Προς τι τόσος ντόρος με το True Detective;

Πολλές φορές στον πακτωλό των σειρών που μας έρχονται από την Αμερική, ειδικά τα τελευταία δύο χρόνια, είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσεις κάτι, εκτός κι αν αυτό το κάτι σου δώσει από μόνο του το έναυσμα. Ε, το True Detective ανήκει σε αυτήν την κατηγορία μόνο και μόνο από το γεγονός ότι πρωταγωνιστεί ο πιο εξελιγμένος ηθοποιός της χρονιάς που πέρασε και αυτής που διανύουμε: ο Μάθιου ΜακΚόναχι (εντάξει και η γυμνή σκηνή της Νταντάριο μας κέντρισε την προσοχή).

Το παρόν κείμενο δεν είναι για να

πείσει τους φαν των αμερικάνικων σειρών να δουν το True Detective. Αυτοί έχουν αναγνωρίσει ήδη την αξία του. Είναι για όσους δεν τολμούν να δουν τέτοιες σειρές πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Γιατί λοιπόν να δεις το True Detective;

Πριν σου αραδιάσω τους λόγους θα σε βάλω λίγο στο κλίμα του πρώτου κύκλου που αποτελείται από 8 επεισόδια. Ο Ράστ Κολ και ο Μάρτι Χαντ είναι δύο αστυνομικοί στο τμήμα ανθρωποκτονιών που αναλαμβάνουν να βρουν έναν κατά συρροήν δολοφόνο στη Λουιζιάνα. Η υπόθεση αυτή κρατάει 17 χρόνια. Η υπόθεση κάνει διαρκείς μεταβάσεις στο 1995 και το 2012, δείχνοντας τα άτομα που ανακρίνουν οι δύο συνάδελφοι για να βρουν ποιος σκότωσε μια ιερόδουλη σε μια τελετή που μοιάζει με θρησκευτική/παγανιστική μυσταγωγία. Ο Ραστ σε αυτά τα 17 χρόνια έχει παντρευτεί, έχει αποκτήσει μια κόρη, έχει χωρίσει και η κόρη του πεθαίνει.

Το κουβάρι της ιστορίας το εκτυλίσσουν ταυτόχρονα και οι δύο, ξεκινώντας από την ημέρα που τους έδωσαν το φάκελο της υπόθεσης.

Ακόμα δεν πείστηκες; Τώρα ξεκινούν οι λόγοι για τους οποίους ΠΡΕΠΕΙ να το δεις

1) Αυτός που προαναφέρθηκε και παραπάνω: πετυχαίνεις τον Μάθιου ΜακΚόναχι στην πιο παραγωγική και ποιοτική ερμηνευτικά φάση της καριέρας του, η οποία μετά από μια 15ετία φαίνεται πως παίρνει την άνοδο χωρίς σταματημό (ευχαριστούμε Dallas Buyer's Club)

2) Μαζί με τον Γούντι Χάρελσον συνθέτουν ένα ματσό, ίσως και σοβινιστικό δίδυμο που έχει βάλει σκοπό της ζωής του να βρει αυτόν τον αλήτη. Οι δυο τους έχοντας ξανασυνεργαστεί σε B-Rated Movies έχουν χημεία και οι ρόλοι τους δένουν όπως η μπεσαμέλ στο παστίτσιο. Ο μεν Ραστ-το καταλαβαίνεις τι παλικάρι είναι από το όνομα του και μόνο (rust=σκώρος)- κρατάει σημειώσεις από τις σκηνές των εγκλημάτων σε ένα βιβλιαράκι με σχέδια, μετά από όσα έχει περάσει το έχει ρίξει στη φιλοσοφία και το ζεν, ζει σε ένα σπίτι χωρίς έπιπλα και κάνει διαλογισμό κάτω από έναν σταυρό, αν και άθρησκος. Ο δε Μάρτι είναι ο καυστικός, κυνικός και μαύρο χιούμορ που δεν κωλώνει να χαβαλεδιάσει ακόμα και με τον θάνατο.

