Μαγικές πολιτείες στους κινηματογράφους

Οι μαγικές πολιτείες εμφανίζονται όχι μόνο στα παραμύθια, αλλά σε κάθε είδος τέχνης.

από την Αγγελική Γκαλμπένη

Κάθε δημιουργός έχει νιώσει την ανάγκη να φτιάξει τη δική του φανταστική πόλη και να τοποθετήσει εκεί μέσα τους ήρωες του. Κάτι μαγικό υπάρχει και στις δύο ταινίες αυτής της εβδομάδας.

Macondo

Λεζάντα: ΔΡΑΜΑ, 98’ | ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: ΖΟΥΝΤΑΜΠΕ ΜΟΡΤΕΖΑΙ |ΠΑΙΖΟΥΝ: ΡΑΜΑΖΑΝ ΜΙΝΚΑΙΛΟΒ, ΑΣΛΑΝ ΕΛΜΠΙΕΒ, ΚΕΝΤΑ

Ο Ραμαζάν έχει πολύ βάρος στην πλάτη του να κουβαλήσει για τα 11 του χρόνια. Στην παραδοσιακή τσετσένικη κοινωνία, μετά τον θάνατο του πατέρα του έχει αναλάβει τον ρόλο του άντρα. Έτσι, είναι υπεύθυνος για την μητέρα του και για τις δύο μικρότερες αδελφές του. Ο κόσμος του είναι το Μακόντο. Ένας σκληρός προσφυγικός συνοικισμός στη βιομηχανική περιοχή της Βιέννης. Ο Ραμαζάν μιλάει τα γερμανικά πολύ καλύτερα απ’ τη μητέρα του, την Αμινάτ, και συχνά τη συνοδεύει ως μεταφραστής στα διάφορα γραφεία που πρέπει να παρουσιαστεί εκείνη.

Η Αμινάτ βασίζεται πολύ πάνω στη βοήθεια του Ραμαζάν. Έχει να αντιμετωπίσει την απώλεια του άντρα της, τη φυγή από την Τσετσενία και την σκληρή καθημερινότητα ως εργαζόμενη μητέρα. Όλος ο κόσμος του Ραμαζάν αλλάζει με την επίσκεψη του Ίζα. Ο Ίζα ήταν φίλος του πατέρα του και έφερε στην οικογένεια κάποια αντικείμενα του νεκρού. Ένα ρολόι και μια φωτογραφία. Ο Ραμαζαν αρχίζει να ενδιαφέρεται ξαφνικά να μάθει κι άλλα για τον πατέρα του.

Ο Ίζα δε φαίνεται απ’ την αρχή όμως έτοιμος να εκμυστηρευτεί πολλά για το παρελθόν του πατέρα, σιγά σιγά όμως ανοίγεται και έτσι ξετυλίγεται η ιστορία για τον μικρό Ραμαζάν, αλλά και δημιουργείται μια σχέση μεταξύ τους. Ο Ίζα θα μπορούσε να είναι η νέα πατρική φιγούρα στην οικογένεια. Με το που αρχίσει και η Αμινάτ να ενδιαφέρεται για τον Ίζα, ο Ραμαζάν νιώθει υπεύθυνος να προστατέψει την εικόνα του σκοτωμένου πατέρα του.

Η ταινία παίχτηκε για πρώτη φορά στο φεστιβάλ του Βερολίνου και αμέσως έδωσε μια ανάσα ανακούφισης σε όσους την παρακολούθησαν, καθώς ήταν η δεύτερη εβδομάδα του φεστιβάλ και οι προηγούμενες ταινίες δεν είχαν κάνει καλή αίσθηση. Είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία για την Ιρανή Ζουντάμπε Μορτεζάι, η οποία έχει αποσπάσει τα καλύτερα σχόλια για τη δουλειά της. Η ίδια από μικρή έδειξε ενδιαφέρον για τον κινηματογράφο και αφού σπούδασε αυτήν την τέχνη και εξασκήθηκε με τις μικρού μήκους ταινίες, έγραψε και σκηνοθέτησε αυτό το σενάριο. Ο τίτλος της περιοχής στην οποία διαδραματίζεται η ιστορία, το Μακόντο, είναι γνωστό από το βιβλίο του Μαρκέζ «100 χρόνια μοναξιά». Εκεί, αυτό το μέρος συνδέει την πραγματικότητα με το φαντασιακό.

