονιά. «Ήθελα η μουσική να καλλιεργεί τη συναισθηματική ευφυΐα των παιδιών, να τα χαλαρώνει, να τα εμπνέει», λέει η κ. Σταυρακάκη, που επέλεξε προσωπικά κομμάτια από Έλληνες και ξένους συνθέτες, με εναλλαγές ανά εποχή και περίσταση. Και δεν σταμάτησε εκεί: τα διαλείμματα συνοδεύονται συχνά και από τραγούδια, δημιουργώντας ένα σχολικό περιβάλλον που μοιάζει περισσότερο με δημιουργικό καταφύγιο.

Οι γονείς και οι κάτοικοι της περιοχής εκφράζουν καθημερινά τη συγκίνησή τους. Μαθητές φεύγουν από τις τάξεις χορεύοντας, εκπαιδευτικοί μιλούν για παιδιά πιο ήρεμα και δεκτικά. Η ίδια η υποδιευθύντρια δεν κρύβει τη συγκίνησή της: «Κάθε φορά που ακούω το κουδούνι, νιώθω χαρά και βαθιά ικανοποίηση – όχι για την ιδέα, αλλά για το βλέμμα των παιδιών που αλλάζει». Η Μαίρη Σταυρακάκη δεν είναι απλώς μια εκπαιδευτικός. Είναι από εκείνους τους σπάνιους ανθρώπους που κάνουν το σχολείο να πάλλεται από ζωή και νόημα. Που βλέπουν στο παιδί κάτι παραπάνω από μαθητή – έναν μικρό άνθρωπο με συναισθήματα, ανάγκες και δικαίωμα σε ένα περιβάλλον που εμπνέει και σέβεται. Και μέσα από τη μουσική, κατάφερε να μετατρέψει ένα καθημερινό σχολικό σήμα σε κάλεσμα ψυχής. Για εκείνη και τους συναδέλφους της, η εκπαίδευση δεν είναι καθήκον, αλλά πράξη αγάπης. «Χαιρόμαστε που εργαζόμαστε σε ένα σχολείο που προσπαθεί καθημερινά να γίνει καλύτερο για τα παιδιά του», λέει με σεμνότητα, ενώ ετοιμάζει ήδη τις επόμενες καινοτόμες δράσεις.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο >>

Keywords