Ανάπτυξη και κοινωνική συνοχή

Για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία μας η εθνική μας αξιοπρέπεια αιμορραγεί ακατάπαυστα.

του Νίκου Καντερέ, βουλευτή Περιφέρειας Αττικής και Αναπληρωτή Τομεάρχη Περιβάλλοντος της Νέας Δημοκρατίας

Σήμερα σχεδόν ένα εκατομμύριο άνθρωποι δεν μπορούν πια να αυτοσυντηρηθούν, ενώ αμέτρητοι πολίτες ζουν σε νοικοκυριά υπερχρεωμένα, έχοντας φτάσει στα όρια της οικονομικής εξαθλίωσης. Αυτή την εξοργιστική πραγματικότητα πιστεύω ότι πρέπει να την μετατρέψουμε σε δημιουργική δύναμη.

Πρώτον, πρέπει να εντοπίσουμε τα λάθη που μας οδήγησαν ως εδώ, ώστε να απαγκιστρωθούμε και να μην τα διαπράξουμε

εκ νέου. Η σημερινή πιστωτική κρίση που έφερε τη σκληρή λιτότητα έχει ταυτότητα. Οφείλεται στην Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που λίγες μόλις μέρες μετά τις εκλογές του 2009 ήρθε σε απευθείας συνεννόηση με την ηγεσία του ΔΝΤ και δρομολόγησε την υπαγωγή της Ελλάδος στον μηχανισμό στήριξης.

Η Νέα Δημοκρατία είχε εξ αρχής προειδοποιήσει για τους κινδύνους εγκλωβισμού της χώρας και υποβάλαμε εγκαίρως εναλλακτικές προτάσεις. Προτείναμε διαρθρωτικές αλλαγές για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας και την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του κράτους. Όμως ποτέ δεν εισακουστήκαμε. Επίσης, συμφωνήσαμε σε μέτρα διαρθρωτικών αλλαγών, που ήταν στη σωστή κατεύθυνση, κάτι που δεν είχε ξανακάνει άλλη αξιωματική αντιπολίτευση. Είπαμε «ναι» στη δημοσιονομική εξυγίανση, στην ενίσχυση της ρευστότητας και στον αυστηρό έλεγχο των δημοσίων δαπανών. Όμως, στο λάθος δεν συμφωνήσαμε ποτέ. Σταθήκαμε διαχρονικά απέναντι του.

Δυστυχώς επιβεβαιωθήκαμε και η δυναμική του χρέους παραμένει δυσμενής και η ύφεση βαθαίνει περισσότερο. Η Νέα Δημοκρατία πήρε μία γενναία απόφαση να στηρίξει μία μεταβατική Κυβέρνηση με συγκεκριμένο σκοπό και χρονικά περιορισμένη διάρκεια. Όχι διότι υπήρξε πολιτική σύγκλιση ή διότι παρέχουμε «συγχωροχάρτι» στο ΠΑΣΟΚ. Αντιθέτως, επιμένουμε στις εκλογές το συντομότερο δυνατόν. Και αυτό, διότι –σε αντίθεση με το ΠΑΣΟΚ που οδήγησε έναν ολόκληρο λαό στην ανέχεια– εμείς ξέρουμε ότι η χώρα θα βγει από την ύφεση μόνο με την βοήθεια των πολιτών. Δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη χωρίς κοινωνική συνοχή και κοινή προσπάθεια.