Κ. Μίχαλος: «Η ασφυξία στην αγορά πρέπει επιτέλους να λάβει τέλος»

Μετά από μια εξαετία λιτότητας και ύφεσης, η οικονομία έχει μπει σε έναν ακόμα χειρότερο κύκλο. Αυτόν της ασφυξίας. Το κόστος της αβεβαιότητας των τελευταίων μηνών το πληρώνει ήδη η αγορά πολύ ακριβά, δηλώνει στην «Αττική freepress» ο πρόεδρος του ΕΒΕΑ και της Κεντρικής Ένωσης Επιμελητηρίων Κωνσταντίνος Μίχαλος.

Κύριε πρόεδρε, είστε ένας άνθρωπος που λέτε τα πράγματα «τσεκουράτα».

«Η φυγή καταθέσεων, η έλλειψη ρευστότητας από τον τραπεζικό τομέα προς τις επιχειρήσεις, οι πιέσεις από τους προμηθευτές του εξωτερικού για αγορές μόνο μετρητοίς, η παύση των πληρωμών του δημοσίου προς τον ιδιωτικό τομέα, η μείωση του τζίρου στο λιανεμπόριο που σημειώνει εντυπωσιακή κάμψη σε σχέση με τον αντίστοιχο του 2014, το χρηματοδοτικό και δημοσιονομικό κενό, το πάγωμα ή ματαίωση επενδύσεων, η αύξηση των μη εξυπηρετούμενων δανείων, η κόπωση στα έσοδα του Δημοσίου, η χειροτέρευση των οικονομικών των ασφαλιστικών ταμείων, είναι εκείνα που συνθέτουν μία εξαιρετικά δύσκολη και επικίνδυνη κατάσταση».

Θεωρείτε ότι το ΕΣΠΑ έχει καθυστερήσει στην εφαρμογή και τί γίνεται με τον παλαιό, αλλά και τον νέο αναπτυξιακό νόμο;

«Φαντάζει το λιγότερο εξωπραγματικό το γεγονός ότι εδώ και 1,5 χρόνο το σύνολο των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στην ελληνική επικράτεια, ελληνικών και ξένων, αναμένουν την προκήρυξη του νέου Αναπτυξιακού Νόμου. Αναμένουν, επίσης, εδώ και 2,5 χρόνια περίπου την δημοσίευση προγραμμάτων μέσω ΕΣΠΑ, ώστε να ενισχυθούν μικρότερου μεγέθους επενδυτικά σχέδια. Σήμερα το ελληνικό Δημόσιο οφείλει 5,6 δισ. ευρώ σε επιχειρήσεις που εντάχθηκαν στους προηγούμενους δύο αναπτυξιακούς νόμους. Αξίζει να σημειωθεί στο σημείο αυτό πως πάνω από το 75% των ενταγμένων επενδυτικών σχεδίων στους Νόμους 3299/04 και 3908/2011 δεν υλοποιούνται. Οι αιτίες πολλές, μεταξύ των οποίων η καλπάζουσα οικονομική κρίση, η αδυναμία εξεύρεσης των απαραίτητων δανειακών κεφαλαίων, καθώς το χρηματοπιστωτικό σύστημα αδυνατεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες της αγοράς, αλλά και καθυστερήσεων στην έκδοση των απαραίτητων αδειών των επενδυτικών σχεδίων».

Ένα σημαντικό θέμα για τις επιχειρήσεις, αν όχι το σημαντικότερο, είναι η αβεβαιότητα και η υπερφορολόγηση. Τί πρέπει να γίνει σε αυτόν τον τομέα;

«Παρά τις συνεχείς διαμαρτυρίες και εκκλήσεις των παραγωγικών φορέων, η Ελλάδα παραμένει πρωταθλήτρια στη φορολόγηση των επιχειρήσεων. Το κόστος της εργασίας αποτελεί άλλο ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΟΣΑ, το μη μισθολογικό κόστος στην Ελλάδα είναι σήμερα από τα υψηλότερα στην Ευρώπη. Μάλιστα, σε αντίθεση με ό,τι ισχύει στις υπόλοιπες χώρες του ΟΟΣΑ, οι οικογένειες με παιδιά φορολογούνται αναλογικά περισσότερο από τους φορολογούμενους χωρίς οικογένεια».

Τελευταία μας προέκυψε και άλλο ένα «ισοδύναμο» για το ασφαλιστικό. Η αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών, που είχαν μειωθεί. Πώς βλέπετε μία τέτοια προοπτική αύξησης των εισφορών ξανά;

«Με τα σχέδια για αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών, το κράτος ουσιαστικά “τιμωρεί” τις επιχειρήσεις που κατάφεραν να διατηρήσουν τους εργαζομένους τους και να παραμείνουν συνεπείς στις υποχρεώσεις τους, ενώ καταδικάζει ουσιαστικά σε θάνατο τις μικρές επιχειρήσεις. Δυστυχώς, στην πιο κρίσιμη περίοδο για την ελληνική οικονομία, ο πόλεμος κατά της επιχειρηματικότητας φαίνεται να κορυφώνεται».

Κάποιος όμως θα πει, «ποιές είναι και οι δικές σας προτάσεις για την ανασυγκρότηση της χώρας;». Δεν αρκεί μόνο η κριτική.

«Στην προσπάθεια της εθνικής παραγωγικής ανασυγκρότησης τα Επιμελητήρια στέκονται αρωγοί στην πολιτεία με συγκεκριμένες θέσεις και προτάσεις που έχουν κατατεθεί στα αρμόδια κυβερνητικά όργανα και παραμένουν στη διάθεση της κυβέρνησης, όπως προστάζει ο συμβουλευτικός τους ρόλος».