102 χρόνια από όνειρα θερινής νυκτός

13:25 8/6/2016 - Πηγή: Attiki Press

Attikipress.gr |Ηλεκτρονική ενημέρωση.

Με αρώματα αγιοκλήματος και γιασεμιού και με μια παγωμένη γρανίτα φράουλα ανά χείρας, μια αγαπημένη συνήθεια γίνεται πράξη, για άλλη μια χρονιά, κάτω από τον έναστρο ουρανό της καλοκαιρινής Αθήνας.

Από την Κατερίνα Μαθιουδάκη

Κι όμως, τα θερινά σινεμά αποτελούν ένα κατεξοχήν ελληνικό φαινόμενο. Ένα πραγματικό στολίδι, που όμοιό του δεν θα βρεις εύκολα σε άλλη χώρα. Δεν είναι τυχαίο που διεθνή μέσα μαζικής ενημέρωσης έχουν ασχοληθεί κατά καιρούς με τα θερινά σινεμά

και έχουν αφιερώσει εκτενώς σελίδες τους σε ιστορικούς κινηματογράφους της πρωτεύουσας, όπως το «Θησείον» και το «Σινέ Παρί». Για τους Έλληνες, όμως, είναι και μια εικόνα απόλυτα συνδεδεμένη με τις αναμνήσεις των παιδικών χρόνων και της εφηβείας, εκτός από μια αγαπημένη καλοκαιρινή συνήθεια, η οποία ακολούθησε την ενήλικη ζωή τους. Μετά από 102 χρόνια συνεχούς παρουσίας, συνεχίζει να ακολουθεί γενιές και γενιές και ακόμα και αν δεν τις σηματοδοτεί τόσο έντονα όσο παλιότερα, επιμένει να παλεύει με σθένος και να «πασπαλίζει» τα βράδια μας με «όνειρα καλοκαιρινής νυκτός».

Η εμφάνιση των πρώτων θερινών κινηματογράφων σημειώνεται στην Αττική τη δεύτερη δεκαετία του εικοστού αιώνα, αλλά η πλήρη άνθισή τους οριοθετείται τη δεκαετία του 1960. Μόνο σε Αθήνα και Πειραιά ο αριθμός τους ξεπερνούσε τις 400 θερινές αίθουσες. Όταν, μάλιστα, ρωτήθηκε από ελληνικό μέσο ενημέρωσης ο ιδιοκτήτης του «Σινέ Θησείον» για την αγαπημένη του ανάμνηση, ανέφερε τα «Επεισοδιακά». Ήταν γουέστερν και θρίλερ, τα οποία προβάλλονταν σε συνέχειες, όπως τα σήριαλ της τηλεόρασης, διαρκούσαν πλήθος ωρών και προσέλκυαν ένα τεράστιο κομμάτι κοινού, το οποίο αδημονούσε να δει τη συνέχεια και να ταυτιστεί με τις περιπέτειες των αγαπημένων του ηρώων. Μην ξεχνάμε, όμως, ότι μιλάμε για την δεκαετία του ’50, όπου αποτελούσε τη μοναδική διέξοδο στη ψυχαγωγία ολόκληρης της ελληνικής οικογένειας, προσφέροντας διασκέδαση με ελάχιστες ελληνικές δραχμές.

