«Έφυγε» ο «κόκκινος» παππάς της Γένοβας

Aπό τον Στράτο Ιωακείμ ([email protected])

Αν στο μυαλό σας οι παπάδες είναι κάποιοι καλοκάγαθοι άνθρωποι οι οποίοι το μόνο που κάνουν είναι να κηρύττουν το Ευαγγέλιο και να προσεύχονται, σίγουρα θα εντυπωσιαστείτε με τον Αντρέα ντον Γκάλο. Ο Γενοβέζος καθολικός πατέρας, που «έφυγε» πλήρης ημερών στα 84 του χρόνια στις 22 Μαΐου, αποτελεί εξαίρεση και λαμπρό παράδειγμα. Ήταν ο «ιερέας του πεζοδρομίου», ο «κόκκινος ιερέας», ο ανατρεπτικός, ο μεταρρυθμιστής, ο επαναστάτης πατέρας Γκάλο, που τραγουδούσε τον περασμένο Δεκέμβριο

το διάσημο παρτιζάνικο Bella Ciao μέσα στην εκκλησία στην πρωτεύουσα της Λιγουρίας.

Αγαπητός όσο κανείς, έδωσε «μάχες» για τους βομβαρδισμούς αμάχων στο Βιετνάμ, για την αποποινικοποίηση της χρήσης ελαφρών ναρκωτικών, για τον σεξισμό και ανδροκρατισμό της Καθολικής Εκκλησίας, για τα σεξουαλικά σκάνδαλα των ιερέων. Προσπάθησε όλη τη ζωή του να ανοίξει την πόρτα της Εκκλησίας στους περιθωριοποιημένους, να δώσει μάχη για την εργασία, το δικαίωμα στην υπηκοότητα για τους ξένους, να υπερασπίσει τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων, να στηρίξει τους αδύναμους. Δεν υπήρξε ποτέ συμπαθής στη Καθολική Εκκλησία και «κυνηγήθηκε» για τη δράση του.

Παρά τις αντιξοότητες που γνώρισε, ο ντον Γκάλο κατάφερε να έχει στο πλευρό του τους απόκληρους της Γένοβας και τους ευαίσθητους ανθρώπους, που γέμιζαν την εκκλησία του για να ακούσουν το κήρυγμά του. «Ονειρεύομαι μια εκκλησία που δεν θα είναι διαχωρισμένη από τους άλλους, που δεν θα είναι πάντα έτοιμη να καταδικάσει, αλλά θα είναι αλληλέγγυα, σύντροφος, στο πλευρό όσων έχουν ανάγκη, γυναικών και ανδρών», έγραψε στο τελευταίο του βιβλίο, αφιερωμένο στον νέο Αργεντινό πάπα Φραγκίσκο Α'. Σίγουρα ο Χριστιανισμός έγινε φτωχότερος, σίγουρα το κενό του θα είναι δυσαναπλήρωτο.