Κινηματογραφικές αναζητήσεις

Την εβδομάδα αυτή οι κινηματογραφιστές αναζητούν όχι μόνο ταυτότητες και οικογενειακές σχέσεις (Xenia), αλλά και εξιλαστήρια θύματα (Το κορίτσι που εξαφανίστηκε).

από τη Μαρίτα Μελέτη

Το κορίτσι που εξαφανίστηκε (The Gone Girl)

Λεζάντα: (Θρίλερ, 2014, Διάρκεια: 145′) Aμερικανική ταινία σε σκηνοθεσία του Ντέιβιντ Φίντσερ, με τους Μπεν Άφλεκ, Ρόζαμουντ Πάικ, Νιλ Πάτρικ Χάρις και Κάρι Κουν.

Ο Ντέιβιντ Φίντσερ μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη το πανέξυπνο αστυνομικό μπεστ σέλερ της Τζίλιαν Φλιν με όλη την αφηγηματική

ένταση, την αγωνία και το σκοτεινό, πικρό σαρκασμό απέναντι στο αμερικανικό όνειρο. Αιφνιδιάζει καθώς αφηγείται με ευφυή τεχνική μια καλοστημένη ίντριγκα, περιγράφοντας δια¬κριτικά, χωρίς να βαραίνει ή να παρεμποδίζει την πλοκή, έναν κόσμο βυθισμένο στη ματαιοδοξία, την απληστία και τα ταπεινότερα κίνητρα, τη σύγχρονη Αμερική.

Tη σεναριακή διασκευή την ανέλαβε η ίδια η συγγραφέας, με τον Φίντσερ να την υπηρετεί αριστοτεχνικά, προσθέτοντας με τρόπο τα δικά του καυστικά κινηματογραφικά σχόλια.

Η ιστορία αφορά ένα ζευγάρι, τον Νικ και την Έιμι, δύο παντρεμένους Νεοϋορκέζους συγγραφείς, οι οποίοι έχουν μετακομίσει στη γενέτειρα του συζύγου, μια κωμόπολη του Μιζούρι. Αφορμή η βαριά ασθένεια της μητέρας του Νικ, η οποία πεθαίνει στο μεταξύ, αλλά τα οικογενειακά και οικονομικά προβλήματα του ζευγαριού τούς εμποδίζουν να επιστρέψουν στη μεγαλούπολη. Αυτό μέχρι την πέμπτη επέτειο των γάμων τους, οπότε η Έιμι εξαφανίζεται μυστηριωδώς, αφήνοντας πίσω της σημάδια απαγωγής. Η μικρή επαρχιακή κοινότητα αναστατώνεται. Η Έιμι ταυτίζεται με την αγαπημένη παιδική ηρωίδα, η οποία έχει κάνει διάσημους τους λογοτέχνες γονείς της, απασχολεί πρωτοσέλιδα και τηλεοπτικές εκπομπές, ενώ τα στοιχεία που αρχίζει να συγκεντρώνει η αστυνομία δείχνουν όλο και καθαρότερα ως ύποπτο τον Νικ, ο οποίος μπαίνει στο στόχαστρο όλων. Όπως και στο μυθιστόρημα, η Φλιν διατηρεί τη διπλή οπτική των γεγονότων, με το ημερολόγιο της Έιμι να μας αποκαλύπτει τις μύχιες σκέψεις της, από την πρώτη γνωριμία της με τον Νικ μέχρι την ημέρα της εξαφάνισής της. Έτσι, τα γεγονότα του παρόντος φωτίζονται διαφορετικά από την παρέμβαση της αφηγήτριας, όσα έρχονται στην επιφάνεια αιφνιδιάζουν, όχι μόνο τον θεατή αλλά και τους ίδιους τους ήρωες, με τη διαρκώς ελισσόμενη πλοκή να βγάζει μέχρι τέλους άσσους από το μανίκι της.

Ταυτόχρονα, ο Φίντσερ εικονογραφεί ένα, βουτηγμένο στις σκιές και στα μυστικά, σύμπαν, ειδυλλιακό, ηθικό και συμπονετικό επιφανειακά, σάπιο όμως εσωτερικά από την κορφή μέχρι τα νύχια. Ο σαρκασμός είναι βαθύς και ανελέητος, το σασπένς αριστοτεχνικό και η κορύφωση υποδειγματική.

Xenia

Λεζάντα: (Δραματική, 2014, Διάρκεια: 128′) Ελληνική ταινία σε σκηνοθεσία του Πάνου Χ. Κούτρα, με τους Γιάννη Στάνκογλου, Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου, Κώστα Νικούλι, Νίκο Γκέλια και Άγγελο Παπαδημητρίου.

