Η «Υπερπαραγωγή» του απολαυστικού Δημόπουλου

Πώς ονομαζόταν η στάση “69” προτού κάποιος την αποκαλέσει με αυτόν τον τόσο πετυχημένο συμβολισμό; Τί παρενέργειες μπορεί να έχει το γράψιμο σε γκρίκλις; Από πού αγοράζουν τα προηγμένα μηχανήματά τους οι εξωγήινοι;

Από την Ηρώ Μητρούτσικου & τον Κώστα Νταλιάνη

Και πού κολλάνε οι Γερμανοί σε όλα αυτά; Αν ήδη προσπαθείτε να βρείτε απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα, η λύση είναι απλή: Η απολαυστικότατη «Υπερπαραγωγή» θα λύσει αυτές, και πολλές ακόμα απορίες σας, αλλά θα γελάσετε και με την ψυχή σας.

Δημήτρης

Θα το πω: “Λατρεύω Δημόπουλο, λατρεύω Δημόπουλο”. Έπαθα πλάκα όταν τον είδα πρώτη φορά, το 2008, στο «Αντί Διδακτορικού». Κάνει εκπληκτικό σταντ-απ. Όχι το κλασσικό σταντ-απ με ξεχωριστές ατάκες που έπονται η μία της άλλης, αλλά οι παραστάσεις του έχουν ιστορία, οι ατάκες έχουν λογική συνέχεια κι όχι μόνο αυτό, αλλά, πολύ συχνά, στο τέλος κάποιου κεφαλαίου θα πετάξει και μια αναφορά σε προηγούμενο κεφάλαιο και αυτό με τρελαίνει. Αυτό είναι συγγραφή, θεατρικό έργο, δεν είναι απλά έξυπνα αστεία σταντ-απ!!!! Αυτό κάνει ο Δημόπουλος: μια ολοκληρωμένη παράσταση, και το κάνει εξαιρετικά!!!
Το σταντ-απ κόμεντυ μόνο τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει να αναπτύσσεται στην Ελλάδα ως αυτοτελές είδος. Ο Δημόπουλος ξεκίνησε το 1996, ως σταντ-απ κωμικός στις «Νύχτες Κωμωδίας» της Λουκίας Ρικάκη και έκτοτε συμμετείχε σε ομαδικές παραστάσεις σταντ-απ σε όλη την Ελλάδα. Το μαγνητοσκοπημένο «Αντί Διδακτορικού» συγκέντρωσε περισσότερες από 450 χιλιάδες προβολές στο διαδίκτυο. Ψάξτε το στο youtube και θα με θυμηθείτε (αν και ποτέ το μαγνητοσκοπημένο δεν μπορεί να συγκριθεί με το live!)…
Όμως, ο Δημόπουλος εκτός από stand up comedian είναι και ηθοποιός και τραγουδιστής (έχει συνεργαστεί με την Εθνική Λυρική Σκηνή, την εταιρεία μουσικού θεάτρου «Οι Όπερες των Ζητιάνων») κάνει μεταγλώττισεις, μεταφράσεις υποτίτλων και έργων, δραματουργία («Kafka-Fragmente» στη “Στέγη”) και γράφει μέχρι και λιμπρέτο!!!
Ναι! Έχει διασκευάσει όπερα για την Neuköllner Oper (Βερολίνο)και έχει βραβευτεί, μάλιστα, για το λιμπρέτο του στις όπερες «ΑirRossini» και «Yasou Aida!». Επίσης, έγραψε και σκηνοθέτησε το μιούζικαλ «Δε Λουκ» και τα μουσικοθεατρικά δρώμενα «Νυχτερινά Τραγούδια» («Knot Gallery») και «Das Schubert Diploma».

Άμα κάνει όλα αυτά, δεν θα μπορούσε να σκηνοθετήσει εκπληκτικά τον εαυτό του, σε μια δικιά του, καταδικιά του, παράσταση;

Η ΥΠΟΘΕΣΗ:

Λίγο πριν την κατάρρευση της χώρας, το τέλος του κόσμου και την επίτευξη της παγκόσμιας ειρήνης, ο Δημήτρης Δημόπουλος παρουσιάζει τον σταντ-απ μονόλογό του με τίτλο «Υπερπαραγωγή». Ένα μετά-υπαρξιακό δράμα ενός συνανθρώπου μας που αμφισβητεί την εθνική του ταυτότητα, απαγάγεται από εξωγήινους, παραληρεί στη θέα των γκρίκλις, μα στο τέλος βρίσκει τη λύτρωση στα μυστικά της γλώσσας. Μια «Υπερπαραγωγή» προδιαγραφών εξωτερικού (καθώς έχει συγγραφέα, ηθοποιό, σκηνοθέτη, παραγωγό, δημ.σχέσεις), μα προϋπολογισμού εσωτερικού (απλά, όλοι οι παραπάνω λέγονται Δημήτρης Δημόπουλος). Μια υπερπαραγωγή όπου ο ήρωας μάχεται με μοναδικά του όπλα το μικρόφωνό και το γέλιο του κοινού και -όπως κάθε υπερπαραγωγή που σέβεται τον εαυτό της- έχει και μια καταδίωξη μέσα σε τρένο!

Η «Υπερπαραγωγή», άξιος συνεχιστής του προηγούμενου κωμικού μονολόγου, «Αντί διδακτορικού», μαγνητοσκοπήθηκε επίσης και θα ανέβει επίσης στο διαδίκτυο, καθώς η επόμενη παράσταση του Δημόπουλου βρίσκεται στα σκαριά!

Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ «Υπερπαραγωγή»:

Με την είσοδό του στην σκηνή, ο Δημόπουλος τακτοποιεί το μικρόφωνό του, ώστε να μπορεί να βλέπει όλο το κοινό, ενώ μια σερβιτόρα μπαίνει στον χώρο, για να φέρει μπύρα σε ένα θεατή. Ο περφόρμερ τους παρακολουθεί με μισό μάτι, ενόσω αυτό συνεχίζεται. Όταν ο θεατής της δίνει ένα χαρτονόμισμα και αυτή ψάχνει για ρέστα, τότε ξεσπά “Θα πάρεις και ρέστα τώρα;’’ Το κοινό αρχίζει να γελά και ο πάγος σπάει αμέσως.

Στη συνέχεια, ο Δημόπουλος ερμηνεύει ένα αυτοσχεδιαστικό τραγούδι σε ρυθμό τζαζ, σχετικά με τα γραφειοκρατικά του βάσανα, αξιοποιώντας, έτσι, και τα φωνητικά του προσόντα. Ναι, τα λογιστικά τρεξίματα και τα πήγαινε-έλα στην εφορία μπορούν να γίνουν και τραγούδι!

Δικαιολογείται ότι, επειδή λεφτά δεν υπάρχουν, ο τεχνικός του πρότεινε να συμπεριλάβει κι ένα τραγούδι στο υλικό του… έτσι για εναλλαγή ύφους!

Εννοείται ότι αυτό δεν είναι αλήθεια, γιατί με τόσο γέλιο, ο Δημόπουλος δεν χρειάζεται κανένα εφέ (τραγούδια, φώτα, χώρους, σκηνικά, μουσικές) για να κρατήσει το κοινό του.

Το σόου -αν και φαίνεται διαδραστικό και χαλαρό σε δομή- στην πραγματικότητα είναι τέλεια σχεδιασμένο και με στρατηγική! Το κείμενο εμπεριέχει αυτοβιογραφικά στοιχεία, (τουλάχιστον έτσι πιστεύουμε ως θεατές), από την αστοχία υλικού που έγινε η αιτία της σύλληψής του, ως την σχέση του με την Γερμανία, μια σχέση αγάπης-μίσους, και την μόνιμη παρεξήγηση να τον περνάνε για Γερμανό, λόγω του παρουσιαστικού του και της καλής γνώσης της γερμανικής γλώσσας. Από τη μία, τόνιζε χιουμοριστικά τον θαυμασμό του για τον εκσυγχρονισμό και την πρόοδο της γερμανικής κοινωνίας, σε σχέση με την δική μας, από την άλλη σατίριζε το σνομπισμό και την αυταρχικότητα τους.

Ένα από τα πιο διασκεδαστικά κομμάτια αυτού του μέρους της παράστασης, ήταν το περιστατικό μέσα σε ένα αεροπλάνο, όπου προσπαθούσε απεγνωσμένα να πείσει ένα ζευγάρι Γερμανών, ότι δεν είναι Γερμανός! Τί πιο πειστικό, (αφού δεν τα κατάφερε με τα λόγια) από το να δράσει σαν “Ελληνάρας” κατά την προσγείωση του αεροπλάνου;

