Λίγη λάμψη για τη νέα χρονιά

Κουβεντιάζοντας με φίλη για σινεφίλ εξορμήσεις μέσα στις γιορτές έπεσα πάνω στην σθενάρη της αντίσταση για δράματα και υπαρξιακούς προβληματισμούς, επιχειρηματολογώντας ότι «γιορτές είναι και πρέπει να βάλουμε λίγη λάμψη στην όλη γιορτινή ατμόσφαιρα ή έστω κάτι underground με δράση και μπόλικο ποπ κορν».

από τη Μαρίτα Μελέτη

Πιο αναλυτικά:

Γκρέϊς του Μονακό (Grace of
Monaco)

Λεζάντα: (Βιογραφικό, 2014, Διάρκεια: 103′) Γαλλοαμερικανική ταινία σε σκηνοθεσία του Ολιβιέ Νταάν, με τους Νικόλ Κίντμαν, Τιμ Ροθ, Φρανκ Λανγκέλα και Πάρκερ Πόουζι.

Οι βιογραφικές ταινίες είναι δίκοπο μαχαίρι για τους κινηματογραφιστές και τους συντελεστές τους. Μπορούν με την ίδια ευκολία να σε οδηγήσουν στα Όσκαρ ή στα Βατόμουρα. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και με την «Γκρέις» του Ολιβιέ Νταάν. Όμως, η συγκεκριμένη ταινία είναι ένα καλό δείγμα για να δεις πώς αντιλαμβάνονται τον κινηματογράφο οι δυο πλευρές του Ατλαντικού: Οι μεν Αμερικανοί ως προϊόν που πρέπει να πουληθεί (γι’ αυτό ο συμπαραγωγός Χ. Γουαϊνστάιν επέμενε στο να κοπεί στο μοντάζ η αδέξια πολιτική ίντριγκα και να προωθηθεί το ρομαντικό δράμα), οι δε Γάλλοι από την καλλιτεχνική του διάσταση, ακόμη και όταν εκείνη δεν υπάρχει πουθενά.

Το 1961 και έπειτα από πέντε χρόνια γάμου, η πρώην σταρ και νυν πριγκίπισσα του Μονακό, Γκρέις, μοναχική, αποξενωμένη από τα πρωτόκολλα και τις ίντριγκες του παλατιού, αναπολεί τις χολιγουντιανές της μέρες και σκέφτεται να επιστρέψει στον κινηματογράφο, παρά τις ισχυρές αντιρρήσεις του συζύγου της πρίγκιπα Ρενιέ. Η σοβαρή διπλωματική κρίση που ξεσπά ανάμεσα στο Μονακό και τη Γαλλία όμως, αναγκάζει την Γκρέις να υποδυθεί τον σπουδαιότερο ρόλο της καριέρας της.

Το σενάριο, ωστόσο, διαλέγει τον πιο μελοδραματικό τρόπο, μετατρέποντας έτσι την εύθραυστη γαλαζοαίματη σε μυστικό πράκτορα, υποδειγματική μητέρα και σύζυγο, σέξι θηλυκό, αξεπέραστη ηθοποιό κι επιδέξια διπλωμάτη, καθώς υποτίθεται πως έσωσε το Μονακό από την πρόθεση του Ντε Γκολ να το στραγγαλίσει οικονομικά. Όλα αυτά με μια αφέλεια κοσμοπολίτικης τηλεταινίας, η οποία μεταφέρει την, τύπου μυθιστορήματος Μπάρμπαρα Κάτλαντ, προσέγγισή της ακόμη και στον τρόπο που κοιτάζει τις διεθνείς πολιτικοοικονομικές σχέσεις. Η ταινία άνοιξε την αυλαία του Φεστιβάλ των Καννών, αποτελώντας το μεγαλύτερο εναρκτήριο Βατερλό του θεσμού.

Το Μονοπάτι του Θανάτου (A Walk Among the Tombstones)

Λεζάντα: (Αστυνομική, 2014, Διάρκεια: 114′) Αμερικανική ταινία σε σκηνοθεσία του Σκοτ Φρανκ, με τους Λίαμ Νίσον, Νταν Στίβενς και Ντέιβιντ Χάρμπουρ.

Ο ανορθόδοξος ιδιωτικός ντετέκτιβ και πρώην αστυνομικός Ματ Σκάντερ αναλαμβάνει να βρει τους δολοφόνους της συζύγου ενός εμπόρου ναρκωτικών. Η σοβαρότερη περιπέτεια στην πρόσφατη φιλμογραφία του Λίαμ Νίσον είναι ένα παλαιάς κοπής, βίαιο αστυνομικό θρίλερ που προσπαθεί να διαφοροποιηθεί από τις εντελώς κλισέ ταινίες του είδους.

Ήρωας 17 μυθιστορημάτων του συγγραφέα Λόρενς Μπλοκ, επανέρχεται στην οθόνη μετά το «8 Εκατομμύρια Τρόποι να Πεθάνεις» του 1986, με την σκηνοθετική καθοδήγηση του έμπειρου, ως σεναριογράφου, Σκοτ Φρανκ να έχει στο νου του ένα ρεαλιστικά βίαιο, σκοτεινό αστυνομικό θρίλερ παλαιάς κοπής, όπου οι διφορούμενοι χαρακτήρες ζυγίζουν όσο και η αγωνιώδης πλοκή.

Στερεά αφήγηση και πειστική ατμόσφαιρα παρόλο που σε πολλά σημεία γίνεται προβλέψιμος, καταφέρνει, παρόλα αυτά, να δια­φοροποιήσει την ταινία από τα εντελώς κλισέ δείγματα του είδους και την αναδεικνύει στη σοβαρότερη περιπέτεια της πρόσφατης φιλμογραφίας του Λίαμ Νίσον.

Προσεχώς

Μεγάλα Μάτια

Ο Τιμ Μπάρτον μεταφέρει στην οθόνη ένα από τα μεγαλύτερα καλλιτεχνικά σκάνδαλα, που συνέβησαν ποτέ στις ΗΠΑ. Ο ιδιαίτερος Αμερικανός δημιουργός αποκαλύπτει την αληθινή ιστορία της Μάργκαρετ Κιν, η οποία ζωγράφιζε παιδικά πορτρέτα με τεράστια, υγρά μάτια, που γνώρισαν τεράστια επιτυχία, αλλά ο σύζυγός της παρουσίαζε τους πίνακες ως δικούς του.

Αλύγιστος

Η Αντζελίνα Τζολί περνά για δεύτερη φορά πίσω από την κάμερα, σκηνοθετώντας την αληθινή ιστορία του Λούι Ζαμπερίνι, δρομέα Ολυμπιακών Αγώνων, ο οποίος αιχμαλωτίστηκε από τους Γιαπωνέζους κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Η ταινία βασίζεται στο ομότιτλο βιβλίο της Λόρα Χίλενμπραντ.

Keywords
Τυχαία Θέματα