Από τη βιοπάλη… στο θρανίο

-Τα Εσπερινά Λύκεια αποτελούν κοιτίδες παιδείας, πολιτισμού και μάθησης και είναι μια δεύτερη ευκαιρία για μια καλύτερη ζωή.

Ρεπορτάζ: Κώστας Μοσχολιός

Ποιός είπε ότι τα «φώτα της γνώσης» και της παιδείας «ανάβουν» μόνο το πρωί; Αργά το απόγευμα, όταν οι περισσότεροι μαθητές είναι στο φροντιστήριο, στη βόλτα, στον καφέ ή στο σπίτι τους, υπάρχουν και κάποιοι άλλοι νέοι και ενήλικες, που ανοίγουν τα τετράδια, πιάνουν τα μολύβια τους, κάθονται στα σχολικά έδρανα και παρακολουθούν με ζήλο τα μαθήματά τους. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι κουρασμένοι. Πολλές φορές με το ζόρι μπορούν

να κρατήσουν τα μάτια τους ανοιχτά. Όμως προσπαθούν και κρατούν τα μυαλά τους «ανοιχτά» για να απορροφήσουν τις γνώσεις, που θα τους βοηθήσουν να υλοποιήσουν τα όνειρά τους.

4 χρόνια φοίτηση, με 5 ώρες την ημέρα για το απολυτήριο

Ο λόγος για τους μαθητές των νυχτερινών σχολείων, που οι οικονομικές δυσκολίες των τελευταίων ετών, ίσως και κάποιες κακές επιλογές, τους οδήγησαν στο να σταματήσουν το σχολείο κατά την εφηβεία, βγαίνοντας ακολούθως στο μεροκάματο. Τώρα, ίσως και χρόνια μετά, με αποφασιστικότητα και θέληση προσπαθούν να συνδυάσουν εργασία και γνώση. Μια γνώση που μπορεί να τους προσφέρει μια καλύτερη ζωή, ένα καλύτερο αύριο και να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για ένα βελτιωμένο βιοτικό επίπεδο.

Οι βιοπαλαιστές μαθητές ίσως είναι και οι μόνοι που μπορούν να εκτιμήσουν τη σπουδαιότητα της μάθησης και του σχολείου. Γι’ αυτό προσπαθούν να μη χάνουν ούτε μια διδακτική ώρα, ακόμα και αν ο κάματος της ημέρας υπερνικά τις δυνάμεις τους. Η διάρκεια της φοίτησης στα εσπερινά σχολεία είναι κατά ένα χρόνο περισσότερη από ό,τι στα ημερήσια σχολεία, δηλαδή στα 4 έτη, με πέντε διδακτικές ώρες ημερησίως.

«Θέλω να κάνω τα όνειρά μου πραγματικότητα!»

Χαρακτηριστική η περίπτωση της Αναστασίας Μαχαίρα, η οποία είναι 32 ετών και φοιτά στο 2ο Εσπερινό Γενικό Λύκειο Αθήνας. «Παράτησα το σχολείο σε μικρή ηλικία, γιατί τα πράγματα δεν ήταν και τόσο καλά για την οικογένειά μου, λόγω της ασθένειας της μητέρας μου. Έπρεπε να βοηθήσω οικονομικά, γι’ αυτό και βρήκα δουλειά, ενώ συνεχίζω ακόμα να δουλεύω τα πρωινά ως σερβιτόρα σε μια καφετέρια», τόνισε αρχικά η Αναστασία για να συνεχίσει λέγοντας πως «με τη βοήθεια των καθηγητών μου νομίζω πως μπορώ να πετύχω και να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα. Να σπουδάσω αυτό που πάντα ήθελα, φιλολογία!».

«Έχω βάλει ένα στόχο και πρέπει να τον πετύχω»

«Δουλεύω στην οικογενειακή επιχείρηση χωματουργίας από νεαρή ηλικία και το ωράριο είναι πολύ σκληρό, καθώς ξεκινώ στις 05.30 το πρωί και τελειώνω αργά το απόγευμα», επεσήμανε αρχικά ο 28χρονος Σωτήρης Γκάγκαλης, ο οποίος μετά την δουλειά κάθεται επίσης στα θρανία του 2ου Εσπερινού Ενιαίου Λυκείου Αθηνών. «Κουράζομαι πολύ, ωστόσο δεν το βάζω κάτω. Έχω βάλει ένα στόχο και πρέπει να τον πετύχω, να πάρω το απολυτήριό μου. Ακόμη και στην επαρχία που βρέθηκα για δουλειές, συνέχισα τη φοίτησή μου σε εσπερινό της περιοχής», δήλωσε χαρακτηριστικά