Μέσα από το κείμενό του, ανέδειξε και κοινωνικούς προβληματισμούς, όσον αφορά την ξενοφοβία, χωρίς ποτέ όμως να γίνει “καταγγελτικός”. Η συζήτηση με οδηγό του ολονύκτιου τρόλλευ 11, χαρακτηριστικό παράδειγμα ενός αδαή, ξενοφοβικού ανθρώπου, βαδίζει σε μια λεπτή ισορροπία, καθώς η ουσία της είναι τραγική, αλλά ο Δημόπουλος την περιβάλλει με το δικό του προσωπικό χιούμορ, ώστε το κλίμα όχι, απλά να μην “βαρύνει”, αλλά να σε κάνει να ξεκαρδίζεσαι…

Στη συνέχεια, αλλάζοντας θέμα, αναφέρθηκε στην σύγχρονη “μάστιγα” των γκρίκλις, ως φανατικός πολέμιός της. Στο καλύτερο σημείο αυτού του μέρους, υποστηρίζει, ότι αρνείται να διαβάσει οποιοδήποτε μήνυμα σε γκρίκλις… ακόμα και αν είναι από την φίλη του και γράφει “xorizoume..”! Παρόλα αυτά, σε αυτή την παράσταση θα μάθετε και Γερμανικά και Λατινικά…

Το μέρος της παράστασης, που είχε την μεγαλύτερη απήχηση, όμως, στο κοινό, ήταν η γραφική απεικόνιση κάθε είδους σεξουαλικής πράξης, οποιουδήποτε συνδυασμού, με έναν ιδιαίτερο κώδικα!!! Απαρχή όλου αυτού, ήταν η απορία για το πως έλεγαν παλιά την στάση “69”, πριν υιοθετηθούν τα σημερινά νούμερα! Αν και τα αστεία περί σεξ ενέχουν τον κίνδυνο της κοινοτοπίας και του “φτηνού” χιούμορ, ο Δημόπουλος καταφέρνει να είναι διασκεδαστικός και πρωτότυπος. Όλο το θέατρο προσπαθούσε με θέρμη να αφομοιώσει τους κώδικες, που παρουσίαζε ο Δημόπουλος σε έναν πίνακα, για να καταλήξει στο -μαθηματικά επιβεβαιωμένο συμπέρασμα- ότι το “Matrix” ήταν τσόντα!

Χαρακτηριστικό των παραστάσεων του Δημόπουλου είναι ότι καταφέρνει να κάνει πετυχημένη σταντ-απ κωμωδία, χωρίς την χρήση ούτε μιας βρισιάς, χωρίς καν σεξουαλικά ή φαλλοκρατικά υπονοούμενα! Του βγάζω το καπέλο!

Προς το τέλος της παράστασης, διηγείται, την συνάντησή του με προηγμένους εξωγήινους. Όταν τους ρωτάει, αν ποτέ η Ελλάδα θα καταφέρει να φτάσει την τεχνολογική πρόοδο των Γερμανών, αυτοί του δείχνουν ένα μηχάνημα του διαστημόπλοιού τους. Πλησιάζοντας το μηχάνημα, έκπληκτος διαπιστώνει ότι είναι γερμανικό!

Στην διάρκεια των 80 non-stop λεπτών, ο Δημόπουλος αποδεικνύει πως είναι ένας καλλιτέχνης, που καταλαβαίνει πολύ καλά το κοινό του και έχει τον απόλυτο έλεγχο από την αρχή μέχρι το τέλος. Το υλικό του είναι ξεκαρδιστικό και ποτέ δεν κάνει “κοιλιά”. Το συνεχές γέλιο του κοινού είναι η απόδειξη.

Η «Υπερπαραγωγή» (κείμενο-σκηνοθεσία-παρουσίαση: Δημ.Δημόπουλος) έκλεισε, στο θέατρο “104”, τον κύκλο που ξεκίνησε το 2010 στο Bob Theatre Festival.

Τον Δημόπουλο, προς το παρόν, μπορείτε να τον απολαύσετε κάθε Παρασκευή στο Comedy Fridays( στο PassPort Art ), ενώ περιμένουμε την επόμενη του σταντ-απ παράσταση, η οποία πιθανόν να έχει τον τίτλο: «Καφρόκρεμα»

Υ.Γ. οι υπόλοιποι αναζητείστε στο διαδίκτυο και αυτή την παράσταση και το «Αντί Διδακτορικού»!

«Comedy Fridays»

PassPort Art

Οδυσσέα Ανδρούτσου 151, Πειραιάς

«Kafka Fragments»

(δραματουργική επιμέλεια στο έργο του György Kurtág, για σοπράνο και βιολί)

Στέγη Γραμμάτων&Τεχνών

(17-18 Απριλίου 2015)