3) «Θεωρώ ότι η ανθρώπινη συνείδηση είναι ένα τραγικό παραπάτημα στην ανθρώπινη εξέλιξη. Το έντιμο πράγμα για το είδος μας είναι να σταματήσουμε να αναπαραγόμαστε και να προχωρήσουμε, πιασμένοι χέρι χέρι, προς την εξάλειψη. Όσον αφορά το γιατί σηκώνομαι από το κρεβάτι μου το πρωί, αυτό είναι απλό. Είναι έτσι ο προγραμματισμός μου και δεν διαθέτω το κουράγιο να αυτοκτονήσω».

«Είμαστε αντικείμενα που εργάζονται κάτω από την ψευδαίσθηση ότι έχουν εαυτό»

«Οι ευσεβείς είναι τόσο διανοητικά καταραμένοι που αν ήταν φτωχοί και είχαν ένα νόμισμα θα το σπαταλούσαν σε μια ευχή αντί να πάρουν να φάνε». Αυτές είναι μερικές από τις βαθιά φιλοσοφημένες ατάκες που ξεστομίζει ο Ραστ-Μάθιου και εδώ το σενάριο έχει κεντήσει (ναι, Νικ Πιτσολάτο για σένα πάει το χειροκρότημα)

4) Ο Μάρτι είναι το αντίβαρο του Ραστ. Είναι το κωλοπαίδι που απατάει τη γυναίκα του, σιχαίνεται τον συνεργάτη του, του τα χώνει κατάμουτρα για «την θρησκεία του ορθολογισμού» και γενικώς βγάζει τον τσαμπουκά που λείπει από τον παραιτημένο Ραστ. Είναι αυτός ο θρασύς που του λέει «ξέρεις πως νιώθω που είμαι συνεργάτης σου; Άντε γ@μ...»

5) Σε πολλά φόρα έχει ξεσηκώσει θύελλα ότι είναι φαλλοκρατικό και πως οι γυναίκες έχουν μια άδικη μεταχείριση και παρουσιάζονται ως αντικείμενα, συμπαραμαρτούντα των δύο ισχυρών προσωπικοτήτων, ειδικά μετά το 2ο επεισόδιο. Και η αλήθεια είναι ότι αυτή την εντύπωση σου αφήνει. Πολλοί λένε ότι οι δύο βασικοί ρόλοι βλέπουν τις γυναίκες σαν λευκό χαρτί, ότι δεν έχουν δυναμισμό και επαφύονται σε αυτούς. Ελπίζω να μην εννοούν την Μισέλ Μονάχαν.

6) Μιας και αναφέρθηκε. Η Μισέλ υποδύεται την Μάγκι, σύντροφο του Μάρτι, ο οποίος την έχει ταράξει στο κέρατο και όταν το μαθαίνει πηγαίνει και την πέφτει στον Ραστ και τον καταφέρνει διαλύοντας τη συνεργασία των δύο. Αυτό Μονάχα-ν σου λέω: πρόσεχε την!

7) Πολλοί αναφέρουν ότι θυμίζει την χρυσή εποχή των αστυνομικών σειρών, με αρκετή δόση φιλμ νουάρ, όπως τα Broadchurch, Top of the Lake, Hannibal, The Fall. Άλλοι πάλι παρομοιάζουν τη σειρά με το King In Yellow, ένα βιβλίο του 1895 του Τσέιμπερς που θεωρείται κλασσικό στον τομέα της υπερφυσικής και αποτελείται από 10 ιστορίες, οι 4 πρώτες εκ των οποίων λέγεται ότι οδηγούν στην παράνοια ή την απόγνωση τον αναγνώστη! Ooooooh, thrilling!

8) Όπως λέει και ο Αντώνης Τζαβάρας στο yupii.gr, οι μουσικές. Η ανάθεση τους στον T. Bone Bennett αποδείχτηκε μια πολύ σοφή επιλογή. Masterpiece όπως θα έλεγαν και στην άλλη μεριά του Ατλαντικού!

9) Αν έχεις φτάσει ως εδώ την ανάγνωση σημαίνει πως δεν σε ενθουσίασαν το στήθος και ο κ@λος της Αλεσάντρα Νταντάριο, ούτε ο σκοτεινός Ράστι Κολ.

Να σημειώσουμε ότι πρόκειται για αυτοτελείς κύκλους, κάτι που σημαίνει ότι ο 2ος κύκλος που σίγουρα θα έρθει, όπως επιβεβαιώνει ο Πιτσολάτο, θα έχει διαφορετικό στόρι, άλλους πρωταγωνιστές και άλλον σκηνοθέτη.