Με αφορμή το θάνατο¬ της μητέρας του, ο Ντάνυ, ένας 16χρονος γκέι αλβανικής καταγωγής, ξεκινά μαζί με τον Ντίντο, το αγαπημένο του κουνέλι, από την Κρήτη για την Αθήνα. Εκεί θα συναντήσει τον μεγαλύτερο αδερφό του, Οδυσσέα, και μαζί θα ταξιδέψουν στη Θεσσαλονίκη, θέλοντας αφενός να βρουν τον πατέρα τους, ο οποίος τους εγκατέλειψε πριν από χρόνια, και να αποκτήσουν έτσι νόμιμα την ελληνική ιθαγένεια, αφετέρου να εξασφαλίσουν τη συμμετοχή του ταλαντούχου Οδυσσέα σε ένα διαγωνισμό τραγουδιού.

Από το νοτιότερο άκρο της Ευρώπης προς τον Βορρά δηλαδή, δύο, κοινωνικά περιθωριακοί και αποκομμένοι από το ιστορικό τους παρελθόν, χαρακτήρες ξεκινούν για το κυνήγι του ελληνικού ονείρου. Πατώντας σε μια πραγματικότητα που αποδεικνύεται τελικά πιο παράξενη από κάθε φαντασία, οι ταινίες¬ του Πάνου Κούτρα δεν είναι παρά μεταμφιεσμένα μελοδράματα με καθαρό κοινωνικό προσανατολισμό, συγκινητικά οδοιπορικά ανθρώπων που αναζητούν την ταυτότητά τους. Και όταν δεν τη βρουν, την «εκδίδουν» οι ίδιοι για τον εαυτό τους.

Στο «Xenia» ο Κούτρας περιγράφει μια χώρα παραδομένη στη μισαλλοδοξία και την προκατάληψη, η οποία έχει κατεδαφίσει μαζί με τα ξενοδοχεία «Ξενία» και την πατροπαράδοτη έννοια της φιλοξενίας. Συντηρεί, όμως, ακόμη τις ελπίδες και τα όνειρά της, θαμμένα έστω σε επαρχιακά σκυλάδικα. Και μερικούς ανθρώπους, που για να επιβιώσουν συμβιβάζονται ή καταφεύγουν στη φαντασίωση, ξέρουν όμως να παίρνουν την τύχη στα χέρια τους όταν χρειάζεται, φτιάχνοντας αυτοσχέδιες οικογένειες, χωρίς δεσμούς αίματος και γλώσσας.

Σαν τους ήρωές του, ο σκηνοθέτης αντιπαραθέτει -σε μια υπό κατάρρευση πραγματικότητα- τη φαντασία και το χιούμορ, μιλώντας με εκκεντρική τσαχπινιά για τα πλέον καυτά, σοβαρά προβλήματα και με ειλικρινή τρυφερότητα για τα πιο βαθιά, επώδυνα εσωτερικά τραύματα. Επινοεί κινηματογραφικές λύσεις και πλουτίζει με ιδέες ένα αρχετυπικά μελό στόρι, φλερτάρει με την υπερβολή και το κιτς, ανατρέποντας έτσι ένα σωρό στερεότυπα, και ξεπερνά το σκόπελο ενός τραβηγμένου, αφηγηματικά, φινάλε με μια αποστομωτική αισιοδοξία.

Προσεχώς

Ένα Γενναίο Ψέμα

Κοινωνικό δράμα του Φιλίπ Φαλαρντό με πρωταγωνίστρια την Ρις Γουίδερσπουν. Ο Καναδός σκηνοθέτης του «Εξαιρετικού Κύριου Lazhar», παρουσιάζει την καινούργια του ταινία, η οποία είναι εμπνευσμένη από αληθινά γεγονότα. Μια ομάδα νεαρών Σουδανών προσφύγων ταξιδεύει από την κόλαση του πολέμου στις Η.Π.Α. Εκεί, αντιμετωπίζοντας τις δυσκολίες του δυτικού πολιτισμού για πρώτη φορά, καταφέρνουν να αναπτύξουν μια δυνατή φιλία με μία παράτολμη Αμερικανίδα, η οποία αναλαμβάνει να τους βοηθήσει.

Στο Σκοτάδι

Νορβηγικό δράμα αγωνίας που κέρδισε -πριν από λίγες μόνο- μέρες το Βραβείο Σεναρίου στις Νύχτες Πρεμιέρας 2014. Η Ίνγκριντ, έχοντας πρόσφατα χάσει την όρασή της, αποσύρεται στην ασφάλεια του σπιτιού της, το μοναδικό μέρος που αισθάνεται ότι έχει τον έλεγχο, μόνη της με τον σύζυγό της και τις σκέψεις της. Η ηρεμία της Ίνγκριντ σύντομα διακόπτεται, όταν ξεκινά να διαισθάνεται στο διαμέρισμά την παρουσία του άντρα της, στιγμές που εκείνος θα έπρεπε να είναι στο γραφείο. Βρίσκεται πράγματι εκεί; Και γιατί να την παρακολουθεί σιωπηλά;