Ασυμφωνία συμβίωσης

Σε ένα σύμφωνο συμβίωσης υπάρχουν κάποια θέματα που δεν τα αγγίζεις και που κοινή συναινέσει είναι προτιμότερο να παραμένουν στη σιωπή και την αφάνεια. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει δείξει θαυμαστή πειθαρχία απέναντι σε αυτή την αρχή.

Του Νίκου Καραμάνογλου

Το μεταναστευτικό, το τρίτο μνημόνιο, οι ιδιωτικοποιήσεις, το σύμφωνο συμβίωσης μεταξύ ομόφυλων είναι μερικά από τα μείζονα θέματα, που ωστόσο φάνηκαν αδύναμα να μετριάσουν την εξουσιολαγνεία

των παροικούντων το Μέγαρο Μαξίμου και να διαρρήξουν τη μεταξύ τους σχέση, διασφαλίζοντας έτσι τη μέχρι τώρα επιβίωσή τους.

Η ασφάλεια όμως, και ειδικά στην πολιτική, είναι μια επίφαση και η νιότη, ακόμα κι αν γαλουχήθηκε σε κομματικό σωλήνα, είναι δύσκολο να ελεγχθεί. Έτσι, λοιπόν, και στο εορταστικό πνεύμα των ημερών, η νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ -που σημειωτέον δεν φημίζεται για την ποιότητα των σχέσεών της με τον πρόεδρο του κόμματος- παρενέβη με ένα κείμενο 14 θέσεων για την Παιδεία, όπου μεταξύ άλλων προτείνεται η κατάργηση της πρωινής προσευχής στα σχολεία και η μετατροπή του μαθήματος των θρησκευτικών σε θρησκειολογία.

Η νεολαία των ΑΝΕΛ από την άλλη, αισθανόμενη προσωπικά θιγμένη από την πρόταση, έσπευσε να σηκώσει το γάντι. Επικαλούμενη την αντισυνταγματικότητα της πρότασης, καθώς το Σύνταγμα ορίζει επικρατούσα θρησκεία, και εκχυλίζοντας από χριστιανικό πνεύμα, εξεδήλωσε την πρόθεσή της να προσεύχεται και για όσους δεν το επιθυμούν. Κάνει, ωστόσο, και μια πολύ ενδιαφέρουσα νύξη, που περνά την όλη υπόθεση σε μια άλλη διάσταση. Αναφέρει πως εφόσον δεν πρόκειται για απόρριψη του χριστιανισμού συγκεκριμένα, αλλά της θρησκείας εν γένει, θα πρέπει να καταργηθεί και η προσευχή και στα μειονοτικά σχολεία.

Έτσι, λοιπόν, οι νεολαίοι των συγκυβερνώντων κομμάτων, τα οποία βιώνουν μέρες ισχνής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, με νέα προαπαιτούμενα και το ασφαλιστικό ante portas, εγείρουν ένα θέμα, που πέρα από τους τριγμούς στην κυβερνητική συνοχή απειλεί να αγγίξει και θέματα, όπως το μειονοτικό, ή να προκαλέσει την παρέμβαση της εκκλησίας, η οποία ούτως ή άλλως διατηρεί επιφυλακτική στάση απέναντι στον κυβερνητικό συνασπισμό.

Στην ουσία του θέματος τώρα, για το αν θα πρέπει δηλαδή ή όχι να γίνεται πρωινή προσευχή στα σχολεία, θα ξεκινήσω και θα κλείσω με την ταπεινή μου πεποίθηση ότι η προσευχή είναι προσωπική υπόθεση και όχι δημοσίου ενδιαφέροντος. Οποιαδήποτε άλλη αναφορά ή χρήση της εξυπηρετεί σκοπούς άλλους από τους πνευματικούς. Από εκεί και πέρα, ένας υποτιθέμενος εκσυγχρονισμός -ή εκδημοκρατισμός κατ’ άλλους- μιας διαδικασίας, που στην ουσία αποτελεί τον απόηχο του στενού εναγκαλισμού του ελληνικού κράτους με τη θρησκεία, ενέχει τον κίνδυνο να βρεθούμε μπροστά σε τραγελαφικά, αν όχι δυσάρεστα γεγονότα. Και ο Κύριος μεθ’ ημών…