Με την εμφάνιση της τηλεόρασης στα ελληνικά σπίτια, τα πράγματα πήραν την κατιούσα. Η εξέλιξη της τεχνολογίας παρείχε τη δυνατότητα στον θεατή να δει μια ταινία μέσα από το βίντεο, από το DVD αργότερα και τον προσωπικό του υπολογιστή ή μέσω της βοήθειας του διαδικτύου. Όμως, η μαγεία και η απλότητα αυτών των χώρων, συνυφασμένων άρρηκτα με τον ήχο των τζιτζικιών και τη θέα του έναστρου ουρανού, δεν μπόρεσε ποτέ να αντικατασταθεί στην ουσία από τα σύγχρονα επιτεύγματα που επιτάσσει η τεχνολογία… Γιατί ακριβώς δεν έχουν τη δυνατότητα να δημιουργούν ατόφιες αναμνήσεις.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1970 έμειναν 310 θερινοί κινηματογράφοι στην Αθήνα, ενώ τη δεκαετία του 1990 οι εναπομείναντες έφταναν λίγο πιο κάτω από 100. Στην εποχή μας ολόκληρη η Αττική αριθμεί πλέον 38, ενώ η συμπρωτεύουσα πριν δύο χρόνια αριθμούσε μόνο έναν! Τα τελευταία χρόνια παρέχονται τονωτικές ενέσεις μέσω των γραφείων διανομής στις θερινές αίθουσες με την εμφάνιση νέων ταινιών ή πιο ψαγμένων επιλογών, όπου οι θεατές δεν είχαν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν τον προηγούμενο χειμώνα. Παρόλα αυτά, υπάρχει μια έντονη επιθυμία του κοινού να επιστρέψει στα παλιά και να ξεχαστεί στον ρομαντισμό και την συγκίνηση ενός νουάρ φιλμ, πλασμένου από τα βιώματα μιας άλλης εποχής. Χαρακτηριστική και επιτυχημένη κίνηση αυτή του θεάτρου «Χυτήριο», το οποίο πέρυσι το καλοκαίρι μετέτρεψε την πράσινη αυλή του σε θερινό σινεμά με ελεύθερη είσοδο, προβάλλοντας κάθε Τετάρτη και Παρασκευή θρυλικές ταινίες του παγκόσμιου κινηματογράφου, σαν την «Casablanca» και το «Λεωφορείο ο Πόθος».

Αναζητώντας, λοιπόν, τα ήσυχα καλοκαιρινά βράδια για οάσεις δροσιάς και χαλάρωσης στην πόλη, οι θερινοί κινηματογράφοι αποτελούν στάση στο όνειρο και τη νοσταλγία. Προμηθευτείτε, λοιπόν, τα απαραίτητα εφόδια από το κυλικείο και βουλιάξτε στην αγαπημένη σας πλαστική καρέκλα! Aκόμα και αν δεν έχει την άνεση του καναπέ ή των θέσεων των χειμερινών αιθουσών, αυτό διόλου δεν έδειξε ουσιαστικά να νοιάζει ποτέ κανέναν, ειδικά όταν συνοδεύεται από τη θέα των ολόφωτων αστεριών…

ΠΡΟΣΕΧΩΣ

Florence: Φάλτσο Σοπράνο (από 16/6)

Η Florence Foster Jenkins (Meryl Streep) πιστεύει ότι είναι το αηδόνι της όπερας, το κοινό, όμως, δεν πιστεύει κάτι τέτοιο. Το μύθο της καλλίφωνης τροφοδοτεί επί μακρόν ο σύζυγος και μάνατζέρ της (Hugh Grant). H αληθινή ιστορία της κακόφωνης τραγουδίστριας στις δεκαετίες του ’30 και ’40 στη Νέα Υόρκη, μεταφέρεται με μαεστρία στο πανί από τον Στίβεν Φρίαρς.

To Παιχνίδι του Χρήματος (από 30/6)

Υπό τη θέα της Wall Street και τα βρώμικα παιχνίδια στη Μέκκα του χρήματος, το χρηματιστήριο, η προώθηση μιας μετοχής-«φούσκας» οδηγεί έναν επενδυτή στα όριά του. Εισβάλλει κατά τη διάρκεια εκπομπής σε τηλεοπτικό στούντιο και κρατάει σε ομηρία τον παρουσιαστή-οικονομικό αναλυτή και την παραγωγό της εκπομπής. Οι όμηροι (George Clooney και Julia Roberts) προσπαθούν να βρουν τρόπο να βγουν αλώβητοι από αυτή τη περιπέτεια, παραμένοντας ζωντανοί.

Προτεινόμενα:

Νιότη

Η Αλήθεια

Η ελιά

Carol

Παλιές:

Κυριακάτικο ξύπνημα

Λεωφορείο ο πόθος
Η γυναίκα με τη λεοπάρδαλη

Θάνατος στη Βενετία

Μίλα της / Όλα για την μητέρα μου/ Κακή εκπαίδευση

Ο Νεκρός

Σεράγιεβο σ’ αγαπώ