Πώς έβλεπαν τον αυνανισμό το 1927!

Αυνανισμός: Ένα ζήτημα που έχει απασχολήσει πολύ τον άνθρωπο. Ακμή, απώλεια όρασης και πολλοί άλλοι μύθοι έχουν ειπωθεί κατά καιρούς. Πλέον έχει απενεχοποιηθεί τόσο συνειδησιακά όσο και επιστημονικά. Πώς αντιμετώπιζαν όμως τον αυνανισμό πριν από έναν περίπου αιώνα;

Όπως δημοσιεύει το iatropedia.gr ένας Έλληνας ιατρός εξέδωσε ένα βιβλίο εν έτει 1927 το οποίο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως το «απόλυτο εγχειρίδιο για τον αυνανισμό». Μπορεί στην εποχή μας οι αντιλήψεις του να μοιάζουν παρωχημένες

έως και αντιεπιστημονικές ωστόσο ας τον κρίνουμε με επιείκεια λόγω της εποχής που έζησε.

Το βιβλίο έχει τίτλο: «ΑΥΝΑΝΙΣΜΟΣ- κίνδυνοι- προφύλαξις- θεραπεία. Μελέτη κοινωνική δια γονείς, δασκάλους και νέους». Διαβάστε το με την ορθογραφία της εποχής.

Διαβάζουμε λοιπόν ότι το βιβλίο έχει ημερομηνία έκδοσης: «Αθήναι 1927, και εκδόθηκε από τα τυπογραφικά καταστήματα των αδελφών Γεράρδων στην οδό Νοταρά 15». Στην πρώτη σελίδα διαβάζουμε και λίγα λόγια για τον συγγραφέα του που είναι: «Διευθυντής του περιοδικού ΥΓΕΙΑ, ιατρός Μ. Μωυσείδης αντεπιστέλλον μέλος της Μαιευτικής και Γυναικολογικής Εταιρίας Παρισίων και της Γαλλικής εταιρίας της Ευγονικής».

Αντί προλόγου ο ιατρός έχει αντιγράψει τα λόγια του Fournier, περί αυνανισμού: «Από όλα τα πάθη που μαστίζουν και ατιμάζουν την ανθρωπότητα, ο αυνανισμός είνε ίσως το πλέον επίμονον και ασφαλώς το πλέον επονείδιστον». Στη συνέχεια ο ίδιος ο ιατρός προλογίζει: «Κανείς δεν αγνοεί την έπονείδιστον έξιν, η οποία αριθμεί θύματα εις όλας τάς κοινωνικάς τάξεις, και μεταξύ ατόμων τά όποια παρουσιάζουν τά πλέον ευνοϊκά προσόντα διά νά ευδοκιμήσουν και να ώφελήσουν τήν κοινωνίαν. Την έξιν αυτήν καταδικάζει όχι μόνον ή θρησκεία και ή ηθική αλλά και ή επιστήμη».

Το βιβλίο του ιατρού συνεχίζει δίνοντας τον ορισμό του Αυνανισμού. Διαβάστε: «ΑΥΝΑΝΙΣΜΟΣ εΐνε ή βδελυρά και όλεθρία συνήθεια, καθ’ ήν τά εξω γεννητικά όργανα ερεθίζονται τεχνητώς εϊτε διά τής χειρός, είτε δι’ εργαλείων, είτε απλώς διά τής φαντασίας έπι σκοπώ γενετησίου διεγέρσεως ή καί ικανοποιήσεως τής γενετησίου ορμής. Συνώνυμα πάμπολλα έχουν δοθεί κατά καιρούς εις την λέξιν «αυνανισμός». Ελληνιστί είναι γνωσταί αι λέξεις «δέφεσθαι» των αρχαίων, και «μαλακία» των εκκλησιαστικών συγγραφέων».

Και μετά τον ορισμό του «αυνανίζεσθαι» ο γιατρός εξηγεί τα είδη του αυνανισμού. Τα διαχωρίζει λοιπόν σε: «Τον ύλικόν ή σωματικόν (διά των χειρώ.ν ή δι’ εργαλείων). Τον ήθικον ή ψυχικόν, και τέλος τον μικτόν (σωματικόν καί ψυχικόν)» και συνεχίζει: «Τό τρίτον είδος είνε τό συνηθέστερον καί συχνότερον. Ώς επί τό πλεΐστον, ό αυνανισμός είνε ταύτοχρόνως σωματικός καί ψυχικός.

Ό αυνανισμός καλείται ψυχικος όταν ό γενετήσιος ερεθισμός λαμβάνη χώραν μόνον δι’ ΰπερδιε- γέρσεως τής φαντασίας μέ εικόνας αίσχράς, ή αναγνώσματα άνήθικα, ή θεάματα απρεπή, ανευ έπιψαύσεων επι των γεννητικων οργάνων. Έπι τοϋ ψυχικού αυνανισμού, ό όποιος είνε ΐσως ο πλέον επιβλαβής αλλά επίσης και ό σπανιώτερος, λαμβάνει χώραν μία υπέρμετρος έργασια τής φαντασίας. Σπατάλη ν