Σε γενικά πλαίσια θα μπορούσα να πω ότι είναι μια μέτρια ταινία. Είναι πολύ δύσκολο να επιλέγει ο σκηνοθέτης την κάμερα στο χέρι για να ακολουθεί τον πρωταγωνιστή του και σπάνια δεν γίνεται κουραστικό. Όπως ανέφερα και νωρίτερα, ένας λόγος που άφησε τόσο καλές εντυπώσεις η ταινία είναι ο ανταγωνισμός, ο οποίος -όντας κάτω του μετρίου- αναδεικνύει με λαχτάρα ό,τι είναι λίγο καλύτερο.

Τα σύννεφα του Σιλς Μαρία

Λεζάντα: ΔΡΑΜΑ, 124’ | ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: ΟΛΙΒΙΕΡ ΑΣΑΓΙΑΣ | ΠΑΙΖΟΥΝ: ΖΙΛΙΕΤ ΜΠΙΝΙΟΣ, ΚΡΙΣΤΕΝ ΣΤΙΟΥΑΡΤ | ΧΩΡΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ: ΓΑΛΛΙΑ – ΓΕΡΜΑΝΙΑ – ΕΛΒΕΤΙΑ

Μια πολύ γνωστή και επιτυχημένη ηθοποιός, στη διαδρομή της για να παραλάβει ένα βραβείο, δέχεται μια πρόταση για μια θεατρική παράσταση. Η βοηθός της επιμένει να δεχτεί τον ρόλο, αλλά εκείνη δεν θέλει να ακούσει κουβέντα. Ο λόγος είναι γιατί όταν ήταν σε νεαρή ηλικία είχε παίξει στο ίδιο έργο τον ρόλο της νεαρής πρωταγωνίστριας. Τώρα θα πρέπει να παίξει την ηλικιωμένη. Αυτό δεν μπορεί να το δεχτεί εύκολα. Τελικά όμως δέχεται, και μένει σε μια περιοχή στις Άλπεις, στο Σιλς Μαρία, για να προετοιμαστεί για ον ρόλο. Εκεί έρχεται και πιο κοντά με την βοηθό της. Μετά από ένα φυσικό φαινόμενο της περιοχής, η βοηθός της εξαφανίζεται μυστηριωδώς. Λίγο πριν βγει στην σκηνή για την πρεμιέρα του έργου δέχεται μια επίσκεψη στο καμαρίνι, η οποία την αναστατώνει.

Ό,τι ταινία και να είναι, μόνο που παίζει η Ζουλιέτ Μπινιός είσαι σίγουρος ότι δε θα είναι πολύ χάλια. Αυτή η μεγάλη ηθοποιός δουλεύει όλους τους ρόλους της τόσο προσεκτικά που στην οθόνη μαγνητίζει τον θεατή και είναι αυτή που σε συνεπαίρνει και όχι η ιστορία. Το ίδιο συμβαίνει και σε αυτήν την ταινία. Πρόκειται για μια ωραία παραγωγή, με σεβασμό στην Μπινιός και αφήνοντας πάνω της συνειδητά ή ασυνείδητα όλο το βάρος της ταινίας. Για την Μπινιός όμως αυτό είναι παιχνιδάκι.

ΠΡΟΣΕΧΩΣ

1) Τα μανταρίνια (από 28/5)

Στον πόλεμο της Γεωργίας ένας ηλικιωμένος κύριος μένει πίσω στο χωριό, μόνος του, για να μαζέψει την επόμενη σοδιά των μανταρινιών του, όταν θα αναγκαστεί να περιθάλψει έναν λαβωμένο στρατιώτη.

2) Χαμένος παράδεισος (από 21/5)

Στην Κολομβία ένας σέρφερ γνωρίζει την γυναίκα των ονείρων του, αλλά μετά γνωρίζει και τον θείο της, τον Εσκομπάρ…